Hazel Brown

10

In een lichtflits is de week al voorbij. Ik heb Sergio voorgesteld aan Piper en het blijkt dat ze best overweg kunnen met elkaar. Met zijn drieën zijn we de week doorgekomen. En in die tussentijd zijn Sergio en ik hechter geworden. In een week alleen maar al. Als ik aan hem denk, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Vandaag, vrijdag, neem ik Sergio mee naar huis en introduceer ze aan de familie. ' Hey hey.' Ik stap Sergio's auto in en leg mijn schooltas bij mijn voeten. ' Hey, heb je er zin in?' Hij knikt en buigt naar voren om me een kus te geven op mijn wang. ' Heb je al wat gehoord van je vriendinnetje?' Zegt hij wanneer hij de parkeerplaats afrijdt. ' Ze heeft ook een naam en nee. Ik snap het niet. Waarom appt of belt ze niet? Normaal stuurt ze wel elke dag een berichtje.' ' Vreemd.' ' Ja, vreemd.' Ik slaak een diepe zucht en zet de radio aan. Wanneer we de stem van Ariana Grande horen, kijken we elkaar aan. ' Neh.' Ik zet de radio uit en stop zijn usb-stick met muziek erin. Meteen komen de stemmen van Harry en Alfie Hudson-Taylor onze oren binnen. ' Beter.' We beginnen gelijk mee te zingen met onze folkmuziek.

We rijden het terrein op en parkeren de auto onder een boom, op de parkeerplaats. ' Hey Hazel.' ' Hey Harry.' We passeren Harry van de parkeerplaats en lopen richting mijn huis. Ik open hem met mijn sleutel en stap naar binnen. ' Hazel! Kom je meekijken? Ik kijk naar Full House.' Ik grijp naar Sergio's hand en trek hem mee de woonkamer in. ' Hey Em. Dit is Sergio. Sergio, dit is Emma. Mijn vaders beste vriend zijn dochter.' ' Hey.' Emma staat op en geeft Sergio een schattige knuffel. ' Ik vind je kledingstijl leuk.' Ze gaat weer zitten en kijkt aandachtig naar Joey Gladstone die een enorme donut in zijn mond propt. ' Thanks. Mag ik meekijken? Ik keek dit vroeger ook altijd.' Hij neemt plaats naast Emma en richt zich op de televisie. ' Serieus? Full House is één van mijn lievelingsseries.' Sergio kijkt op en geeft me een high-five. ' Haha. Welke dan nog meer?' ' Friends en Modern family.' ' Walking Dead, Prison break en Full House.' ' Walking dead heb ik ook gekeken! Die is ook leuk! Prison Break ook.' ' Ik weet.' Hij glimlacht en verdiept zich weer in de televisie. ' Thee?' ' Lekker!' Emma kijkt op. ' Mag ik ook?' ' Tuurlijk glimlach ik.

Na twee afleveringen Full House zijn Sergio en ik naar mijn kamer gegaan. ' Je hebt echt een mooie kamer Hazel Brown.' Hij kijkt bewonderend om zich heen en loopt gelijk naar de megaboekenkast. ' Bedankt. Die boekenkast heb ik samen met mijn vader gemaakt.' Zeg ik trots terwijl ik de deur achter me sluit en ga zitten op mijn bed. ' Hij is echt mega.' Hij struint door de boeken en pakt er eentje uit de kast. ' Een weeffout in onze sterren.' Zegt hij. ' Nog nooit gelezen, blijkt heel mooi te zijn.' Hij leest de kaft en bladert in het boek. ' Je mag hem lenen als je wilt.' ' Serieus? Je bent echt geweldig Brown.' Hij glimlacht en drukt een kus op mijn voorhoofd. ' Er is ook een film van. Als je het boek hebt gelezen, kunnen we hem misschien samen kijken. Als je wilt dan. Want ik heb hem nog steeds niet gezien.' ' Tuurlijk.' Hij legt het boek op mijn bureau en kruipt tegen me aan. ' Hoe kwam je erachter dat je ook meisjes valt?' Vraagt hij zonder ongemak. Ik leun met mijn hoofd tegen zijn schouder. ' Hoe kwam jij erachter dat je op meisjes valt?' Hij haalt zijn schouders op. ' Weet ik niet. Het was gewoon zo... Denk ik.' Zegt hij nadenkend. ' Maar ik kwam er pas net in de pubertijd achter.' ' Hoe ging dat dan?' Hij slaat een arm om me heen en trekt me dichter tegen hem aan. ' Ik begon eigenlijk ook veel naar meisjes te kijken. Ik kreeg toen ook een oogje voor bepaalde meisjes. En iedere keer als ik ze zag, voelde ik me steeds meer tot ze aangetrokken. Toen leerde ik een meisje kennen, Cree. Zij was veel eerder uit de kast gekomen en we werden heel close. Dat leidde dus meer dan een hechte vriendschap, een relatie. We hadden een vrij serieuze relatie, had ik het gevoel. Maar volgens haar voelde het niet zo goed. Ze zei dat haar gevoelens voor mij steeds meer verdwenen en dat kwam doordat we elkaar niet zo vaak konden zien.' ' Hoe zijn jullie weer bij elkaar gekomen?' Hij legt zijn hoofd tegen het mijne. ' Dat heb ik je al verteld Serg.' Grinnik ik. ' Oh ja, sorry Brown.' Hij grinnikt zachtjes mee. Ik sla mijn armen om hem heen en trek hem dicht tegen me aan. ' Kan je morgen gamen?' ' Tuurlijk.'

' Pap, Dave, dit is Sergio. Serg dit is mijn vader.' ' Hi. Ik heb veel over jullie gehoord.' Ze schudden elkaar de hand. ' Zeg maar Rick.' Glimlacht mijn vader. ' Noem mij maar ook gewoon Dave.' Grinnikt Dave.

Sergio is blijven eten. Dave en mijn vader hebben samen een overheerlijke courchette soep gemaakt. We hebben er nog diepvriespizza bij gedaan en we hebben er heel erg van genoten. Emma en ik hebben donderdag avond, gisteren dus, nog appeltaart gemaakt voor vandaag. We hebben nog gezellig met z'n allen rond de tafel gezeten en een bordspelletje gedaan met een kopje thee. Nu, op dit moment, zitten Serg en ik op mijn bed te gamen. ' Hazel, ik ga stoppen. Ik ga naar huis.' ' Is goed. Kan je mij een lift geven naar Cree? Ik blijf bij haar slapen.' ' Heeft ze eindelijk gereageerd?' ' Jep.' ' Maar tuurlijk geef ik je een lift.' Ik sluit de Playstation af en pak zo snel mogelijk mijn tas in. ' Gaan we?' Ik knik en loop achter Sergio aan, mijn kamer uit. ' Ik ga. Ik ben morgen weer thuis.' ' Doei lieverd.' Ik geef mijn vader een knuffel, dan Dave, vervolgens Emma en als laatst Forte'. ' Bedankt voor het eten. Het was heerlijk.' ' Geen probleem.' We zeggen ze gedag en stappen gelijk zijn auto in.

' Bedankt voor de lift.' ' Geen probleem;' glimlacht hij. ' Bel je me?' Ik knik en druk een kus op zijn wang. Ik haal mijn fiets uit de kofferbak en sluit hem weer. ' Zie je.' ' Doei!' En hij rijdt weg. Ik draai me om en loop het veranda op. Ik druk op de bel en blijf staan. Gelijk gaat de deur al open. ' Hey Hazel.' Timothy glimlacht en laat me zijn huis in. ' Hey Timmie.'

' Goed, wij gaan. We zetten Timothy af bij oma en daarna rijden we verder naar vrienden van ons. We zijn morgenmiddag weer terug. Redden jullie het wel?' Cree en ik knikken naar haar moeder. ' Top. Doei. Veel plezier.' We zwaaien nog even haar familie uit en nemen daarna plaats op de bank. ' Kom, we gaan naar boven.' Ze trekt me mee naar boven. Wanneer we in haar kamer staan, begint ze me volop te zoenen. Ik zoen terug en sluit mijn ogen. Ze grijpt naar mijn shirt en trekt hem over mijn hoofd heen. Ze legt haar handen op mijn beha en duwt me op het bed. Wanneer ik door krijg wat er gaat gebeuren, schrik ik er van. Het voelt niet goed. Ik ben nog niet klaar hier voor. Wanneer ze bovenop me ligt, stop ik met alles. ' Ik wil dit nog niet.' Zeg ik vol onzekerheid. ' Ik ben het maar. Het komt wel goed.' Glimlacht ze en begint me weer te zoenen. ' Sorry, maar ik kan dit echt niet.' Ze slaakt een diepe zucht. ' Waarom niet?' ' Weet ik niet, ik ben er gewoon niet klaar voor.' ' Hoelang moet ik wachten? Ik ben hier klaar mee Hazel. Ik wil je.' Ik duw haar van me af. Mijn hoofd zit vol met dingen die ik tegen haar wil zeggen, maar er komt geen woord over mijn tong. Ik sta op en grijp het shirt van de grond en trek hem aan. ' Hazel.' Ik zwijg en blijf haar teleurgesteld aan kijken. ' Weet je wat? Ik ben er echt klaar mee. Ik heb dit echt nodig. Maar ik kan niet samen zijn met iemand, die niet hetzelfde wilt als ik.' Mijn gezicht zonder emotie, verandert in een boze blik. ' Cree, hoe kan je dat nou zeggen? Ik ben echt teleurgesteld in je, Cree. Je denkt alleen maar aan jezelf. Ik vind het toch niet erg, nu we uit elkaar zijn. Ik wil niet met een egoïst samen zijn.' Ik grijp naar mijn tas en ren de trap af. Cree loopt achter me aan. ' Ik egoïstisch? Volgens mij ben je degene die dat is, Hazel!' Bij de deur draai ik me om naar haar. ' Oh ja? Waarom dan?' ' Jij geeft mij niet wat ik wil, Hazel.' ' Weet je? Ik ben echt heel diep, diep teleurgesteld in je. Ik had beter van je verwacht. Ik wil je nooit meer zien Cree. Nooit meer.' Ik kijk haar nog even aan en open dan de deur. Ik sla de deur keihard achter me dicht en loop de veranda af. Ik haal mijn fiets van de slot en fiets weg. Weg, ver ver, ver, van Cree vandaan.

Na het harde fietsen, ben ik uitgekomen bij mijn en Sergio's plekje. Boven de stad. Ik spring van mijn fiets af en smijt hem op de grond. Ik zak in mijn benen en leg mijn rugzak neer. Mijn gezicht verberg ik in mijn handen. Duizenden tranen glijden over mijn koude wangen. Een waterval van tranen. Ik snik en snik. Ik heb nooit gedacht dat Cree zo egoïstisch zou kunnen zijn. Ik dacht dat ze misschien wel de ware was. Ze was zo mooi en lief tegen me. Ik heb nog nooit zoiets gevoeld bij andere mensen. Ik hield van haar. Hoe had ze zo kunnen zijn? Op een gegeven moment voel ik handen op mijn schouders. Ik draai me met een ruk om. Het is Sergio. Hij kijkt me bezorgd aan en trekt me dicht tegen hem aan. Zwijgend blijven we daar zitten op de grond, op ons plekje. Ik blijf huilen, terwijl hij mij vasthoudt. Het voelt vertrouwd in zijn armen.