"အခုဘယ္မွာလဲ "
ဖုန္းကိုင္လိုက္တာနဲ႔ထြက္လာတဲ့အသံေၾကာင့္ နားမွခြာကာ အိပ္ခ်င္မူးတူး မ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦးစိတ္တိုဖုန္း....
"အိမ္မွာေပါ့.... ပိတ္ရက္ေလ "
"ဒါဆို အကူအညီတစ္ခုေလာက္ေပး... ညေနက်ရင္ Luhan နဲ႔ ေဆးရံုလိုက္သြားေပးပါ... ငါအေရးႀကီးတဲ့ Meeting တစ္ခု႐ွိေနလို႔ "
အကူအညီေတာင္းတာတဲ့ မွတ္ေတာင္ထားရဦးမယ္.... ။ ဒါမယ့္လည္း သူ႔ပိုက္ဆံေတြကို ထိုင္ျဖဳန္းထားတဲ့ အငယ္ေလး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ျပန္ၿပီး သိတတ္လိုက္ပါ့မယ္ေလ ။
"အခ်ိန္နဲ႕ေနရာ စာပို႔လိုက္... "
"မေန႔ကလည္း နင္ဖုန္းမကိုင္ဘူးေနာ္... လုပ္ထား... အလွည့္က်ရင္ေတာ့လား"
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္.. ဒါေၾကာင့္ပဲ လူပ်ိဳႀကီးဘဝေရာက္ေနတာ... ငွက္ေပ်ာတံုး႐ွာထားေပးရမယ္.. အခ်ိန္က ေစာေနေသးေပမယ့္ မ်က္စိက်ယ္သြားၿပီမို႔ အိပ္ယာကထလိုက္ၿပီး အျပင္ထြက္လာေတာ့ အေတာ္ေလးၾကာမွ ျပန္ရတဲ့ ကင္ခ်ီဟင္းရည္အနံ႔ေလး...
"ႏိုးလာၿပီလား.... ဒီမွာမနက္စာလာစား... "
"ကိုကိုက ဘယ္လဲ "
ဟင္းေတြအကုန္ျပင္ဆင္ေပးၿပီး ထမင္းဝိုင္းကေန ထြက္သြားေတာ့ လွမ္းဆြဲကာ ေမးလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ သူ႔ေမးေစ့ကို ပြတ္ျပကာ
"ဒါသြားလုပ္မလို႔.... "
ကိုကို႔မ်က္ႏွာမွာ ဟိုးအရင္က မျမင္ဖူးတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြ ခပ္ေရးေရး ေပါက္ေနသည္ ။ အဲ့လိုဆိုေတာ့ ေယာက်္ားရင့္မာႀကီးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနရသလိုပဲ... အဲ... အရင္ကလည္း ေယာက်္ားေပးမယ့္ ပိုၿပီး ေယာက်္ားဆန္ေနတာမ်ိဳးေပါ့ ။
"ခဏေလး... ကေလးလုပ္ေပးမယ္.. "
သူမလုပ္ေပးမယ္ေျပာေတာ့ Chanyeol က မ်က္လံုးျပဴးကာ လုပ္တတ္ရဲ႕လား သံသယျဖစ္ေနတယ္ ။
"လုပ္တတ္လို႔လား... "
"လုပ္ေတာ့မလုပ္တတ္ဘူးေလ... ဒါမယ့္ ျမင္ဖူးတယ္.. ဆိုေတာ့ကာ အဆင္ေျပမွာပါ.. ဘာလို႔လဲ ဓားထိမွာစိုးလို႔လား "
