Şimdi orda olup seni izlemek vardı. Masum bir çocuk gibi yüzünü,tatlı tatlı büzülmüş dudağını,tek tek saymaya üşenmeyecegim kirpiklerini izlemek.. Sonra bütün güzel kokuların mabedinde kalmış saçlarını koklamak ,öpmek vardı. Ne bileyim kokunu alarak huzurlu uyumak vardı.
Keşke bu kadar imkansız olmasaydık. Canım belki de bu kadar yanmazdi. Özlemezdim gülüşünü. Gamzelerine dünyaları sığdırmak istemezdim belki de..Aglamazdim her gece, kokun dolunca burnuma senin yerine hasret ilişmezdi koynuma
Bu gece de dudağımı gözyaşımdaki tuz yakmazdi senin dudağın olsaydı. Kalbimdeki sızı kat kat artmazdi, kor kor yanan ateşim yakmazdı alev alev tüm çehremi,
kalbimi kavurmazdi seni göremedikce..
Sabah ışığı bu kadar güzel gelmezdi kirpiklerine vurup yüzüne gölge düşürmese.
Ay bu kadar parlak olmazdı belkide şavkı yüzüne düşmese...
Ne bileyim işte imkansızım. Ay ve güneş gibiyiz aynı yanyana gelemiyoruz işte. Bu kadarı çok fazla geliyor kalbime. Sanıyorsun ki unutacağım resmini goremedikce. Bilmiyorsun sevdiğim ben seni izledim bir gece sabaha kadar sessizce. Seni kazıdım hafizama , aklımda her zerren seni görmesem de . Ne bileyim kalbi de kendi gibi güzel adam.Bu kadar İmkansız olmasaydik keşke...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN OLMAYAN HER ŞEYDEN GEÇ
PoetrySonra içimden, kalbimin derinliklerinden bir parça eksildi. Bir boşluk olşutu orada ve ben dolduramadım bu boşluğu ne sana yazdığım şiirlerin mısralarıyla ne de sabaha sensiz bağlanmayan gecenin uçsuz bucaksız karanlığıyla...?
