လူသားသစ္စာ (Zawgyi version) (1 - 200)

chapter 174

အခန္း (၁၇၄) : စိတ္ဝိညာဥ္ တည္ေဆာက္ျခင္း

မိုဝူက်ီက သူ႔ခႏၶာတစ္ေလ်ာက္မွ နာက်င္မႈကို လုံးဝလ်စ္လ်ဳရႈထားၿပီး ေျခေထာက္တြင္ အားအျပည့္ထည့္ကာ ေရွ႕ကို တဟုန္ထိုး ေျပး၍ ေကာင္းကင္လမ္းပန္းကို ခ်ိန္ရြယ္လိုက္ေတာ့သည္။

ေကာင္းကင္လမ္းပန္းသည္ ျမဴထဲတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပၚေနေသာေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ဆြတ္ခူးနိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ပန္းကို ေက်ာက္စိမ္းေသတၱာထဲ ထည့္ထားလိုက္ေတာ့သည္။

ေကာင္းကင္လမ္းပန္းကို ရၿပီးသည္ႏွင့္ မိုဝူက်ီက ဤေနရာတြင္ တစ္စကၠန႔္မၽွ မေနခ်င္ေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူက လွည့္ထြက္လိုက္ၿပီး ျမဴေတြထဲမွ ထြက္လာလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ သူ႔တြင္ စိတ္စြမ္းအား ပိုင္ဆိုင္ျခင္းကို ေက်းဇူးတင္ေနေလ၏။ ထိုအရာ မပါရွိဘဲ သူ႔အတြက္ ဤေနရာသို ဝင္လာရန္ မျဖစ္နိုင္ေခ်။

ျမန္လြန္းလွသည့္ႏႈန္းျဖင့္ မိုဝူက်ီက အေမြးတိုင္တစ္တိုင္အတြင္ လ်ိဳေစာက္ ထြက္ေပါက္သို႔ ေရာက္ရွိသြားကာ ျမဴထဲတြင္ ပိတ္မိေနမည့္ အိမ္မက္ဆိုးကား အဆုံးသတ္သြားေခ်ၿပီ။

သူ႔ခႏၶာထဲမွ နာက်င္မႈမ်ားက တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေပၚလာၿပီး သူ႔အား အဆိပ္ေျဖေဆးလုံး ထပ္ေသာက္ရန္ ေထာက္ခံေနၾကသည္။ ျမဴကား ထူးျခားဆန္းၾကယ္လွကာ သူသည္ အဆိပ္အမ်ိဳးအစားကိုပင္ အေျဖမထုတ္နိုင္ေပ။

ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ မိုဝူက်ီက သူ လာခဲ့သည့္ ဆန႔္က်င္ဘက္ ဦးတည္ရာကို သြားလိုက္ေတာ့သည္။ ပို၍ ထူးဆန္းေသာ ေပါင္းပင္မ်ားႏွင့္ နံရံအပ်က္မ်ားကို ျဖတ္သန္းဖို႔ရာက သူ ေနာက္တစ္ေခါက္ မလုပ္ခ်င္ေသာ အရာ ျဖစ္သည္။ ဤတစ္ခါေတာ့ သူက ရိုးရိုးေလးခ်ီ ေျမပုံအတိုင္း မသြားေတာ့ေပ။

သုံးရက္တာေလာက္ ေျပးလာၿပီးေနာက္တြင္ တစ္ခုခုက မွားယြင္းလာေလသည္။ သူ႔ခႏၶာကား ေျဖးေျဖးခ်င္း ေတာင့္တင္းလာေသာေၾကာင့္ အဆိပ္မိထားေၾကာင္း သိသာလွသည္။

ဆက္၍ မသြားခင္ သူ႔ခႏၶာမွ အဆိပ္ကို အရင္ဖယ္ရွားသင့္သည္။ မိုဝူက်ီက ေဘးပတ္လည္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ တစ္ဖက္တြင္ ရြံေျမမွ လြဲ၍  အားလုံးကား ပုန္းစရာ ေနရာ တစ္ခုမွ မရွိသည့္  က်တ္တီးေျမမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။