ŞEHİRLİ-2 (Tamamlandı)

Tartışma

Gençler sınır geçilmeyene kadar yeni bölüm paylaşmayacağım. 80 beğenme 50 yorum.

"Bilmem sizin evliliğiniz çok çocukça. Ne Asaf evine para getirip sana bakabilir ki görüyorum ki yapamıyorda. Ne de sen çocuklara kendini adayıp ev işlerini yapacak kıza benziyorsun. " söyledikleri ile duraksadım. Evet Asafa aşığım bunu asla inkar edemem ancak Baranın dediklerinide göz ardı edemem. Ailem iflas edene kadar ben tıpı kazanırım diye rahattım. Ki kazanacak kadar netler yapıyordum. Şimdi ise karnımdaki iki çocukla Asafın eve ekmek getirmesini bekliyordum. Tekrardan gözlerim dolunca pencereden dışarıya baktım.

"Önceden çok zengin bir ailenin kızıydım. Dediğin gibi çocuk yapıp evde oturmak aklımda yoktu ancak ben Asafı sevdim. Onun beni korumasını güven vermesini sevdim. " diyip yaşın yanağım boyunca kaymasına izin verdim. Baran yine sert yüz ifadesi ile bana bakıyordu. Elimin tersi ile yaşı sildim. "Doktor olmak istiyordum. " diyip bu defa hıçkırdım. Daha iki gündür tanıdığım adamın karışısında hayallerimi anlatıp ağlıyordum. "Annem babam iflas edince hayatım değişti. " ellerimin titremesini saklamak için yumruk yaptım. Baransa sadece yüzümü izliyordu. Belkide içimi rahatça dökeyim diye sessizce dinliyordu. Art arda akan göz yaşlarımı silip tekrardan hıçkırdım.

"Benimde evlenmeme sebebim çocuğumun almayacak olması. " aniden gelen itirafla hayretle kafamı kaldırıp Barana baktım. Oda gözlerindeki acı ile bana bakıyordu. "Üstelik ailemin bundan haberi bile yok. " elimle ağzımı kapattım. Barandan böyle itiraf duymayı beklemiyordum.

"Ben yani. Bu durumlarda ne denir bilmiyorum ki. " diyip masumca omuzlarımı silktim. Baransa gülümseyerek bana karşılık verdi. Uzun süren dertleşmeden sonra pastalarımızı da yiyip yola koyulduk.

"Bundan sonra bir şeye ihtiyacın olursa hiç çekinme ve gelip bana söyle. Bu köyün ağası olarak her türlü yardımda bulunurum. " arabadan inmeden önce Baranın lafı ile ona döndüm.

"Sana bir şey söyleyeceğim ancak beni yanlış anlarsın diye çok korkuyorum. " Baran ilgiyle bana bakınca boğazımı temizleyip tekrardan konuştum. "Ben evli bir kadınım bunu biliyorsun değil mi?" Baran kaşlarını çatsada kafasını sallayıp onayladı. Saçımı kulağımın arkasına tıkıp direk gözlerine baktım. "Biliyorum bana yardım etmeye çalışıyorsun ancak sende bilirsin ki hiç-bir erkek karısının yanında başka erkek istemez. Evet seninle iyi arkadaş olacağız hissediyorum ancak Asaf bu durumdan pek memnun görünmüyor. " Baranın yutkunurken oynayan adem elmasına baktım. Bir süre yüzümü inceledikten sonra koltukta tam oturdu ve bakışlarını karşısına odaklandı.

"Anladım ona göre davranırım. " içime oturan sıkıntı ile arabadan indim. Ancak Asafla aramı bozacaksa Barandan uzak durmalıyım. Kısa bir yürüyüşten sonra eve varmıştım da. Hava karardığı için tedirgin oldum. Sabahtan evden çıktım şimdi ise yeni geliyorum. Kapıyı açan Asafın kaşları çatılmıştı. Ben ise bebeklerin ikiz olduğunu söylemek için heyecanla ona bakıyordum.

"Nerdesin sen bu saate kadar?" İlk defa sesi bu kadar yükselmişti. Hatta sesi o kadar yüksek çıkmıştı ki bir iki adım geri giderken buldum kendimi. Asaf aniden kolumdan canımı acıtacak kadar sıkı tutup odadakilerin şaşkın bakışları içerisinde odaya çıkardı. Kapıyı arkamızdan kapatır kapatmaz beni çift kişilik yatağa itti. "Sana bu saate kadar nerdeydin dedim." Tekrardan bağırınca ellerim ile kulaklarımı kapattım. Asaf bu hareketim ile gözlerini kapatıp sakinleşmeye çalıştı.

"Bben bebeğimiz için hastaneye gittim. Dün demiştim zaten. " benim konuşmam ile Asaf sinirle yorganı çekti. Son dakika düşmeden kalktım.

"Bende sana kızlarla git dedim. Ayrıca sende para bile yok kim verdi paranı. " avazı çıktığı kadar bağırıyordu. İma ettiği şeyle benimde bam telim atmıştı.