Hiram Na Pag-ibig (Formosa Series #2)

Kabanata 14

KABANATA 14 — Dito Lang Ako

Kinanta ko ang nararamdaman ko. Damn! I am so nervous until now! Hindi ko na maintindihan kung ano 'tong gumugulo sa dibdib ko na kakaiba at hindi mapangalanan. Gaya ng parati kong ginagawa, pinasok ko na naman ang mundo ng awit na kinakanta ko. Ito lang ang paraan para makawala ako sa reyalidad.

Kanina, tinalikuran ko si Terrence at ang tanong niyang labis na nagbigay ng kakaibang pakiramdam sa akin. I can’t understand myself right now. Para akong biglang natatame at walang maipanlaban kay Terrence. Kanina nang talikuran ko siya, hindi niya ako hinabol. Ni hindi na ulit siya nagtanong nang bumaba siya mula sa office at magbukas ang bar.

Mabuti na lang. Dahil kung sasabihin ko sa kanya ang totoong wala na akong asawa dahil patay na ito, tutubo ang sanga sangang takot dito sa puso ko.

I am not assuming, but with Terrence’s words when he ask me that question, I was really bothered. Ayokong mangyaring magkakagusto si Terrence sa akin. Imposible pero maaari pa ring mangyari.

Ang mga salita niya kanina, hindi ako ganoon katanga para hindi mabigyan ng kahulugan iyon. I spent eight years with a man who truly loves me. That man is Christopher. Kung ibabase ko ang kaalaman ko sa experience ko habang kami ni Chris, ibang klase ang mga pinapakita ni Terrence ngayon.

Una, sinabi niya, ng walang alilangan, na aalagaan niya ako. Pangalawa, ayaw niya akong payagan na magtrabaho doon sa Nash dahil ayon sa kanya, pag-aari niya ako. Ikatlo, ang tanong kanina. Bakit siya nagtanong ng ganoon? Bakit sinabi niyang nagpapakatanga na siya? Bakit sinabi niyang nababaliw siya sa tuwing iisipin kung may asawa ba ako o wala?

God, is Terrence Formosa falling for me? Hindi pwede. Dahil ngayon pa lang, alam kong wala naman akong maisusukli sa kanya oras na mahalin niya ako. Yes, I like him. But not in a romantic way. Dahil nag-iisa lang naman ang laman ng puso ko at isang lalaki lang ang minahal at minamahal ko.

Nang bumaba ako ng stage ay mukha agad ni Terrence ang nasalubong ko. Huminga muna ako ng malalim bago ako lumapit sa kanya at sinubukang ngumiti.

“How was it?” tanong kong may kumpyansa sa sarili. Hindi dapat ako magpaapekto sa mga nangyayari. Paano kung nagtatanong lang naman talaga si Terrence at wala naman ibang ibig sabihin iyon gaya ng mga naiisip ko? Siguro ay gawa gawa ko lang ang lahat.

Ngumiti ang mga mata ni Terrence. He liked it, I know.

“Ayos na.” sabi niya. Kasalungat ng pinapakita ng mga mata niya.

“Pwede ba akong uminom?” Hindi ko pa natatapos ang tanong ay sumimangot na siya. “Isa lang?” Ngisi ko. Tinaas ko pa ang hintuturo ko para makita niyang isa lang talaga ang gusto ko.

“Just water, Therese.” Sambit niya.

Ngumuso ako. “Isa lang, e.” Dumaan kami sa gitna ng mga sumasayaw na tao. Patungo kami sa bar counter. Ito na talaga ang lugar ko dito sa bar kada tapos ng gig. Nakaka-apat na kanta na ako. Isa na lang ay tapos na naman ang gabing ito.