Gorgeous Six

G6 • 29

Copyright © Playdoll_Alhie 2014

• Chapter 29 •

*Shuzette's POV*

Hanggang ngayon hindi pa rin ako makaget over sa mga nangyari before kahit na binigyan ko na ng chance si Lance. Ewan ko kung bakit eh, bigla nalang akong nagtaray sa harap ni Ica kanina. Siguro nga dahil hanggang ngayon mejo bitter-bitteran pa ako sa nakita ko na kasama sya ni Jiro, ganun na rin siguro sa mga narinig ko na mismong si Jiro ang nagsabi sa akin.

Hanggang ngayon nakakaramdam pa rin ako ng pagseselos lalo na nung makita ko kung gaano nag-aalala si Jiro kay Ica. Ako ang unang dumating sa Hospital kaninang tanghali. Akala ko walang bantay sa room ni Ica, I slowly open the door and nakita ko si Jiro there at the side of Ica, holding her hands and mukhang worried sa nangyari sa kanya kahit na may injury din syang natamo.

Papasok sana ako kaso hindi na ako tumuloy. Lalo lang akong naiinggit kay Ica kasi kahit na binully sya, kahit na hate sya ni Jiro, natutunan pa rin nyang mahalin si Ica. Napansin ko kay Jiro na simula nung magmeet sila ni Ica, mas malaki ang pinagbago nya than nung naging sila ni Anne. He started to love Ica more than he hates her.

Nakasabayan naming bumalik nila Angela at Sharmaine sila Kara, Mica at Hannah. Kinamusta din nila si Ica pero nagulat din ako sa lumabas sa bibig ko't natarayan ko bigla si Ica.

Lumabas nalang muna ako, nang di ko namalayang sumunod pala si Lance sa akin.

"Here." Lance said sabay abot ng cup of coffee sakin.

"Thanks." I respond.

"Okay ka lang?"

"Yeah."

"I know your not, kahit na pinipilit mong okay ka."

"Pano mo nasabi?"

"Hindi mo naman tatarayan si Ica ng ganun eh. I know you, hindi ka ganyan kung wala kang pinagseselosan."

"Hays, I can't keep my secrets on you, Oo, ganun na nga."

"I knew it." Lance said saka sya nagsip ng coffee.

"Look Lance. I know I give you a chance, please. Help me na mawala itong feelings ko for Jiro." I said while looking at Lance's eyes. Nagulat naman sya.

"Shuzette."

*Nicca's POV*

Hays, hindi ko na alam ang nangyari after ng nangyari sa akin sa school, ang tanging naaalala ko lang is Jiro came and save me to those goones na nanakit sa akin at kay Jiro. Di mawala sa isip ko yung takot na naramdaman ko that time pero that moment when Jiro stopped fighting those goones at talagang hindi sya nanlaban, nagpabugbog sya ng sobra na sobra ko din na ikinatakot. I cried to see him in pain like that while he was still smiling at me.

Nagising nalang akong nandito sa Hospital and si Jiro agad ang una kong nakita.

"Jiro?" I said, tinaas naman nya ang ulo nya mula sa pagkakatungo nya.

"Oh, gising ka na pala."

"Yeah." I said saka ako napatingin sa kamay ko na hawak nya. Okay? What's with him? Napansin nya iyon at agad nyang tinanggal yung pagkakahawak nya sa kamay ko.

"O-Oh, kamusta na pakiramdam mo?" Jiro said, infairness, bigla syang naging concern huh, ang cute neto.

"Okay naman na ako. Ikaw? Sinaktan ka din nila diba? Bakit hindi ka lumaban sa kanila? Hinayaan mo na sana ako." I said.

"Okay naman ako, hindi ako lumaban dahil ikaw lang itong inaalala ko." Jiro said, nanlaki yung mata ko sa sinabi nya na ako lang daw ang inaalala nya. Napansin nya yun at agad na nagbago ng mood.