ASEL

FİNAL : Vedanın Çağrısı

"Cehennemdeki ateşi körükleyen her iyiliğe..."

FİNAL

Bugüne kadar canımı yakan şeyler her zaman kelimeler olmuştu. Sevdiklerimin ağzından çıkan her kelime kalbime saplanırken kimi zaman çiçekler açmış kimi zaman ateşler yanmıştı.

Güvendiğim insanların söylediği cümlelerin beni bu kadar savunmasız yapmasına dayanamasamda sessizce arkamı döndüm. Yanan mumların ateşi odayı ısıtırken Ener'in gözlerinin içine baktım.

Evimin önüne geldiği gün, "Yapmadım," demesi için yalvardığımı hatırladım. Gözyaşları içinde bağırıp ağzından tek bir kelimenin çıkmasını dilemiştim. O ise arkasında bıraktığı enkazı umursamadan çekip gitmişti.

Şimdi gözlerinin içine bakarken gerçekleri görmeye çalıştım. Merak duyguma yenik düşerek fısıldadım. "Neyden bahsediyorsun?"

Yanıma bir adım yaklaşmaya çalıştığında elimi havaya kaldırıp yolunu kestim. Bana yaklaşarak bakışları ile manipüle etmesini istemiyordum. Konuşmasını beklediğimi belli edercesine kaşlarımı kaldırdım. Ağzını açtığında kelimelerin beni mahvedeceğini bilmiyordum.

"Seni aldatmadım. Hiçbir zaman."

Gülümserken elimdeki çantayı sıkmaya başladım. Söylediği cümlenin bir şakadan ibaret olduğunu düşünerek kahkaha attım. İkisi de şaşkınlık ile beni izlerken konuşabildim.

"Benimle dalga mı geçiyorsunuz?"

Kelimeler ağzımdan çıktığı an da yüzümdeki gülümseme silindi. Büyük bir ciddiyetle onlara bakıp bağırmaya başladım.

"Derdiniz ne sizin? Bıkmadınız mı hayatımın içine etmekten? Tek amacınız Asel mutlu olmasın diye uğraşmak mı?"

Elimdeki çantayı Ener'in göğsüne fırlatırken çıldırmak üzereydim.

"Siz! Siz ikiniz! Hayatıma sıçtınız! İkiniz de beni aldattınız! Buna rağmen hiçbir şey yapmadım." Sesim bağırdıkça çatallaşmaya başladı. "Size hiçbir şey yapmadım! İntikam almaya bile çalışmadım. Hâlâ derdiniz ne?"

İkisi de sessizce beni izlerken Ener konuştu. "Özür dilerim-"

Cümlesini tamamlamasına izin vermeden yüzüne tokat attım. Avucumun içi yanarken, heceleyerek konuştum. "Sana benden özür dileme demiştim!"

Tokat attığım elim havada kalırken titriyordum. İkisinin saçmalıklarından o kadar sıkılmıştım ki Ener'i omuzlarından ittirip üzerine yürüdüm.

"Derdin ne? Ne istiyorsun? Mutlu olmama neden tahammül edemiyorsun?"

Gözlerinden bir damla yaş aktığında kızaran yüzünü bana çevirdi. Gururun ve acının en saf halini gözlerinde görürken konuştu.

"Onunla olmana dayanamıyorum. Uzaktan mutlu olmanı izleyebileceğimi sanıyordum. Ama başkası ile beraber değil."

Kollarımı göğsümde birleştirip öfkeme yenik düşmemeye çalıştım. "Yalan söylüyorsun!''

Neye inanacağıma şaşırmıştım. Ellerini uzatıp koluma dokunmak istediği sırada bakışlarımdan kaçıp ellerini geri çekti. "Seni hiçbir zaman aldatmadım, Asel."