மெய்மறந்து நின்றேனே

21

புரியாத பிரியம்

மஹிமா தேர்வு முடிவுகளை எதிர்பார்த்து சீக்கிரமே கிளம்பிவிட்டாள். அவள் தந்தை இந்த முறையும் முதல் மதிப்பெண் வாங்கினால் ஒரு ஸ்கூட்டி வாங்கித் தருவதாக உறுதியளித்திருந்தார்.

அவர் அதைச் சொல்லாமலே வாங்கித் தந்திருக்கலாம். ஆனால் ஒரு சாதனைக்குப் பரிசாகக் கொடுத்தால் அதன் மதிப்பு அவளுக்குப் புரியும் என நினைத்தார்.

எனவே ஆர்வத்துடன் கல்லூரி அறிவிப்புப் பலகை நோக்கி விரைந்தாள் அவள். கூட்டம் சற்றுக் குறைவுதான்... ஆனாலும் இவள் நண்பர்கள் நிறையபேர் வந்திருந்தனர். இம்முறை தானாகத் தன் மதிப்பெண்ணைப் பார்த்துத் தெரிந்துகொண்டாள். அவள்தான் முதல் மார்க்.

"இதெல்லாம் பாக்கணுமா மஹிமா? உனக்கு எக்ஸாம் எழுதும்போதே தெரியும்ல?"

ஆதீஷ்தான் கேட்டது. அவள் புன்னகையுடன் மறுத்தாள்.

"அதெல்லாம் இல்ல. நான் எந்த predictionனும் பண்ணல"

"ஆனா நாங்க எல்லாரும் பண்ணியிருந்தோம். எங்க கணிப்பு கரெக்ட்தான். என்ன இருந்தாலும் டாப்பர் டாப்பர் தான்ல?"

"ரொம்ப கிண்டல் பண்ணாத ஆதி. எல்லாரும் நல்லா தானே பண்ணிருக்கோம்.."

"ஆனா பாரு, வருஷா வருஷம் நீயே ட்ரீட் வைக்கிறா மாதிரி ஆயிடுது"

"அவ்ளோதான? வச்சிடலாம் விடு"

"சூப்பர். இன்னிக்கு ஈவ்னிங், கேண்ட்டீன்ல!"

பேசிவிட்டு அவன் நகர, அடுத்து வந்தவர்களும் அவளுக்கு வாழ்த்துக்கள் தெரிவித்துச் சென்றனர். விஷ்வா சற்றுத் தள்ளி நின்றுகொண்டிருந்தான். அவன் இந்த ஆர்ப்பாட்டத்தில் கலந்துகொள்ளவில்லை.

விஷ்வாவைக் கண்டதும் மஹிமா பார்வையைத் திருப்பிக்கொண்டாள். எனினும் அனிச்சையாக சில நொடிகளில் அவன்புறம் பார்வை திரும்பியது. சென்ற வருடம் இதே நாள் நடந்தவை நினைவில் வந்தது.