Mr High Meets Ms. Mighty

High & Mighty 13

Galit na napasuntok si Zion sa mesa habang nakatitig sa monitor. "Stubborn! I told her, enough, pero hindi parin siya nakinig."

"F*ck, F*ck, F*ck!" Sa kabila ng pag-igting ng mga panga ay napamura siya sa pag-aalala

"That woman, If something happened to her, Poseidon will kill me." I will kill myself too.

He grabbed the gun at hide it in his waist before storming out. He can't see what she's doing, but he can hear her. Kaya binilisan niya ang paghakbang nang marinig ang malalalim nitong paghinga.

"Thea, you okay?"

She didn't make any sound, kaya mas nadagdagan pa ang pag-aalala niya. He can't afford to lose another comrade. Never again!

"F*ck, stay wherever you are." Hindi niya inalintana ang kaunting paghingal dahil tinakbo na niya ang daang papunta sa mansion. "I'm coming."

He was near the mansion when he heard Thea spoke.

"Huwag na ho kayo mag-aalala, aling Sonia."

"Hindi ko alam ang sasabihin sa asawa mo kapag hindi kita nakasamang lumabas sa mansion."

He felt relieved. Using his tracker hinanap niya kung nasaan na si Thea at ang matanda.

He was pissed, kanina pa niya hindi kinikibo ang babae magmula ng salubungin niya ang mga ito. Lumbas siya ng kanilang kubo para lumanghap ng sariwang hangin at pakamalmahin ang sarili. He remember how worried he is kani-kanina lang dahil sa pagiging padalos-dalos ng dalaga.

"Men, let's pop smoke!" sigaw ni Zion habang nasa unahan hawak ang kanyang baril. Ang ibig niyang sabihin ay umalis na sila sa lugar na iyon. Tunog ng pumuputok ng baril at pagsabog ng bomba na halos yanigin ang lupa ang umaalingaw-ngaw sa paligid. Itinaas niya ang kamay at sumenyas kung saang direksyon ang tatahakin nila.

"Stay alert, stay alive!" muli niyang sigaw! They are called peacekeeper na ipinadala ng United Nation dito sa Afganistan. Ngunit walang kaluluwa ang mga terorista dito. Para lang pumapatay ng langgam ang mga ito.

Bilang pagsunod sa kanya ay kumilos ang mga tauhan niya. Maya-maya pa ay malakas na pagsabog ang sumalubong sa kanila. Tumilapon siya sa pabalik. He saw one of his men running pabalik sa kanya.

Hindi pa siya nakakatayo mula sa pagkabagsak nang sunod-sunod na putok ang umalingawngaw. Napaigik siya ng maramdaman ang pagtama ng dalawang mainit na bagay sa kanyang kaliwang balikat niya. Mariing siyang napamura.

"No! I won't die here." Gumapang siya pakubli sa isang pader ng wasak na bahay.

"No!" Sinenyasan niya ito na bumalik. Ngunit matigas ang ulo nito.

"Captain, you okay?"

It was Sargeant Nicholas Brown. Ikinasa nito ang baril at gumanti ng putok.

"What the hell are you doing here?" Imbes na sagutin ito ay galit na sabi niya.

Tumawa lang si Nicholas, sumandal ito sa pader habang nilaglagyan ng bala ang baril nito. Tumingin ito sa bisig. "20 to 30 minutes before the back-up comes. By that time you have run out of bullet." Kumindat ito bago muli nagpakawala ng putok.

"D*mn!" Wala na siyang magawa. Makulit ang isang ito. He was his buddy, his bestfriend. Alam niyang hindi siya iiwan nito. He was worried at the same time relieved. He's not alone.

"Back to your senses Captain?" Nicholas smirked then smiled. "Let's rock!"

That was last time he saw his besfriend smile. Minutes later was worst nightmare in his life.