သူမကို ဖြင့္ေျပာသြားတာလား ? ဘာလားပင္ မသိေသာ ထိုလူကို သူမဘက္က ဘာမွေတာင္ ျပန္မေျဖခဲ့ပါ ... ထိုေန႔ၿပီးေတာ့ သူမ အဲ့ဒီ Bar ကို ထပ္မသြားေတာ့တာမို႔ ထိုလူကိုလည္း မေတြ႔ေတာ့ပါ ။ ယူနာ နဲ႔ ဒါအင္းက သူမကို ေခၚေပမယ့္ သူမ ထပ္ၿပီး ၾကံဳေတြ႔ရမွာေတြကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္မွာ စိုးတာမို႔ မသြားဘဲ စာၾကည့္တိုက္မွာသာ သြားအိပ္ေနလိုက္သည္ ။ ဗိုက္ဆာတဲ့အခါ စာၾကည့္တိုက္ရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းက 24 hours store မွာ တစ္ခုခုစားရံုပဲ ။ ဒီေန႔ေတာ့ ဆိုင္ထဲက အရက္ပုလင္းေတြ ေ႐ွ႕မွာ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္ ။ Beer ျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း သူမအေနနဲ႔ ဝယ္လို႔မရေသာ အေျခအေန....
"ေသာက္ခ်င္လို႔လား? ကိုယ္ဝယ္တိုက္မယ္ေလ "
၂ပတ္ေလာက္ ၾကာၿပီးမွ ျပန္ေတြ႔ရတဲ့ ဟိုလူက လင္းလင္းက်င္းက်င္းမွာမို႔ထင္သည္ ထိုလူရဲ႕ ႐ုပ္ရည္ကို အထင္သား ျမင္ေနရသည္ ။ virtual genius ပဲ။ သူမခပ္သြက္သြက္ပဲ ေခါင္းညိတ္ျပကာ ဆိုင္အျပင္ကို ထြက္လာလိုက္သည္ ။ သူမနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ လာထိုင္ၿပီး Beer ဗူးပါ ေဖာက္ေပးေသးသည္ ။
"ဒီနားမွာ Bar လည္း မ႐ွိပါဘူး ... ဘာလုပ္ေနတာလဲ "
သူမ beer ကို တငံုျမည္းၾကည့္ၿပီး
"စာၾကည့္တိုက္႐ွိတယ္ေလ ဒီနားမွာ "
"စာႀကိဳးစားတဲ့သူ ျဖစ္သြားၿပီလား "
"စာၾကည့္တိုက္က တိတ္ဆိတ္ေတာ့ အိပ္လို႔ေကာင္းတာေပါ့ "
ထိုလူ႔ကို ဘာစကားမွမေျပာေတာ့ဘဲ ေသာက္စရာ႐ွိတာသာ ေသာက္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာကာ ထြက္လာခဲ့သည္ ။ ထိုလူ႔ကို ျမင္ရင္ ငါ့ေကာင္မေလး လုပ္မလားဆိုတာႀကီး ၾကားေယာင္လာတယ္ ။ အဲ့အခါ ေနရခက္လို႔ ခပ္သြက္သြက္ပဲ စာၾကည့္တိုက္ကို ျပန္လာခဲ့တာ ။
××××××
၁၀ နာရီ ထိုးေနၿပီမို႔ ၾကမ္းျပင္မွာ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ အက်ႌ နဲ႔ ေဘာင္းဘီကို ျပန္ဝတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးအတြက္ Hotel ခ ႐ွင္းသြားၿပီ ဖစ္ေၾကာင္း ယဥ္ေက်းမႈအရ စာေလးခ်န္ကာ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ျပန္လာခဲ့သည္ ။ အဆက္မျပတ္ျမည္ေနတဲ့ ဖုန္းေၾကာင့္ ဆိုင္ကယ္ကို လမ္းၾကားအေရာက္မွာ ခဏရပ္ကာ ဖုန္းေျပာေနစဥ္ တစ္ဖက္အုတ္တံတိုင္းမွ လြင့္က်လာေသာ လြယ္အိတ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ ဆိုင္ကယ္ေ႐ွ႕တည့္တည့္သို႔ က်လာသည္ ။ လြယ္အိတ္ ဘာလို႔က်လာလဲဆိုတာ ဖုန္းေျပာရင္း အကဲခတ္ေနစဥ္ အုတ္တံတိုင္းေပၚသို႔ လူတစ္ေယာက္ တြယ္တက္ကာ ခုန္ခ်လာသည္ ။ စကားစကို အျမန္ျဖတ္ကာ ဖုန္းခ်ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္ေ႐ွ႕က လြယ္အိတ္ကို ယူကာ အဝတ္အစားကို ဖုန္ခါေနေသာ သူမကို ၾကည့္ကာ ...
