ေနာက္ေက်ာက ထုိင္ခံုမွာလႈပ္ရွားသံျကားမွ
အနားမွရွိေနေသးတယ္ ဆုိတဲ႕အသိနဲ႕ ႏွလံုးေလးဟာ ျပန္ျငိမ္ရတယ္
ေက်းဇူးတင္မိပါရဲ႕ ဒယ္ဒီ။
မေျပာမဆုိေပ်ာက္သြားတဲ႕ကိုကိုက ျပန္လာတဲ႕အခါ လက္ေခ်ာင္းထဲမွာ လက္စြပ္ေလးပိုလာခဲ႕တယ္
ဦးမင္းျမတ္တာရာမွာေရာဘဲေပါ႕
ကိုကိုေပ်ာ္ရႊင္ေနရတာျမင္ေတာ႕ အားက်စိတ္နဲ႕အတူ ဒယ္ဒီအတြက္ ေတြးျပီးပူမိရပါေသးတယ္
ဒယ္ဒီ အသည္းကြဲေလဦးမလား
"ကိုကို"
"ေျပာေလ ရန္ရန္ ဘာလုိခ်င္လုိ႕လဲ ကေလး"
"မနာမျကင္ဘဲ အျမန္ဆံုးေသဆံုးတဲ႕ နည္းလမ္းက ဘာျဖစ္ႏိုင္မလဲ"
ေ၀းျကရမယ္႕အတူတူေတာ႕ ေသဆံုးပစ္လုိက္ျကရေအာင္
ဘ၀တစ္ေကြ႕မွာ ျပန္ဆံုႏိုင္ခြင္႕ ျမန္ျမန္ေရာက္ရေအာင္ေပါ႕ဒယ္ဒီ
"ငါ ေသခ်ာစိတ္ခ်ရျပီဆိုမွ မင္းကိုလႊဲလုိက္တာ ခု အဲ႕ဒီလုပ္ငန္းကိုလက္လႊတ္လုိက္ရျပီဟုတ္လား ေတာက္ခ္"
ဖုန္းေျပာသံက်ယ္လာတဲ႕အခါ ဖက္လက္စ သတင္းတစ္ပုဒ္ကေန ဒယ္ဒီဆီကို အျကည္႕ပို႕မိတယ္
အလုပ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေဆးရံုကေနဘဲ လွမ္းညႊန္ျကားေနခဲ႕တာ ေတာ္ေတာ္ျကာခဲ႕ျပီဘဲ
ေဒါသေတြနဲ႕နီျမန္းေနတဲ႕ မ်က္ႏွာကို ရန္ရန္မက္ေမာစြာျကည္႕တယ္ ဟုတ္သားဘဲ ဓာတ္ပံု
ဒယ္ဒီအျကည္႕ေရာက္လာမွန္းသိေပမယ္က ႏွစ္ပံုေလာက္ထပ္ရုိက္ထားလုိက္ေသးတယ္
ရုိက္ခ်ခံလုိက္ရတဲ႕ လက္ကေလးဆီကေန ဖုန္းက ကုတင္ေပၚကိုက်သြးတယ္
"ငါ အလုပ္ကိစၥေျပာေနတာမင္းမျမင္ဘူးလား ထက္ရန္ရွင္း ဟမ္
ဘာလုိ႕ အဲ႕ပံုေတြဘဲရိုက္ေနရတာလဲ ေတာက္ခ္"
ရန္ရန္ဘာမွ မျကားရေတာ႕ဘူးဒယ္ဒီ
ထိုးေအာင္႕လာတဲ႕ ရင္ဘတ္ကို လွမ္းမဖိထားျဖစ္ေတာ႕ဘူး
တုန္လာမယ္႕အသံကိုထိန္းေနရတာအဆင္မေျပဘူ
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
တစ္ဖက္လွည္႕ေက်ာခုိင္းလိုက္တဲ႕အခါ ေတာက္ေခါက္သံက နားထဲထပ္ေရာက္လာတယ္
တအားျပင္းထန္လာတဲ႕ အသက္ရႈသံကို ဒယ္ဒီမျကားပါေစနဲ႕
"
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ရန္ရန္ ငါ..
ဒယ္ဒီ အလုပ္ကေကာင္ေတြကို အရမ္းစိတ္တုိသြားလို႕ ေအာ္လုိက္မိတယ္
ဒယ္ဒီေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ ကေလး"
ဦး - ၂၂.၂(Ending P2)
Start from the beginning
