ŞEHİRLİ-2 (Tamamlandı)

Dayak

"Köylü güzeli sen yemek yedin mi?" diyip kaşlarını çatıp bana bakınca alt dudağımı sarkıttım.
Sabah kahvaltısı bile yapmamıştım ve Asaf söyleyince karnım kendini hatırlatmak istermiş gibi gruldamıştı. Karşımdaki adam bu sesle gülüp kolu omzumda zorla yürümeme sebep oldu. "Bana bak kadın. Bundan sonra her öğün atlanmadan yiyilecek. " sesi sert olsada gözlerindeki müzip parıltıları görebiliyorum.

"Peki Bey sen ne dersen o. " ancak aklımdan başka şeyler geçiyordu. Asafı affettim demek beni boşadığı gerçeğini unuttum demek değil. Bu mevzu ile ilgili akşamları ben sana çok çektireceğim. Gözlerim etrafta Didemi aradı ancak hiç-bir yerde yoktu. Halbuki sabah onuda pikaba almıştım.

"Asel. " Aynur koşturarak yanıma geldi ve bembeyaz suratla yüzüme baktı. Ne olmuştu bu kıza böyle. Beti benzi atmış resmen. "Baran seni çağırıyor  direksiyonun başına geçsin diyor  " bu arada bize doğru kızgın boğa gibi gelen Barana gözüm kaydı. Aynur ise hala Baranı görmemişti bile. Tam ağzımı açıp Baranda geldi diyecektim ki Aynur kıkırdayarak tekrardan konuştu. "Daha demin o koca ayının kafasını yardım. " diyip bu defa kahkaha attı. Barana koca ayı demesi ile bende kahkaha attım. Baransa daha da öfkelenerek Aynurun kolundan tutup kendine çevirdi. Kahkaha atan kız karşısında Baranı görünce bu defa ağlama sesleri çıktı. "Baran Ağa Beyciğim. " yakalandığı için susmuştu ancak ben hala gülümsüyordum. Kulağımda hissettiğim nefesle bütün tüylerim havaya kalktı.

"Şu kızın Baranla problemi ne?" Asafın sıcak nefesi sanki bütün bedenimi ele geçirmiş gibi tuhaf bir sıcak dalgası yayıldı. Sertçe yutkunup kafamı zorda olsa hala bana yakın olan Asafa çevirdim.

"Aşk kokusu sanada gelmiyor mu?" Asafın dudağı tek yöne doğru havalandı. Neden her yaptığı hareket heyecanlanmama sebep oluyor ki.

"Sadece senin kokun geliyor. " diğer kolunu kaldırdı ve parmaklarını saçlarımda gezdirdi. Cilveli bir gülüş atıp hemen ardından çocuk gibi dil çıkardım. Asafsa burnuma buse kondurdu.

"Baran Ağa Beyciğim Asafa bakın nasılda romantik. " Aynurun sesi ile bütün dikkatim dağılmıştı ve bakışlarım ona döndü. Hayran gözlerle bizi izliyordu. Sonra kaşlarını çatıp Barana döndü ve kolunu ondan kurtarıp sertçe çıkıştı. "Sende ancak gel ayı ay aman ayı değil ağa evet evet ağa gibi beni tersle. " sert başlayan cümlesi Baranın sert bakışları altında yumuşadı ve yine sırıtarak adama bakmaya başladı. Barana karşı kesinlikle sinirli duramıyor.

"Çok konuşuyorsun. " diyip Aynuru arkasında bırakıp yemek yemek adına masaya oturdu. Anında bir kaç işci Barana hizmet etmeye başladı. Baran yemeklerden üç kişi için daha isteyince benle Asaf Baranın karşısına Aynur ise fırsatı değerlendirip hemen Baranın yanına oturdu. "Sen kalk. " diyip Aynuru tersleyince kızın yüzü düştü.

"Baran her kıza böyle davranıyorsa tabiki evde kalır. " parmağımı Asafın dudağına bastırıp susmasını sağladım.

"Şıtt. Ayıp. " Asaf omuz silkip önündeki yemeğine gömüldü. Her erkek bir yerden sonra öküzleşiyor. Neyseki yemek konusunda bende Asaf gibi öküzüm.

"Baran Ağa Beyciğim. Minnoş kalbim kırıldı sesi geldi mi kulağına. " diyip kız tam ayaklanıyordu ki Baran kızın bileğinden tutarak tekrar oturttu ve kızın hemen yanındaki adama baktı. Kaşlarım havalanırken Asafa baktım. Ancak o yemek yemeyle meşguldü.
"Sefer bana değil sana demiş. " Sefer denen adam sinirle ayaklandı ve masada en uzağa gidip oturdu. Aynur ise pişmiş kelle gibi sırıtarak önündeki yemeği yemeye başladı. Halbuki bende Aynuru terslediğini düşünmüştüm. Aklıma aniden pastanede Baranın bana dediği cümle geldi. Kısır olduğunu ve çocuğunun olmadığını söyledi. Belkide Aynura ve diğer kızlara bu yüzden sert davranıyordu. İstemsiz Baran için kendimi üzülürken buldum. Sonuçta evliliğimi kurtarmak için en az benim kadar koşturmuştu. Belkide oda yuva kursun diye bende çabalamalıyım. Aynurda iyi bir aday gibi.