Αν..

Part 122

Ε-Καλώς τον! Πως και μας θυμήθηκες;
Κ-Η Δήμητρα;
Ε-Είναι πάνω με την Αμέλια.
Τι είναι αυτός ο φάκελος που κρατάς;
Κ-Θα δεις.
Μπορείς να την φωνάξεις σε παρακαλώ;
Ε-Φυσικά. Πάω.

Πήγα στο δωμάτιο τους και είδα που η αδελφη μου εκείνη τη στιγμή είχε αγκαλιά την μικρή και την νανουριζε.
Έτσι πήγα στο δικο μου δωμάτιο και περίμενα ενώ λίγη ώρα αργότερα αφού βγήκε από την κρεβατοκαμαρα τους την τράκαρα στον διάδρομο.

Ε-Ήρθε ο Κωνσταντίνος,
σε θέλει κάτω.
Δ-Σου είπε κάτι;
Ε-Όχι, απλά μου είπε να σου πω πως σε θέλει κάτω.
Δ-Αντε πάμε.

Όταν κατεβήκαμε κάτω ο Κωνσταντίνος είχε ετοιμάσει ατμόσφαιρα με κεριά αναμμένα σε όλο το σαλόνι σε σημείο που ένιωσα λίγο άβολα να υπάρχω σε αυτή τους την στιγμή ενώ πάνω στο τραπέζι του σαλονιού υπήρχε ο περιβόητος φάκελος που είχα δει να τον κρατάει στα χέρια του νωρίτερα.
Μόλις μας είδε μας είπε να καθίσουμε το οποίο και κάναμε, εκείνος κάθισε ανάμεσα μας και άρχισε να κάνει εισαγωγή στο θέμα.

Κ-Καρδούλα μου, το ξέρω πως μπορεί να μην είναι η πιο κατάλληλη στιγμή επειδή η Αμέλια μας είναι άρρωστη όμως θα ήθελα να σου δώσω αυτό.
Δ-Να το ανοίξω;
Κ-Ναι άνοιξε το.

Η Δήμητρα άνοιξε τον φάκελο και μέσα είχε τρία αεροπορικά εισιτήρια για την Κέρκυρα.
Όταν τα είδε η αδελφη μου έπαθε σοκ γιατί το είχε ξεχάσει τελείως με όσα είχαν συμβεί με το μωρο όμως ο Κωνσταντίνος το θυμόταν.

Δ-Είναι για την μέρα της συναυλίας.
Κ-Διάβασε και τα ονόματα.

Ήταν το δικό του,
το δικό της και της κόρης τους.
Μόλις τα είδε είχε χαρεί τόσο πολύ ενώ εκείνος την αγκάλιασε και την χαΐδεψε στα μαλλιά.

Κ-Για πες μου, σου άρεσε η έκπληξη;
Δ-Πάρα πολύ,
δεν το περίμενα καθόλου.
Κ-Το πρώτο μας ταξίδι σαν οικογένεια.
Ε-Συγνώμη που θα σας το χαλάσω αλλά για αυτό ρε δον ζουαν τόση μυστικότητα;
είσαι πολύ καλός ρε συ όταν θες.
Δ-Είναι ο καλύτερος.
Κ-Ψυχή μου.
Να δεις πως θα περάσουμε τέλεια.