Zawgyi
ဦး
အပိုင္း(၁၀)
ခပ္တိုးတိုးျမည္လာတဲ့နိႈးစက္သံကို အခ်ိန္မွီ
သားငယ္ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။
မနက္၆နာရီ
ျပတင္းလိုက္ကာအျဖဴကိုထိုးကာဝင္ေရာက္လာသည့္
မနက္အလင္းေရာင္
နိႈးစက္ပိတ္ၿပီး အိပ္ယာထဲမွမထြက္ခင္ သားငယ္
ရင္ခြင္ထဲရွိေနသည့္ ခ်စ္လွစြာေသာဦးကို
တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။
ခိုးနမ္းျခင္းဆိုရင္ ပို၍မွန္မည္ထင္။
"မနက္ခင္းေလး အိပ္ယာႏိုးရင္
နင့္အျပံဳးေလးနဲ႔အတူႏိုးခ်င္
အလွဆံုးေသာမင္းကိုေငးၾကည့္ရင္း"
ခ်စ္႐တဲ့ဦးကိုေငးၾကည့္ရင္း ႏိုးထရတဲ့မနက္ခင္းေတြက သားငယ္အတြက္အလွပဆံုးပင္။
မနက္၈နာရီခြဲ အိမ္ကထြက္ရမည့္ဦးအတြက္
သားငယ္ မနက္စာထျပင္ေပးရမည္။
ေန႔လည္က်ရင္ ထမင္းဘူးသယ္ကာဦးရဲ႕ ရံုးကိုသြားပို႔ေပးၿပီးမွ သားငယ္ သင္တန္းေျပးသည္။
အရင္ ရသမွ်အလုပ္ေတြလုပ္ကာ ပိုက္ဆံစုတတ္ေသာ
သားငယ္သည္ အခုဆို
၂၄နာရီရဲ႕အခ်ိန္ ၁၈နာရီေလာက္ကို ဦးနားမွာ
ကုန္ဆံုးျဖစ္ေလသည္။
အခ်စ္က ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရယူျခင္း ေပးဆပ္ျခင္း
လူတစ္ေယာက္ကိုေမးရင္ တမ်ိဳးအေျဖထြက္လာ
ႏိုင္သည္။
သားငယ္အတြက္ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ဦးပင္ျဖစ္သည္။
ဦးနဲ႔အတူရွိေနခြင့္ရသည့္အခ်ိန္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈျဖစ္ၿပီး
ခနတာေဝးရခ်ိန္သည္ သတိရတမ္းတမႈမည္သည္။
//ေၾကကြဲမႈနဲ႔ နာၾကင္မႈေတြကို သားငယ္ ခန
ေမ့ထားခြင့္ရွိတယ္မဟုတ္လား ဦး
ဦးအနားမွာ ေနခြင့္ရေနသ၍ေလ//
"ဦးထေတာ့ေလ မနက္စာစားရေအာင္"
"၅မိနစ္ဘဲ" ဟုအဓိပၸါယ္ရေသာ လက္ငါးေခ်ာင္းကိုေထာင္ျပကာ တုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္
သားငယ္ျပံဳးမိရျပန္သည္။
မနက္တိုင္းျမင္ေနက် ထပ္တူညီေသာ ဒီအျပဳအမူ
ေသးေသးကအစ သားငယ္အတြက္ ႐ိုးမသြားခဲ့
တိုးကာ အခ်စ္ပိုရစၿမဲ
ခါးမွတိုးကာဖက္ရင္း နားဖ်ားကို ခပ္ဖြဖြငံုေတာ့
"ေဟ့ေကာင္ ေတာ္ၿပီ ထမယ္" ဟုေအာ္ကာ
ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပးဝင္မည္ဆိုတာလဲ ႀကိဳတင္
တြက္ဆထားၿပီးသားပင္။
