Yoruldum be annem. Ne çok yoruldum büyümekten. Biraz soluklanayim desem uzansam,sığmam ki kucağına.Büyüdüm ya artık ağlayamam eskisi gibi durduk yere. Canım acımıyorken aglardım,sen sarıl diye. Saçımı tararken çok acıyor diye ortalığı yıkardım.O an daha uzun sürsün,nazlayarak tara saçımı diye,yalan söylerdim sana.Yastıkları birleştirip yaptığım o evin icine sayısız mutluluk doldururdum onun içinde hevesle kaybolurdum.Orada ben dünyanın en mutlu insanı olurdum. Olup olmadık herşeye çocuksu bir mutlulukla,sanki birdaha hiç böyle gülemeyecekmis gibi,abağırarak gülerdim.
Şimdi bak büyüdük ya güya,sesli gülsen şuna bak koca kız nasıl da bağırarak gülüyor, terbiyesiz derler.Ağlasan sanki çok derdi var hala büyüyememis bu,fazla nazlamışlar bunu derler.Hani büyüdüm ya ben annem,ne yapsam yanlış olur şimdi, demi anne?
Bir masal anlat desem,büyüdüm ya hani artık, aklım da inanmaz masallara.Sen başlarsın o huzur sesinle."Bir varmış" dersin yüregim "Hiç yokmuş"der."hiç de olmicakmis istediği gibi birsey" diye ekler. Ah be annem. İnsan büyüdüğünü anladığında bütün masallar yalan gelirmiş meğer.
Kucağına sığamadığında çaresiz hissedermis.Bağıra bağıra gönlünce gülemediginde aslında mutsuz olduğunu anlarmış,eskisi gibi nazlanamadığında kendi ayakları üzerinde durması gerektiğini ögrenirmis.Canını yakanı sana şikayet edemediginde,dizindeki yaraları kendi kendine sarmaya başladığında ve bir de artık o güzel,mutlu sonlu masallara inanmadığında büyürmüş o küçük kız.
Ahmet Kaya misali , hani derdi ya"penceresiz kaldım anne " diye şimdi daha iyi anlıyorum bu sözü. Köyde koşuşturdugumuz yollarda,şen şakrak kahkahalarımızda bıraktık bız mutluluğu. Çaresizce büyüdüm anne.Büyüdükçe suskunlaştım.Dünyaya sustum. İçimdeki acıyı bir tek Allah a açtım.Sana da anlatamadim. Kucağına yatıp saçımı okşatıp aglayamadim. Çünkü bilirim sen kıyamazsın küçük kızına..🍃
ve birgün dimdik durup gurur duyacagin bir şekilde çıkacağım karşına.Bak aldım aklımı başıma.büyüdüm anne diyeceğim.Ve ben o zaman gerçekten büyüyeceğim...🍃
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN OLMAYAN HER ŞEYDEN GEÇ
PoetrySonra içimden, kalbimin derinliklerinden bir parça eksildi. Bir boşluk olşutu orada ve ben dolduramadım bu boşluğu ne sana yazdığım şiirlerin mısralarıyla ne de sabaha sensiz bağlanmayan gecenin uçsuz bucaksız karanlığıyla...?
