Beyond the Door (Completed)

Chapter 5

I slowly opened my eyes when I felt someone's slowly caressing my right cheek. His familiar chocolatey brown eyes is the first thing that I saw.

I opened my mouth to say something but I couldn't find the right words to say. He stopped from what he's doing and seriously looked at me.

"I'm glad you're awake..." he mumbled while staring at me. His eyes gaze upon me and I am feeling mixed emotions.

Agad akong napatayo sa aking pagkakahiga at mataman siyang pinagmasdan. Napalunok ako nang mamukhaan ko siya.

He's the guy who kissed me beside the falls!

I shakily raised my index finger and pointed it on him. "Y-You..."... and you're that vampire guy who told me to leave this world!

He dangerously stared at me, "Why are you here? Why... you?" he asked. He seemed mad... but...why?

"I-I... don't know," naguguluhan kong saad at niyakap ang aking sarili. Why am I alive? How am I alive?

I thought I'm going to die...

I heard him hissed and in rage, he stood up.

Agad naman akong napaatras nang biglang siyang lumitaw sa aking harap at mabilis akong hinawakan sa magkabilang balikat. I was shocked by how fast he was. I intently stared at him in fear.

Sumukbol ang kaba at takot sa akin dahil sa higpit ng kaniyang pagkakahawak.

Napakagat ako sa ibaba ng aking labi dahil sa sakit. "You should've leave. Goddamn it," he cursed and stepped back.

Nakahinga naman ako ng maluwag nang bumitaw siya sa 'kin. Matapang kong sinalubong ang kaniyang tingin.

"Bakit? Is it because I'm a fucking human? Should I kill myself then for you to be happy?" asik ko at naluluhang umiwas ng tingin. Hindi ko na mapigilang sumabog dahil sa sakit at kabang nararamdaman.

Bakit ako nasasaktan? I know he's too harsh but I'm shouldn't be crying over this...

"Fuck," I heard him cursed and glared at me.

"Yes, you're too weak. You're dumb and fucking innocent. You don't belong here!" he furiously said. Jaw tightened.

My mouth hanged open. The corner of my eyes starts to water. He looked away when he saw my eyes watering. He closed his eyes and breathed heavily.

Napatigil ako nang biglang bumukas ang pinto at pumasok ang isang batang babae na may kasamang ang isang kulot na lalaki.

"Why are you shouting, Tobias? Are you two fighting?" salubong ng kulot na lalaki at nakangising bumaling sa 'kin. Agad akong napaiwas ng tingin dahil doon.

Napalunok ako at napabaling ang aking paningin sa pamilyar na batang babae. She's hiding behind the curly guy's thigh while peeping at me.

I waved my hand to greet her but she rolled her eyes in return. I bit my lips in embarrassment and looked down while smiling.

She's reminds me of Di-A...

Wait. Di-A?

Shit!

"Di-A!" I immediately ran outside because of realization. I heard them cursed and call me but all I think about is Di-A who's alone in home and probably worried about me.

Where's the exit? No!

I cried in frustration and while looking around. Where's the right way?!

Nagsimula muli akong tumakbo nang bumangga ako sa isang matigas na dibdib. I was about to fall when someone immediately caught me.

"Damn," I heard him cursed. I intently closed my eyes because I felt his hot breath on my left cheek.

Napalingon ako sa aking gilid nang magtama ang aming ilong. Naramdaman ko ang pagbigat ng kaniyang paghinga nang makasalubong ko na naman ang kaniyang tsokolateng mga mata.

Nagsimulang magwala ang pagtibok ng aking puso. Napahigit ang aking hininga dahil sa lapit ng aming mukha.

Naduling pa ako dahil sa sobrang lapit. Walang balak na gumalaw sa aming dalawa.

Dumilim ang kaniyang mukha at kitang-kita ko ang pagtaas-baba ng kaniyang adams apple. Ang tsokolate niyang mata ay naging pula.

Ngunit agad akong napaiwas ng tingin nang makarinig ako ng malakas na pagtikhim sa aming harapan.

"I think I should go..." rinig kong saad nito.

Napakagat ako sa ibaba ng aking labi nang makita sa aming harap ang lalaking may kulot na buhok at nakangising naglakad paatras para umalis.

Mabilis akong umayos ng tayo at napapikit dahil sa kaba. Napahawak ako sa aking dibdib dahil sa lakas ng kabog ng aking puso. Huminga ako nang malalim bago iminulat ang aking mga mata.

"K-Kailangan ko nang umuwi..." mahina kong saad at yumuko. Tahimik kong pinaglalaruan ang aking mga daliri nang magsalita si Tobias.

"No. You don't have a house here. Stay," malamig niyang sagot at nagsimulang maglakad palayo habang nakapamulsa. Umiwas ako ng tingin dahil hindi ko maiwasang titigan ang kaniyang matipunong likod.

"Meron..." bulong ko at mahinang napabuntong-hininga.

Ramdam ko ang pagtigil niya sa paglalakad at humarap sa akin. Napatalon ako sa aking pagkakatayo nang bigla siyang lumitaw sa aking harapan. Tumaas ang kaniyang kilay habang mariing nakatitig sa 'kin.

"Still a no..." masungit niyang saad at bumaba ang kaniyang paningin sa aking paa.

His jaw clenched when he saw me barefooted.

Sinubukan kong itago ang aking paa nang mabilis niya akong hinapit sa bewang at binuhat. Napatili naman ako nang dumiin ang kaniyang pagkakahawak sa aking bewang.

"K-Kaya kong namang maglakad," aniko. Ngunit wala akong sagot na narinig dahilan para ako'y magsimulang maglumikot.

"Goddamn, stay still or you'll fall," madilim niyang saad at mahinang pinisil ang aking bewang.

Kinagat ko na lamang ang aking ibabang labi dahil sa hiya at ibinaon na lamang ang aking mukha sa kaniyang matipunong dibdib.

Hindi ko maiwasang amuyin ang kaniyang damit dahil sa bango nito. Nakakaadik.

Abala ako sa pag-aamoy sa kaniyang damit nang maramdaman ko ang kaniyang pagtigil sa paglalakad.

Itinaas ko ang aking paningin at nagtatakang tumingin kay Tobias.

Humigpit ang pagkakahawak niya sa 'kin at namumulang sumulyap sa 'kin. "Y-You... are you planning on sniffing me to death?" umiiwas na tingin niyang saad.

Agad naman akong namula at nahihiyang napamura sa sarili. Dahil sa kahihiyan ay tumingin na lang ako sa kawalan at kinagat ang aking ibabang labi.

Damn... that's enough embarrassment for today.