Pregnant by my Ex-Boyfriend

Chapter 30

Hi po. I just wanna apologize po kasi natagalan ang update ko, sunod sunod po kasi ang projects sa school kaya hindi ko na po ito naasikaso.
Patapos narin po ang story nila Jeid at Zion, kaya I also wanna take the chance to thank my readers na walang sawang sumosuporta sa kanila.

Happy reading💙💙

Jeid's PoV

It's been a week after that incident, and I still haven't heard of him. Hindi ko naman siya kayang puntahan dahil natatakot ako, can't take in the fact na baka nga totoo ang iniisip ko. Na baka nga nag sinungaling sya sakin at totoong magkasama sila the whole week ni Lara.Natatakot akong kausapin siya. Inignora ko ang curiosity ko, pigil na pigil akong tawagan siya at komprontahin.  Wala akong nagawa kundi ang palihim na umiyak, cause I've been so emotional these past few days at dahil nadin sa ayokong malaman ng mga bata ang nangyayari, ayokong madamay sila .

I stayed in our house, i never bothered and never even thought of going in Manila para malaman ang totoo. I stayed in our province at tinutukan ang pagaaral ng mga bata. I can't leave them, knowing na
nag-aaral pa sila at ako ang dapat na nag aasikaso sa kanila.
At isa pa, I trust him. Hindi ganon kababaw ang pagmamahal ko sakanya. Hindi na ako sing naive tulad ng dati, I'll never be swayed because of that. I'm far more stronger than the Jeid that Lara have met before.

"Mama, tignan mo 'to oh"
napabaling ako sa anak ko na nagmamadaling pumasok habang nakangiti
"Ang galing ko daw mag-basa sabi ni teacher, kaya binigyan nya ako ng star"

Pilit ko siyang bigyan ng matamis na ngiti.

"Ang galing naman ng baby ko.

"Oo naman mama. Manang mana kaya kami sainyo ni papa"
Pag mamayabang ni Zeid.

I have him a pale smile. You both are. You both are smart,  just like your father.

"Mama kelan kaya ang uwi ni papa?"
Kapag kuway natanong ni Zin.
"Sayang, andami na naming stars eh. Hindi pa sya tumatawag samin"
Pagtatampo nito.

"Mama, kelan ba tatawag si papa? Bat hindi na siya tumatawag? Hindi nya ba tayo miss?"
Sunod na tanong ni Zeid.

"Naku tong dalawang to" hinila ko sila palapit sakin "'Ofcourse, miss tayo ni papa. Pero may inaayos  kasi ang papa niya sa negosyo nila ng lola niyo sa Manila. Babalik din sya, at pag balik niya, I'm sure magiging proud na proud siya sainyo at sa mga stars niyo"
Pagpapagaan ko sa loob nila.

"Oo nga mama. Saka love tayo ni papa. Imposible namang hindi yon babalik. Patay na patay siya sayo mama. Hindi nga natatapos ang isang araw na hindi siya naga-aylabyu sayo eh."
Pang aasar sakin ni Zin. Natawa nalang ako. But his words are like a bucket of water with an ice that immediately woke my system.

"Kahit na! Kung mahal at miss nya tayo edi sana tumatawag siya"
That's Zeid.

"Eh bakit? Hindi naman ibig sabihin non na hindi niya na tayo mahal! Tawag lang yon. Saka may tiwala ako kay papa. Nangako siyang magsu-swimming kami pagbalik niya"

"Ewan ko sayo" sagot ni Zin. "Mama, gutom kana ba? "
Napataas ang kilay ko sa tanong niya.
Tumango nalang ako, kaninang kanina pa tumutunog ang tiyan ko.
"May dala akong ulam mama. Pinamigay ni Aling Ebang, tinulungan ko kasi siyang mag buhat ng gulay kanina"
dagdag pa niya.
Agad niyang binuksan ang Tupperware na nalagyan ng ulam. As soon as he opened the box, bumungad sa ilong ko ang amoy ng adobong baboy.
Agad sumulak ang kakaibang bagay sa tiyan ko. Pakiramdam ko binabaliktad ang sikmura ko. I carefully pushed my son away from me bago ko pa siya masukahan at dumiretso sa banyo.
Parang hinahalukay ang sikmura ko, halos maluha-luha na akong
nag-sususuka. Narinig ko ang pag aalala nila habang nag-sisisigaw at  tumatawag ng tulong sa kapitbahay si Zeid.

I tried to calm them down pero tuwing inaangat ko ang mukha ko, mas lalong lumalala ang pagka-hilo ko.
Naramdaman ko nalang ang pag hagod ng maliliit na daliri ng kambal.
Nang medyo naging maayos na ang pakiramdam ko nagpahila na ako sa kanila papuntang sala.
"Mama ayos ka lang ba? Mama"
Naiiyak na tanong ni Zin.

"Ayos lang si mama nak. Medyo pagod lang ako kasi maghapon akong nag ayos ng bahay eh" Nanghihinang saad ko.

That incident was repeated several times in a week. Halos tuwing umaga ay nagsusuka ako. Nawawalan din ako ng ganang kumain at minsan ayoko naring naglalalabas ng bahay. Sinabi ng nga ni Manong Esteban na
magpa-check up dahil baka nga may sakit pala ako. Ayoko rin naman kasi inuunahan ako ng takot.

Hanggang sa nadatnan ako ni Aling Melinda na nagsusuka ako.

"Hay naku ineng, dalawang linggo kanang ganyan"
Nag aalala niyang sabi.

"Oo nga ho eh. Halos kada umaga nga ho nasusuka ako. Kadalasan din talagang mainit ang ulo ko"

Sandaling natahimik ang matanda bago nagtanong uli.

"Iha hindi kaya buntis ka?"

I stiffened. Could it be?
No, its impossible. I just had my menstruation. It cant possibly happen. Can it?

Days passed, still no calls from him. But I'm still waiting. I'm waiting for his explanation. I'm still waiting for him to come back to us.

"Ang lalim ng iniisip ah!"
Bati sakin ni Domeng. Naka sakay pa ito sa kalabaw at mukhang galing siya sa bukid.

"Nako Domeng, kamusta. Ilang linggo kang nawala ah"
Pinilit kong hindi ipahalata ang pagka lungkot ko sakanya.
Bumaba siya sa kakabaw at tumapit sakin habang hila-hila niya ito.

"Nabalitaan ko ang nagyari. They said he left for good"

Natahimik ako sa sinabi niya.
"Oo nga eh" I awkwardly smiled.

"Ano kaba Jeid. Babalik iyon. Imposible namang hindi? Pagkatapos niya akong  awayin at palayuin sayo iiwanan ka? Aba! Sayang naman ang natamo kong suntok at bukol sakanya" sumbong niya.
"Imagine, pinilit niya akong mag ayos at tumulong sa preparation sa kasal niyo eh alam nangang may plano akong tumutol doon " Natatawa niyang sabi.

Napataas ang kilay ko.
He did what?!

Mukhang nabasa niya ang pagka-lito sa mukha ko
"Opps, looks like your husband didn't tell you" nang aasar niyang sabi.
"Well then.."
Sumakay siya sa kalabaw at minandohan na umabante na.
Agad ko naman siyang hinabol.
"Hoy Domeng! Anong sinasabi mong bugbog at kasal?"

Pero imbes na sagutin ako, aba parang wala lang narinig ang hayup.

"Sorry Jeid, I can't tell you that just yet. Antayin mo nalang siya. I'm sure kakatayin ako non. Ciao"

Aba! May pa 'Ciao' pa ang loko.

Marriage? Really? Zion, what are you planning?

"Mahal ka non Jeid. Believe me. It hurts but it's true. Mahal na mahal ka non!"
Pahabol pa niyang sabi.

I don't know why, but I managed to smile. But that's right. That's what he said.

He said he wants us to be complete. He said he's sorry for what he did before. He said he'll do everything to prove his love, to me and the twins. He said he loves me.

I'll continue to hold unto his words, that he really loves me and our kids, that everything he said and everything he promised are true. Hindi ko hahayaang magka-watak watak kami  for the second time around because I didnt let him explain his side

I love him, and trusting him is a proof to that.

...........itutuloy