Bu dünya öyle bir dünya ki;
Ne kalan ne de giden kazanmıyor
.
İnsan gün geçtikçe unuturum sanıyor,
Çok zaman geçiyor ve gözler eskisi kadar yaşlanmıyor.
Inan sensiz artık bir saniye bile yaşanmıyor...
Bak! Saat yine 04.30 ve güneş herseye inat doğuyor.
Ama neden eskisi kadar ısıtmıyor.
Benim kalbim sesnsiz artık bir ritimde atmıyor .
Dilim durmaksızın seni sayıklıyor
Gözlerim etrafta deli gibi seni arıyor.
Kalemim bana sormadan, kalbi dinleyip,
Devamlı seni yazıyor
Gözlerim seni yaşamla ölüm arasında bir köprü olarak görüyor.
Beyin bu köprüyü gecmekten korkuyor.
Kalp ise korkusuzca 'geç' diye haykırıyor.
Insan kalbi dinliyor.
Yürüyor, yürüyor..köprünün neredeyse sonuna geliyor.
Son bir destek olsun, ellerini tutsun diye sevdigine bakıyor.
Sevdigi ise coktan arkasını dönmüş gidiyor.
Umursamıyor...
Bazı adamlar var işte senin gibi,
İncitmeden sevemiyor kimseyi.
Kırıyor, döküyor herşeyi.
Söndürmeden gidiyor kadının içindeki ateşi.
Bazi adamlar var hayallerimizdeki gibi;
Alnından öpüyor sevdiğini.!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN OLMAYAN HER ŞEYDEN GEÇ
PoetrySonra içimden, kalbimin derinliklerinden bir parça eksildi. Bir boşluk olşutu orada ve ben dolduramadım bu boşluğu ne sana yazdığım şiirlerin mısralarıyla ne de sabaha sensiz bağlanmayan gecenin uçsuz bucaksız karanlığıyla...?
