Hazel Brown

27

' Hazel, ik ben Jesses' moeder, Claire. Leuk je te ontmoeten.' Ik snap naar binnen en schud haar hand stevig. ' Desgelijks.' Zeg ik en zet een stapje achteruit. ' Hallo, ik ben Rick, haar vader.' Ook zij schudden elkaars hand en ze sluit de deur achter zich dicht. ' Hopelijk houden jullie van chocola?' Mijn vader glimlacht en overhandigt Claire een netjes ingepakt pakketje met verscheidene chocola in een mandje. ' Wie niet? Dank jullie wel. Kom verder.' Wanneer ik de woonkamer binnenstap rent Jesse naar me toe en omhelst me gelijk. ' Hi.' Onverwachts drukt hij een kus op mijn wang. Hij laat me los en glimlacht. ' Is je vriendinnetje er al?' Vraagt Jesses' zusje, Alex achter hem. ' Alex, stop.' Grinnikt hij en zet een stap achteruit. ' Hazel, dit is mijn zusje Alex.' ' Hi.' ' Hoi.' Ik weet niet precies hoe ik haar moet begroeten, maar voordat ik haar mijn hand wilde schudden, begint ze me te knuffelen. ' In het echt ben je nog mooier.' Fluistert ze zachtjes in mijn oor. Ik glimlach en kijk op naar Jesse die lacht. ' Ja, dat is ze.' Zegt hij. ' Jesse, hi.' Mijn vader geeft Jesse een schouderklopje. ' Hey.' ' Wat kan ik aan jullie slijten?' Vraagt Claire terwijl we met z'n allen plaats nemen op de bank. ' Doe maar wat thee.' ' Ja, doe mij ook maar thee.' Zegt mijn vader na mij. ' Komt goed.' Ze staat op en loopt de keuken in.

Even later komt Claire de keuken uitlopen met twee kopjes thee in haar handen en legt ze voor ons neer op de koffietafel. ' Bedankt.' Zeggen pap en ik. ' Geen probleem.' Ze neemt plaats op een stoel tegenover de bank. ' Dus. Hazel, ik wil je heel graag bedanken voor het redden van mijn zoons leven. Jesse heeft me al zoveel verteld over jou en je bent een heel lief, wijs en dapper meisje.' ' Dank u wel.' Zeg ik ongemakkelijk. ' Je hebt een bijzondere dochter, meneer Brown.' ' Dat klopt, ik ben heel trots op haar. Noem me trouwens maar Rick.' Glimlacht papa en slaat een arm om me heen. ' Ik heb gehoord over jullie verleden. Heel naar voor jullie. Zelf ben ik ook een alleenstaande ouder.' Zegt ze meelevend. ' Ik moet zeggen dat ik mezelf geen alleenstaande ouder noem. We hadden het park al sinds Hazels geboorte en mijn beste vriend Dave, heeft haar half opgevoed. Elke dag was hij daar op het eiland. Ik was de eigenaar van het park en Dave was mijn linkerhand, om het zo te zeggen. Hij heeft Hazel als baby haar luiers verschoond en in bad gedaan. Hij heeft haar naar school gebracht en opgehaald. Hij heeft haar helpen leren fietsen. En nu nog steeds maakt hij deel uit van ons. We hebben natuurlijk besloten om met z'n vieren te gaan wonen en een nieuw leven op te starten.' ' Wie is de vierde persoon, als ik vragen mag?' ' Dave's dochter, Emma. Zij is iets ouder dan Alex.' Claire glimlacht en legt haar ene been over haar andere heen. ' De volgende keer komen jullie bij ons eten, goed? Dan kunt u kennis maken met Dave en Emma. En dat is misschien wel leuk voor Emma, misschien klikt het wel tussen Alex en Emma.' Zegt papa en haalt zijn arm weer van mijn schouder af. ' Dat zouden we heel leuk vinden, Rick. Echt.' Mijn vader glimlacht en haalt een hand door zijn haar. ' Kom, we gaan eten. De tafel is al gedekt.' Zegt Claire en gelijk staan we op. Met twee kopjes met thee van mij en mijn vader loop ik naar de eettafel toe en leg ze neer.

' Uw appeltaart is echt buitengewoon lekker, zelf gemaakt?' Vraag ik wanneer ik mijn vork neerleg. ' Ja die heb ik zelf gemaakt. Dank je wel. Ik heb nog heel wat over, zou je wat mee willen nemen naar huis?' Glimlacht Claire lief. ' Dat zou enig zijn.' Zeg ik. ' Mam, mogen Hazel en ik van tafel? Ik wil haar mijn kamer laten zien.' Vraagt Jesse en staat al op voordat zijn moeder antwoord heeft gegeven. ' Tuurlijk, lieverd.' Ik sta ook op en voordat ik achter Jesse aanloop, glimlach ik nog even snel naar Claire.

' Dit is mijn kamer.' Zegt Jesse en opent zijn deur. Ik stap naar binnen en neem zijn kamer in me op. Aan de rechterkant staat een witte tweepersoonsbed, grijs bed overtrek en zwarte kussenslopen. Naast het bed staat een industrieel nachtkastje met een leeslamp erboven op en een digitale wekker. Boven zijn bed hangt een filmposter van Jurassic Park. Naast zijn nachtkastje staat zijn kledingkast. Tegenover zijn bed staat een ijzeren dressoir met een nogal grote televisie erop. Ook ligt er een Playstation en een bak met snoep. Links van zijn dressoir staat zijn netjes opgeruimde bureau. Op zijn bureau staat ook een lamp en een pot met potleden en zo. Voor de rest heeft hij een boekenplank boven zijn televisie hangen en een rek voor foto's boven zijn bureau. ' Je kamer is vrij netjes voor een jongen.' ' Tja, ik ben ook niet zoals elke jongen.' Lacht Jesse en springt op zijn bed. ' Ja, ik hou echt niet van stereotypes, weet je.' Zeg ik en neem plaats naast hem op zijn bed. ' Ik ook niet hoor. Op elke school zie je ze alleen maar. Daarom heb ik ook niet zoveel vrienden.' ' Je bent niet de enigste.' Zeg ik. Hij glimlacht en haalt een plukje haar voor mijn oog vandaan. Ik staar zijn prachtige blauwe ogen in en glimlach terug. ' Zijn dat al je boeken?' Snel verander ik van onderwerp voordat ik ongemakkelijk ga doen. ' Ja, maar ik heb alleen boeken waar ik echt interesse in heb. Voor de rest leen ik altijd bij de bieb.' ' Ik ook. Ik heb alleen misschien wel net iets meer interesse in meer dingen.' Lach ik en sta op van zijn bed. Ik glijd met mijn ogen over zijn boeken. Ik pak een boek van het rekje vandaan dat mijn aandacht heeft getrokken. Eleanor & Park. ' Ik heb veel gehoord van dit boek, maar ik heb het nog nooit gelezen.' Zeg ik terwijl ik de achterkant ervan lees. ' Wil je hem meenemen? Je mag hem lenen hoor.' ' Ja?' Zeg ik blij. ' Ja.' Hij glimlacht en ik sla mijn armen om hem heen. ' Bedankt.' ' Geen probleem.' Lacht hij en laat me weer los. ' Wil je een potje zombies?' Hij wijst naar de Playstation en gelijk knik ik. ' Voeg me anders gelijk toe als vriend, dan kunnen we ook samen spelen.' Zeg ik. ' Is goed.' Hij zet zijn televisie aan en overhandigt mij zijn tweede controller.

' Je bent ontzettend goed. Hoe vaak game je?' ' Normaal wel een uurtje per dag.' Zeg ik en neem weer plaats op zijn bed. ' We moeten dit vaker doen.' Zegt Jesse en komt naast me zitten. ' Heb je trouwens veel last gehad na het incident?' Ik schud mijn hoofd. ' Viel wel mee. Mijn vader en ik hebben maar een paar keer gereageerd en voor de rest maakten ze wat foto's van ons.' ' Ja, ik heb je in de krant gezien.' Lacht hij. ' Zullen we maar naar beneden gaan?' Ik sta op en loop zonder te wachten op antwoord, al naar de deur. ' Ja, is goed.' Zegt hij en loopt achter me aan de trap af. Net wanneer we de woonkamer inlopen, wordt ik gebeld. Ik neem op en al gelijk hoor ik de stem van Dave door mijn oren galmen. ' Hazel, hoe gaat het daar?' ' Goed hoor en bij jullie?' ' Kan wel beter. Ik krijg Emma's kast maar niet in d'r kamer. Is het gezellig daar?' Zachtjes grinnik ik. ' Ja het is hier hartstikke gezellig. We komen zo thuis en dan komen we jullie helpen.' ' Is goed. Ik ben net naar de winkel geweest en ik heb wat tortilla's gekocht voor vanavond.' ' Lekker... Ik ga hangen, tot zo.' ' Tot zo.' En gelijk hang ik op. ' Was dat Dave?' Vraagt papa, naast wie ik ga zitten. ' Ja, we gaan zo tortilla's eten en we moeten hem zo helpen met Emma's kast.'

Jesse omhelst me en opent de deur. ' Ik ga je missen.' Fluistert hij in mijn oor. ' Ik bel je zo snel mogelijk.' Fluister ik terug. ' Je appeltaart.' Zegt Claire en stopt een bakje met de rest van de appeltaart in mijn handen. ' Dank u wel, Claire.' Ik geef haar een knuffel en kijk hoe mijn vader zijn schoenen aantrekt. ' Hartstikke bedankt Claire, we moeten dit gauw nog eens doen.' Mijn vader glimlacht en geeft haar een knuffel. ' Geen probleem joh.' ' Doei, we zien jullie nog wel.' Zegt mijn vader, zwaait en loopt het huis uit, de auto in. Claire zwaait mijn vader uit en richt haar ogen op mij en Jesse. ' Ik ga de was doen, tot ziens Hazel.' ' Tot ziens.' Claire glimlacht en draait zich om naar de keuken. Wanneer Jesse en ik alleen zijn in de gang richt hij zijn ogen op die van mij. Zwijgend blijf ik in zijn prachtige ogen van Jesse kijken en hij die van mij. ' Bel me zodra je het boek uit hebt.' Ik knik zonder weg te kijken. ' Je zusje is echt een schatje, weet je dat? We moeten onze zusjes echt een keer koppelen.' Zeg ik. ' Dat gaan we zeker doen.' Grinnikt hij en rijkt naar mijn haar. Met een slome beweging stopt hij mijn plukje haar achter mijn oor. Hij legt zijn duim op mijn wang en de rest van zijn vingers legt hij in mijn nek. Zachtjes drukt hij een kus op mijn voorhoofd en laat me weer los. Snel gooi ik mijn armen weer om hem heen en trek hem dicht tegen me aan. ' Je vader wacht op je.' Zucht hij en laat me los. ' Doei.' ' Doei.' Ik glimlach en draai me om. Ik loop zijn veranda af en zonder om te kijken stap ik papa's auto in en glimlach nog één keer.