Hatırlıyor musun?seninle ilk konuşmamız ağlayarak olmuştu.
Gozyaşlarım yanaklarından süzülerek yolunu bulmuştu.
Başım usulca omuzundaki yerine konmuştu.
Işte o an içim huzur dolmuştu.
Ağlamaktan göremedigim halde bakmaya çalışıyorum elimdeki fotoğrafına.
Gözyaşlarım bu kez damlamıyor omuzlarına.
Artık öksürürken bile acımıyor göğüs kafesim.
Çünkü orada sen varsın hala,
Tam, tam şuramda ışte,
Sol yanımda
Herşeye,herkese rağmen sen vardın sevdiğim.
Sanki mutluluğu sensiz bana haram etmiş gibisin.
Omuzunda,senin kokunu alarak yatmayı dahi özledim.
"O gitti"diyorum insanlar seni bana sorunca.
"Öldü mü"diyorlar,onlar da inanmıyorlar beni bırakacağına,
İşte o zaman söylemek istiyorum bağıra bağıra;
"O ölmedi ama gidişiyle beni öldürdü,
Alev alev bir yangın bıraktı şuramda"
Neden ben sana bu kadar bağlandım?
Neden bana sordukları her soruda sensin yanıtım?
Cevap versene sadece ağlamamam için mi bunları yaptın?
Hani küçük bir çocuğun elini bırakılsın da yolunu kaybeder ya,
Ben de mutluluğun, huzurun yolunu kaybettim.
Gelip tekrar beni mutluluğa ve huzura götürür müsün sevdiğim..?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN OLMAYAN HER ŞEYDEN GEÇ
PoetrySonra içimden, kalbimin derinliklerinden bir parça eksildi. Bir boşluk olşutu orada ve ben dolduramadım bu boşluğu ne sana yazdığım şiirlerin mısralarıyla ne de sabaha sensiz bağlanmayan gecenin uçsuz bucaksız karanlığıyla...?
