Hazel Brown

43

En daar zit ik dan, met mijn vriendje, op mijn zestiende verjaardag, in zijn auto. Een zes uur lange rit naar Los Angeles. Het verbaast me nog steeds dat Dave en pap hiermee akkoord gingen. Ik was misschien ook echt wel toe aan een klein avontuurtje. Gewoon weg, uit San Fransisco. Als ik Jesse niet had, dan zat ik op dit moment zoals elk jaar in bed. Dan lag ik de hele dag te niksen. Een beetje slapen, lezen, op mijn telefoon zitten en dan weer in slaap vallen. En vooral: Huilen. Altijd dezelfde routine. Ik word wakker en besluit dan weer te slapen. Dan als ik weer wakker word, liggen er cadeautjes op mijn bureau. Of ik krijg ze in de avond. En dan eet ik zelf ook nog in mijn bed. De hele dag communiceer ik met niemand. Alleen ik met mijn gedachtes. Hoe zielig is dat. Maar dit jaar kwam er onverwachts verandering in. En ik moet zeggen, misschien werd het ook wel tijd. Het is al jaren zo, tot nu. Ik moet verder gaan met het leven. Althans, dat deed ik ook altijd al. Alleen op mijn verjaardag niet. Misschien komt het gewoon dat juist dit, mijn verjaardag, het meest pijn doet, dan alle andere dagen. Het moet wel. Het kan niet anders.

' Waar zit je over na te denken?' Jesse legt zijn hand op mijn knie. ' Over wat een geweldig mens je bent. Bedankt voor deze verandering, Jesse... Echt waar.' Jesse kijkt van de weg, naar mij en glimlacht. ' Daar ben ik voor, Hazel.' Voordat hij zijn hand weghaalt van mijn knie, om hem op de koppelingspook te leggen, geeft hij een klein knijpje in mijn knie. Ik staar weer voor me uit en bedenk me eens hoe gelukkig ik ben, na alle ellende.

Na zes uur lang in de auto te zitten. Drie stops te hebben gehad om wat te eten en plassen, zijn we aangekomen in Los Angeles. De zon schijnt, de hemel is blauw en er is geen enkel wolk te zien in de lucht. Mijn haren dansen op mijn schouders door de wind en kietelt me zo af en toe in mijn gezicht. Het verkeer is niet super druk en we zijn geen enkele keer in de file geweest. Boven ons vliegen wat vogels en de mensen lopen overal waar je kijkt. Jesse besluit nog een klein ritje te maken rond de massieve stad en zoekt dan eindelijk een parkeerplek op. Wanneer hij er eentje heeft gevonden, stappen we uit de auto, betalen en lopen dan hand in hand door de stad. De hele tijd bestaat onze conversatie uit: ' Oh wouw! Moet je dat eens zien! Zo mooi! Oh cool!' Met de allergrootste glimlach lopen we door de stad. Jesse laat me niet los en houdt me stevig vast. We lopen over de Walk of Fame en laten onszelf bewonderen door de mooie stad. We maken een paar foto's van elkaar en ik trakteer Jesse op een ijsje. Dan lopen we naar een bankje en nemen er plaats. Jesse haalt diep adem, slaakt een zucht en haalt dan zijn telefoon uit zijn broekzak. Hij zoekt naar goedkope hotelletjes hier in de buurt. ' Is dit wat? Het is hier een paar kilometer vandaan. Ze vragen niet veel voor een kamer.' ' Doen we.' En we besluiten te voet naar het hotel te lopen, waar we dus net op tijd een kamertje boeken.

' Zullen we dan nu weer teruglopen en even wat gaan eten? Dan kunnen we daarna nog meer zien van de stad. Misschien een filmpje pakken?' Ik stem in en samen lopen we het hotel weer uit.

' Bedankt Jesse, echt waar. Ik weet niet hoe vaak ik je wel moet bedanken. Dank je.' Zeg ik wanneer we in een restaurant zitten te wachten op ons eten. ' Geen probleem, lieverd. En dat waren wel genoeg bedankjes.' Knipoogt Jesse. ' Wat wil je gaan doen morgen?' ' Ik zou wel een kijkje willen nemen bij de Walk Of Fame.' ' Wat je maar wilt. Zelf zou ik ook wel een fotootje met je maken met de Hollywood Sign.' ' Klinkt als een plan.' Zeg ik en neem een slokje van mijn drankje voor mijn neus.

Dan liggen we op het mega bed in onze hotelkamer. Mij hoofd rust op Jesse's borst en Jesse streelt mijn haar. ' Als we ouder zijn, reizen we verder.' ' Wat is je visie op Europa?' Vraag ik enthousiast. ' Geweldig. Zolang ik maar bij jou ben.' Fluistert Jesse in mijn oor. ' Oh, bijna vergeten. Ik moet even mijn vader een berichtje sturen.' ' Oh, ja. Ik stuur ook wel even een berichtje naar mijn moeder.' Ik sta op en grijp naar mijn telefoon. Ik vertel pap over de reis, over het restaurant, het hotel en over het weer hier. Over de mensen en de drukte. Dan stuur ik nog een paar filmpjes en foto's die ik vandaag heb gemaakt. Ik sluit mijn bericht af met hem een goede avond te wensen. Als laatst stuur ik nog een hartje, leg mijn telefoon neer en spring weer op het bed. Jesse lag er voordat ik kwam. Ik nestel me tegen hem aan en gelijk slaat hij z'n armen om me heen. ' Slaap lekker.' ' Truste.' Na een paar minuten lig ik al in dromenland, met nog steeds Jesse's armen om me heen.