Hazel Brown

6

Timothy pakt met grote glimmende ogen zijn cadeautje uit. Zijn ogen beginnen nog meer te glimmen als hij met een massieve watergeweer in zijn handen staat. ' Hij is geweldig!' Roept hij en trekt me in een knuffel. ' Bedankt Hazel!' ' Graag gedaan.' Glimlach ik en laat hem los. Timothy loopt naar Dave en mijn vader toe. ' Bedankt Dave. Bedankt Rick.' Hij trekt ze ook in een knuffel en propt het verscheurde inpakpapier in e vuilnisbak. ' Willen jullie nog taart?' Vraagt Monica.

Cree loopt naar me toe en drukt een kus op m'n mond. ' Moet je onze famillie nou samen zien.' ' Ja he'?' Glimlach ik en pak haar vast bij haar heupen. Zachtjes en teder begin ik haar te zoenen. ' Hallo, we zijn er nog.' Begint Dave te lachen. Ik werp een boze blik naar hem en trek mijn wenkbrauwen op. Op dat moment wordt er iemand gebeld. Iedereen begint naar zijn telefoon te kijken. ' Met Dave.' Iedereen blijft hem aankijken. ' Nee, nu niet. Omdat ik op een verjaardagsfeestje ben. Het broertje van Hazels vriendin. Nee. Kom zelf maar langs. Vanavond. Oke'.' Hij hangt op en kijkt verlegen de kamer in. Iedereen begint weer gelijk te doen waarmee ze bezig waren. Met Crees' hand vast loop ik naar Dave en mijn vader toe. ' Was dat Hannah?' Dave knikt en slaakt een diepe zucht. ' Ze komt vanavond heel even langs. Ze wilde iets tegen me zeggen.' ' Komt goed man.' Mijn vader geeft zijn beste vriend een schouderklopje.

' Bedankt dat jullie zijn gekomen. Timothy vond het hartstikke leuk dat jullie er waren.' Cree opent de deur voor ons. Dave en mijn vader groeten haar en stappen de auto in. ' Ik vond het gezellig.' ' Ik ook.' Glimlach ik. ' Zie ik je van de week?' Ik knik. ' Ik hou van je.' ' Ik ook van jou.' Ze tovert kuiltjes in haar wangen en glimlacht heel lief. Gelijkdelijk komt ze met haar gezicht bij de mijne. Onze lippen raken elkaar en verandert in een tedere tongzoen. Ze houdt met haar hand bij mijn nek vast en glijdt langzaam naar beneden naar mijn heup. En dan weer omhoog. Voorzichtig haal ik een plukje uit haar gezicht vandaan en blijf door zoenen. ' Hazel.' Roept Dave. Ik grinnik zachtjes waardoor Cree ook moet grinniken. ' Ik moet gaan. Mijn vaders wachten op me.' Glimlach ik. Wanneer ik me omdraai en weg wil lopen, voel ik een hand mijn pols vastgrijpen en trekt me terug. Cree perst haar lippen op de mijne en duwt me weg. ' Bel me!' ' Zal ik doen.' Lach ik en stap de auto in.

Net wanneer Dave, mijn vader en ik de auto instappen rijdt er een auto het terein op. ' Fuck, dat is Hannah.' Zegt Dave. ' Kom Hazel, we laten ze wel alleen.' Mijn vader pakt mijn hand vast en opent de deur. Ik stap naar binnen en loop gelijk naar Forte' toe. Achter me hoor ik Hannah schreeuwen naar Dave. Het maakt me bang. Ik voel een rilling komen en op mijn hele lichaam komt kippenvel te zitten. Het maakt me verdrietig, om te horen dat er naar Dave wordt geschreeuwd. Dave schreeuwt iets terug en loopt het huis binnen... Met zijn dochter Emma. Emma huilt, terwijl Dave haar vast houdt. ' Kan ik voorlpopig met Emma hier blijven? Tot ik zelf een huis heb gevonden?' Mijn vader knikt en neemt Emma over en legt haar in mijn handen, op mijn schoot. ' Bedankt man, je weet niet hoeveel ik van je hou.' Mijn vader trekt zijn beste vriend in een dikke knuffel en kloppen elkaar op de rug. ' Emma kan wel bij mij in de kamer. Als ze dat niet erg vindt.' Zeg ik.

De volgende ochtend word ik wakker met Emma naast me. Ze ligt op haar zij, met haar hand onder gezicht en de andere tussen haar benen. Ondanks alle drama en pijn van haar ouders, ligt ze toch nog te slapen in vrede. Bedaard stap ik mijn bed uit, met mijn telefoon in mijn handen en loop mijn slaapkamer uit. Ik wrijf zachtjes in mijn ogen en open de koelkast. Wanneer ik merk dat ik daar niks te zoeken heb, sluit ik de deur weer. Ik pak een mintgroene mok uit de kast en leg hem in de koffieapparaat. Zonder moeite vervang ik het filtertje en zet de koffieapparaat aan. Na nog geen eens twee minuten is de koffie al klaar en zet ik het toestel uit. Met de mok in mijn handen neem ik plaats op de bank en zet ik de televisie aan. In mijn ooghoek zie ik mijn kamerdeur opengaan. Emma loopt mijn kamer uit en neemt plaats naast me op de bank. ' Lekker geslapen?' ' Ja hoor. Waar is mijn vader?' Vraagt ze. ' Aan het werk. Gaan we zo samen kijken?' Ze knikt en nestelt zich tegen me aan en glimlacht. ' Wil je zo wat eten?' ' Ja, lekker.' ' Sandwich?' Ze knikt en richt haar ogen op de tv voor ons.

Nadat we ons ontbijt hebben opgegeten en ons hebben aangekleed, zitten we met z'n tweeën voor mijn kaptafel. Emma kamt haar haar en ik doe mijn make-up. Ik vind het zo zielig voor het kind. Naast alle ruzie, gedoe en drama, is ze nog sterk en blijft ze vrolijk. ' Ik ben klaar.' Ze legt haar kamer weer terug in haar tas en lanceert haar kont op mijn bed. Snel poeder ik mijn neus en berg alles op. ' Klaar?' Ik knik, trek gauw mijn schoenen aan en loop mijn kamer uit. ' Kom, we gaan je vader zoeken.' Ik loop naar het hek en begroet Tom. ' Goeie morgen Tom!' ' Hey Hazel! Je vader is binnen hoor.' Hij wenkt een knipoog en laat me naar binnen. ' Hoho. Heb je een ticket?' Emma kijkt naar mij en samen schieten we in de lach. ' Ze hoort bij mij Tom. Ze is trouwens de dochter van Dave. Je zou toch echt wel moeten weten voor wie je werk Tom.' Lach ik en loop het park in met Emma naast me. Tom hoor ik achter me zachtjes grinikken wanneer ik weer wegloop.

Het was een doorsnee zaterdag. Ik heb even gegamed met Emma. Ze heeft me ook geholpen met wat werk. We hebben vissen gevoerd, vogels en zelfs vlinders. Ik heb voor het eerst meegeholpen met het verzorgen van een vogel. Hij was ergens tegen aan stoten en dus gevallen. Mason, van de smoothies, heeft me fijn uitgelegd hoe ik hem moest verzorgen met het verband enzo. Het vogeltje zit nu in een grote kooi in het park. Waar hij kan opknappen en rust kan nemen. Ik heb wat geholpen met de kaartjes en een paar smoothies gemaakt. Emma en ik lopen net het park uit en zien een mega lange rij voor de kaartjes. ' Moeten we ze niet helpen?' Ik schudt mijn hoofd en neem plaats op een leeg stoeprandje. Emma gaat naast me zitten en slaakt een diepe zucht. ' Moe?' Grinnik ik. ' Ja, we hebben best wel veel gedaan.' Ik glimlach en slaak zelf ook een grote zucht. Op dat moment zakt er een man in. Hij zit midden op het plein en verbergt zijn gezicht in zijn handen. Het ziet er naar uit dat hij huilt. Hij staat weer op en haalt onverwachts een geweer uit zijn tas. ' Fuck!' Zeg ik en sta op. Ik grijp naar Emma's hand en blijf geschrokken staan. De man schreeuwt z'n longen uit zijn lijf en schiet de lucht in. ' Hazel.' ' Kom, ik breng je in veiligheid.' Ik pak haar hand en ren zo snel mogelijk naar mijn huis. Heel even kijk ik achterom naar de man. Alle mensen rennen weg en sommigen gaan op de grond liggen met hun handen om hun hoofd. Ze zien er allemaal zo angstig uit. Bang voor de dood. Bang voor het gevaar. ' Hazel kijk uit!' Roept Emma. Wanneer ik mijn hoofd weer omdraai struikel ik over een jongen heen. ' Sorry.' Zeg ik en sta op en pak Emma's hand weer vast. De jongen lijk van mijn leeftijd. Hij ziet er goed verzorgd uit en hij is heel mooi. Zwijgend blijf ik kijken naar de bloedmooie jongen voor me. Ik heb nog nooit zo'n mooie jongen gezien. Hij heeft mooie blauwe ogen met donkerbruin haar. Hij heeft perfecte wenkbrauwen en de perfecte glimmlach. Hij draagt een dure horloge en draagt een paar armbandjes. ' Hazel.' Hoor ik Emma naast me. Ik schud mezelf wakker van mijn gedachtes en denk weer helder na. ' Kom mee.' Zeg ik tegen de jongen. ' Mijn ouders, ze zijn nog in het park.' Hij is de enigste persoon op dit terrein, die geen angst in zijn ogen heeft. Hij lijkt ene beetje verward, maar ik zie geen angst. Hij moet vast een sterk persoon zijn. Bij hem staat angst niet in zijn woordenboek. ' De man is niet in het park. Jij wel. Laat me je in veiligheid brengen.' Hij knikt gelijk en rent achter ons aan. Ik open de deur en sluit hem gelijk achter me. Ik zet alle sloten op slot en ren naar elk raam in het huis en doe ze dicht. ' Wat doe je eigenlijk? Ik snap wel dat je veilig wilt zijn, maar je kunt niet zomaar in iemand anders huis.' Zegt de misterieuze, maar mooie jongen. ' Dit is mijn huis. Mijn vader runt dit park met zijn beste vriend, haar vader.' Ik wijs naar Emma achter me. ' Oh.' Het enigste wat hij te zeggen heeft. ' Jesse Smith.' Hij steekt zijn hand uit met een vriendelijke glimlach. ' Hazel. Hazel Brown.' Ik schud stevig zijn hand en loop naar Emma toe. ' Het komt goed. Ik beloof het. Ik breng je zo naar je vader.' Ik druk een kus op haar voorhoofd en glimlach. ' Maar wat als hij mijn vader aanvalt?' ' Onmogelijk. Onze vaders kunnen echt wel wat hebben. Ze zouden voor ons vechten. Ik weet het. Het komt goed. Straks als alles voorbij is, kan je naar hem toe. Ik beloof het.' Ze trekt me in een knuffel en ik hoor haar zachtjes snikken. Achter me hoor ik de knallen steeds harder worden. ' Oke', maar nu is het even mijn taak om jou in veiligheid te brengen.'