Uçsuz Bucaksız (THB-2)

•40.BÖLÜM• "Hatırlanmaya Değer"

UÇSUZ BUCAKSIZ
40.BÖLÜM: "Hatırlanmaya Değer"

Yıldızlamayı, mutlaka yorum yapmayı, bölüm sonunu okumayı unutmayın!

3.GÖZ

     Tül perdeden sızan güneş ışıkları, sarı kirpiklerinin üzerine düşerken elini istemsizce yatağın sağ tarafında gezdirdi usul usul. Orada birkaç baklava ve iri bir el bulacağını düşünüyordu ama boştu.

Kapı gürültüyle yumruklanırken sıçrayarak uyku halinden çıktı ve darmadağın olmuş saçlarıyla yatağın boş kısmına baktı.

-ÇİÇEEEEEK! KIZIM KALKSANA SAAT BİRE GELİYOR! BRUNCH YAPCEEEEZ HADİİİİ!" Aden'e cevap verecekti ama yastığın üzerindeki notu okumakla meşguldü.

"Günaydın :) "

Allah'ım! Sağa sola bakındı önce istemsizce, sonra kendini tutamadı ve o gülücüğün üzerine uzun bir öpücük kondurdu gözlerini kapatarak.

-RÜZGAR'I MI GÖRÜYOR RÜYASINDA ANLAMADIM Kİ?! ŞŞŞŞŞ HEYYY ACIMIZDAN ÖLÜCEZ YA!" Komidinden çıkardığı defterine, gülün olduğu sayfaya notu sıkıştırırken bağırdı.

-GELİYORUUUM!" Damlayla Aden şükür mırıltıları eşliğinde kapıdan uzaklaşırken yataktan inerek terliklerini ayağına geçirdi ve aynadaki aksine baktı. Gülümsüyordu. Dayanamayıp kıkırdamaya başlarken, telefonunu alarak odadan çıktı ve kahkaha seslerine doğru gitmek için merdivenleri indi yavaş yavaş.

"Eva Çiçek: Günaydın. Notunu aldım. 😌"

Rüzgar'a mesajını yollayıp telefonu pijamasının cebine atarak salona girdiğinde masadaki Arda oflayarak söylendi.

-Gülmeyin ya başım çatlıyo..." Alple geldikleri o kısa süre içinde fazla içmişlerdi ama sarıya hiçbir şey olmazken, kendisi kan çanağı gözlerle sofraya oturmuştu. Kendi sandalyesine geçen kız herkese baktı tek tek.

-Günaydııın..." yüzündeki tebessüm Alp'i de gülümsetirken, onun burnunu sıkıştırdı genç adam parmakları arasına.

-Günaydın cadı." Rüzgarla olan yakınlıklarına kızmamasındaki tek neden ağabeylik koruma içgüdüsünü bile sikip atan "kız kardeşini mutlu görme isteğiydi." Bu yüzden o tebessümün nedeninin Rüzgar olduğunu bilse de sataşmamıştı.

Kahvaltılıkları tabağına koymaya başlarken, cebinde titreyen telefonla salam tabağını fırlatırcasına bıraktı masaya. Neyse ki herkes bir şeyler kaldırıp indiriyordu da dikkat çekmemişti.

-Kimle konuşuyorsun?" Diye sordu Arda kız daha ekranı bile açmadan. Tüm gözler üzerine dönünce biraz yerinde kıpırdayan kız omuz silkti.

-Hiiiç." Önüne döndüklerinde rahatça mesaja girerken, yüzünde yine tebessüm belirmişti. Acaba mutluluktan ölmek diye bir şey gerçekten var mıydı? Sanırım öğrenecekti.

"Rüzgar: Yeni mi aldın? Uykucu..."

Eva, sırıtmasına mani olamadan ekrana bir süre bakakaldı. Onunla telefonda yazışmak bile o kadar heyecanlıydı ki...

-Eva, Rüz'e söylesene benim spor çantamı da getirsin." Sarışın, kafasını kaldırmadan dudaklarını yalayıp cevapladı Tuna'yı.

-Şey...Tamam." Adenle Damla istemsizce kıkırdamaya başlarken, Petek de gülümseyerek kızın saflığı yüzünden kafasını sağa sola sallamıştı. Tamam diyerek Rüzgarla konuştuğunu onaylamıştı bilmeden, bir de Arda kim olduğunu sorunca "hiiiiç" dememiş miydi...