လူသားသစ္စာ (Zawgyi version) (1 - 200)

chapter 176

ထိုသနားစရာ ႏွစ္ေယာက္ကား စိတ္စြမ္းအင္ ေက်ာက္တြင္းကိုပင္ ေသခ်ာမခံစားရေသးခင္ ရိုးရိုးေလးခ်ီေၾကာင့္ ေသဆုံးသြားေလၿပီ။

ထိုေနရာႏွင့္ မိုင္တစ္ေထာင္ေလာက္ပင္ မရွိေသာ ေနရာတြင္ မိုဝူက်ီက အင္ေမာ္တယ္ ဂူ တူးေနရာမွ ေခတၱရပ္နားေနေလ၏။ သူက ထိုဧရာမ ပစၥည္းႀကီးကို တစ္ခ်ိန္လုံး သူ႔ေက်ာေပၚတြင္ တင္ထားရသည္။ သူ႔ကဲ့သို႔ စိတ္ဝိညာဥ္ တည္ေဆာက္ျခင္း အဆင့္ပင္ ပင္ပန္းလာလိမ့္မည္။

ကံေကာင္းလွစြာ ဤေနရာကား ပုန္းခိုရန္အတြက္ အလြန္သင့္ေတာ္သည္။ ေရမရွိသည့္ ျမစ္ ျဖစ္၏။ ျမစ္ထဲတြင္ ျမစ္ၾကမ္းျပင္ကား ဆယ္မီတာ မက နက္သည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ နက္ရွိုင္းသည့္ ေခ်ာက္ႀကီးႏွင္တူေသာ္လည္း ျမစ္ၾကမ္းျပင္တြင္ ပင့္ကူအိမ္ႏွင့္တူသည့္ ပက္ၾကားအက္မ်ား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕ေနရေသာေၾကာင့္ ေခ်ာက္ႀကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ေသးေပ။

သိသာလွစြာ ထိုျမစ္ကား ေျခာက္ေသြ႕သြားသည္မွာ မၾကာေသးေလာက္ေပ။ မဟုတ္လၽွင္ ထိုပက္ၾကားအက္မ်ားက ရွိမည္ မဟုတ္ေပ။

မိုဝူက်ီက ျမစ္အလယ္မွ ေနရာေကာင္း တစ္ခု ရွာလိုက္ၿပီး အင္ေမာ္တယ္ ဂူကို စတင္ တူးေတာ့သည္။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေဘးတြင္ အင္ေမာ္တယ္ ဂူ တူးေနျခင္းႏွင့္ ပို၍ ဆင္တူသည္။ ေဘးကင္း၍ လုံျခဳံစိတ္ခ်ရသည္။ ထို႔အျပင္ ဂူေရွ႕တြင္ ျမက္ေျခာက္မ်ားႏွင့္ အျမစ္မ်ား ရွိေန၍ မထင္မရွား ျဖစ္ေစ၏။

မိုဝူက်ီက အသစ္တူးယူထားသည့္ ေျမႀကီးမ်ားကို ဖယ္ကာ အေဝးသို႔ ထားလိုက္သည္။ သူက ဤေနရာတြင္ အခ်ိန္တစ္ခုအထိ ေနထိုင္ရန္ ဆုံးျဖတ္ထားေလ၏။

သူ႔တြင္ ဤေနရာတြင္ ေနထိုင္ရမည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ တခ်ိဳ႕ ရွိေလသည္။ ပထမဆုံးမွာ သူ႔ေက်ာေပၚတြင္ ဧရာမပစၥည္းႀကီး ရွိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဝးေဝးမသြားနိုင္ေပ။ ယခုတြင္ သူက ဤျမစ္ကမ္းပါးေဘး စိတ္ခ်ရသည့္ေနရာတြင္ ျမႇပ္ထားလိုက္မည္။ ဒုတိယအေနႏွင့္ သူက စိတ္ဝိညာဥ္ကို တည္ေဆာက္ၿပီးခါစ ျဖစ္ကာ သူ႔တြင္ စိတ္စြမ္းအင္ ေက်ာက္တုံးမ်ားစြာ ရွိေနေသး၏။ ထိုသည္က သူ႔အတြက္ က်င့္ႀကံဖို႔ရာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေလသည္။