Belki de insan sevmekten hiç vazgeçmeyecek.
Yanacağını bile bile o ateşten yoldan çıkmayacak.
Yolun sonunun nereye çıktığını bilmeden yürüyecek.
Ve belki de yok olacak.
Ewet insan bile bile yanıp ateş olacak,
Kor olacak,
Kül olacak..
Ve belki de külleri savrulacak rüzgarla.
Aslında insan bir nevi intihar edecek.
Göz göre göre yürüyecek sonuna.
Hiçbir intiharın günah sayılmadığı kalbinde,
Yaşadıklarıyla beraber toprağa karışacak.
Herkes yolun sonunda ne olacağına bilse de,
Yanmaya, yakmaya devam edecek.
Ateşin canı belkide hiç yanmayacak,
Yaktıkça daha da büyüyecek.
Belki de kendisi sönmemek için,
Daha da fazla yakmak isteyecek
Ama yanan ;
Asla pes etmeyecek,
Bu yolun sonunda yanmak olsa da,
Ateşten yoldan geri dönmeyecek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN OLMAYAN HER ŞEYDEN GEÇ
PoetrySonra içimden, kalbimin derinliklerinden bir parça eksildi. Bir boşluk olşutu orada ve ben dolduramadım bu boşluğu ne sana yazdığım şiirlerin mısralarıyla ne de sabaha sensiz bağlanmayan gecenin uçsuz bucaksız karanlığıyla...?
