Söyleyecek çok şeyin olur bazen,
Ama söyleyemezsin ya bir türlü.
Dökmeye cesaret edemezsin içini kimi zaman,
Sonuçta insanlar iki yüzlü.
Toplamayacaklarını bilirsin,
Anlamayacaklarına eminsin,
Güvenemezsin bir türlü.
Ne varsa kendi içinde yaşarsın mecburen...
Bazen de söylemek için bulamazsın uygun zamanı,
Bu daha bir ağır yaralar insanı.
Kaybetmekten yorulumuş kalbine,
Sarılırsin daha sıkı...
Seviyorsundur çünki,
Hiçe sayacak kadar kendi aşk izlerini,
Onu incitmektense ,
Seçersin dertlerinle yaşamayı,
Söyleyemediklerinin içinde oluşturduğu boşlukta,
Kabullenirsin Avaz Avaz sessizliğinde kaybolmayı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN OLMAYAN HER ŞEYDEN GEÇ
PoetrySonra içimden, kalbimin derinliklerinden bir parça eksildi. Bir boşluk olşutu orada ve ben dolduramadım bu boşluğu ne sana yazdığım şiirlerin mısralarıyla ne de sabaha sensiz bağlanmayan gecenin uçsuz bucaksız karanlığıyla...?
