Αν..

Part 120

Όταν μπήκα για λίγο μέσα άφησα ελάχιστα τα σκυλιά έξω και κάθισα δίπλα της.

Ε-Εππ αδελφούλα τι κάνεις;
Δ-Λέω να διαβάσω, εσύ που ήσουν;
Ε-Έξω με τον μάγκα και την σηλια θέλεις να έρθεις να παίξεις μαζί μας;
Δ-Μωράκια μου, μου έχουν λείψει πολύ αλλά πρέπει να ξαναπάω στην Αμέλια.
Ε-Είναι καλύτερα το μωρό;
Δ-Ευτυχώς ο πυρετός κατεβηκε,
όχι πολύ αλλά και πάλι είναι κάτι.
Ε-Καταλαβαινω ότι ανησυχείς αλλά είναι κάτι που δυστυχώς συνεβει.
Δ-Το ξέρω αλλά δεν μπορώ να την βλέπω να πονάει και να μην μπορώ να την βοηθήσω.
Ε-Πίστεψε με, μπορείς και το κάνεις. Είναι το πιο τυχερό πλασματακι του κόσμου που σε έχει.
Θες να σε αφήσω να χαλαρώσεις;
να πάω έξω;
Δ-Δεν με ενοχλείς αλήθεια.
Ε-Καλύτερα να σε αφήσω μόνη σου.
Δ-Όχι δεν χρειάζεται να φύγεις.
Πες μου τι είχε γίνει με την Εύα.
Σε ξαναενοχλησε;
Ε-Δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε μαζί της. Όλα καλά.
Προτεραιότητα έχουν τα σημαντικά πράγματα στη ζωή,
το κατάλαβα έστω και αργά.
Και σε ευχαριστώ για αυτό.
Ααα ξέχασα να σου πω,
ο Κωνσταντίνος πήγε έξω για μια δουλειά και πριν από λίγο πήραν τηλέφωνο από το σπίτι.
Δ-Είναι όλα καλά;
Ε-Φυσικά και ναι, για εσάς ρωτούσαν. Εγώ μίλησα μαζί τους δεν θέλεις να τους πάρεις να μιλήσεις και εσύ;
Δ-Λες να τους πάρω;
Ε-Βασικά θα έλεγα να έρθεις μαζί μου έξω αλλά εσύ ότι θέλεις..
Δ-Θα έρθω σε λιγο.
Ε-Οκευ αδελφούλα.

Πήγα έξω να παίξω ξανά με τα ζουζούνια μου την έβλεπα όμως από την μπαλκονοπορτα.
Διάβαζε το βιβλίο που είχε φέρει μαζί της για αρκετή ώρα ενώ μετά από λίγο πήγε ξανά επάνω, από την αντίδραση της κατάλαβα πως είχε ξυπνησει η μικρή και είχε αρχίσει να κλαιει, προφανώς και ήθελε την μαμά της κάτι που ήταν απολύτως λογικό.