Pregnant by my Ex-Boyfriend

Chapter 29

Jeid's PoV

TWENTY minutes na ang nakalilipas, pero hindi pa bumabalik si Zion pagkatapos nitong sagutin ang tawag.

Nag-alala tuloy ako. Mukhang seryosong problema nga ito, base narin sa reaksyon nito ng sagutin ang tawag.

"Papa."

Bumaling ako kay Zin.
Nananaginip lang pala ang anak ko

Hinaplos ko ang buhok niya para bumalik uli ito sa pagtulog.
Inayos ko muna ang kunot ng kambal bago lumabas para tumulong sa kusina.

"Oh iha, tulog na ba ang kambal?"
Pagkuwan ay tanong ni Aling Auring.
Tumango nalang ako bilang sagot.

"Ate, ang gwapo naman po pala ni Kuya Zion! Mabait at maalaga pa ha. Akala ko nga noong una eh masungit at suplado yon kasi nga mukha namang mayaman."
Namamanghang saad ng pamangkin ng ale.

"Ganon talaga yon. Nakaka-intimidate ang itsura niya pero pag nakilala mo na siya saka mo malalaman na hindi naman pala siya ganong klase ng tao"
Pag-kukwento ko.

"Oo nga iha. At mukhang patay na patay sayo ang asawa mo sayo ha"
Pang aasar naman ni Aling Auring.

"Hindi naman ho"
Nahihiyang sagot ko.

"Nga pala iha, totoo bang dito mag aaral ang kambal?"

"Ah oho. Kasi nga naman ho, di hamak na mas maayos ho kasi ang  schools dito kumpara sa Manila. And besides, day care palang po kasi ang mga bata. Baka mapano pa sila sa Maynila, knowing na makukulit sila" paliwanag ko. "Hindi naman ho sa lahat ng pagkakataon eh nasa tabi nila ako na nananaway. Hindi rin naman po kasi pwedeng mag-rely sila sa body guards na sina-suggest ng asawa ko"

"Ay oo iha. Nadali mo! Mas malinis at safe pa dito sa probinsya natin. Yun nga lang, maraming batang nag hahabol sa kambal kahit pa ang babata nila" pabirong sabi ni aling Auring

"Kaya nga nagtaka ako Tita eh, sabi ko nga 'saan kaya nagmana ang kambal eh hindi naman gaanong maganda si ate jeid' . Now I know"
Pagbibiro pa ng pamangkin ng ale. Nagtawanan lang kami hanggang sa natapos na nga ang pagliligpit ng mga gamit.

Nagpaalam na nga ang mag-tiya bago tuluyang lumabas ng bahay. Pero hanggang ngayon hindi ko pa nakikita si Domeng. Okay lang kaya ito?

"Manong Esteban. Ayos lang ho ba kayo?"
Pansin ko kasing namumula na ang mukha nito. Mukhang tinamaan nga ito sa lambanog.

"Nako ma'am. Okay lang po ako"

"Manong, magpahinga nalang po kayo . Alam ko pong pagod kayo maghapon"
Tumango naman agad ito.

I headed out of the house para sana tignan ang asawa ko. Naabutan ko siyang galit na nakikipag-usap sa telepono.

"How could they be so stupid! Nasa site sila nung araw na iyon. The same time kung kelan meron ang investors. Bakit hindi nila inayos?"

Galit nga ito. Mukhang may problema nga sa kompanya.

"About that... No mom. I can't. You know our situation"

I headed back to our house. I need to give him privacy.
After a minute or two, sumunod naman agad ito sa bahay.

Mukhang nagmamadali ito.
"Hey, okay ka lang?" I asked him.

"Wife, we need to head back to Manila. Nagka-problema bigla, Dad's at his conference sa U.S." pag eexplain nito.
"Naaksidente ang lima sa mga major investors namin, and their family's planning a lawsuit against the company"

I was shocked. That explains why he looked so angry.

" Kung ganon. Dito nalang muna kami. You can go. Maaabala ka lang namin sa byahe at sa bahay."