ASEL

14. Bölüm: Kelimelerin Kırılganlığı

"Duymak istemediğimiz gerçeklere..."

BÖLÜM 14

🎼 NF- I Miss The Days 🎼

Günümüz

Kollarımı göğsümde birleştirmiş tedirginlikle geçmişimi izliyordum. Yağız'ın bir eli kapıda diğer eli havada hareketsiz kalmıştı. Ener, arkamda bekleyen Deniz'i izliyordu. Eylül'ün gözyaşları zamanla beraber durmuştu. Kimseden ses çıkmıyordu.

Omzumdaki ceketi yavaşça elime alıp arkamı döndüğümde Yağız'ın kekeleyerek konuştuğunu duydum.

"A-sel."

Elimdeki ceketi Deniz'e verirken adımlarım hızlandı. Arkama bakmadan merdivenleri indim. Kalabalık salonda kapıya ulaşabilmek için savaş verdim. Zihnimdeki sesler, artan müziğin sesiyle yarışa girmişti.

Dışarıya çıktığımda temiz havayı içime çekip ayakta durmaktan vazgeçmek isteyen bedenime direndim. Topuklu ayakkabılar üstünde emin adımlar sergilerken nereye gideceğimi bilemedim. Birkaç kez ismimi haykıran geçmişi duyduğumda dayanamayıp sese döndüm.

Deniz hızlı adımlarla yanıma gelmişti. "Üşüyeceksin," derken ceketini giydirmeye çalıştı. Ona karşı koymadım.

Birkaç adım ötemde duran Yağız konuştu. "Sana her şeyi anlatacağım Asel!"

Sessizliğimi korurken Eylül'ün çığlığını duydum. "Yağız!"

Eylül'ün, Yağız'ın söyleyeceği şeyden neden bu kadar çok korktuğunu merak ederken benim bilmediğim ve üçünün bildiği şeyin ancak canımı daha çok yakacağını hissettim.

Ener, iki adımda Yağız'ın yanına gelip koluna yapışırken sadece onları izledim. "Söylemeyi ben de düşündüm ama bir faydası olmaz."

Karşımda can çekişiyor olmaları hoşuma giderken tebessüm ettim. Eylül ve Ener'in gözlerindeki korku, Yağız'ın endişesi ile birleşince konunun ne olduğunu bilmek istemediğime karar verdim.

"Bizim evde görüşürüz."

Ağzımdan çıkan üç kelime ile hepsi şaşırırken arabaya dönüp Deniz'e baktım. Kilidi açtığında ön koltuğa oturup karşıyı izledim. Deniz de beni taklit edip klimayı açtı. Bacaklarım ısınmaya başladığında geriye yaslandım.

"Ne olduğunu neden sormadın?"

Deniz'in sesi ile irkildim. Yüzüne bakmak için soluma döndüğümde gözünü yoldan ayırıp kısa bir süreliğine beni izledi.

"Bilmek istemiyorum," diye cevapladım.

"Merak etmiyor musun?"

"Ediyorum."

Maalesef...

"O zaman?" Yolu izliyordum.

"Geçmiş geçmişte kaldı. İrdeledikçe iyi şeyler çıkmayacak."

Söylediğimi düşünür gibi sessiz kaldı. Endişeli sesinden yeni bir sorunun geleceğini biliyordum.