Zawgyi
ဦး
အပိုင္း(၉)
မိုးလင္းေနမွန္းသိေသာ္ျငား မ်က္လံုးတုိ႕မဖြင္႕မိေသး
ရင္ခြင္ထဲတြင္တည္ရွိေနေသာ ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးအား ခြာထုတ္ပစ္ရမည္ကို ႏွေမ်ာေနမိေသးသည္။
ရွန္ပူနံ႕မသင္းေသာ္ျငား ဘာေထြေထြထူးထူးအနံ႕မွမရေနေသာ ဆံပင္နက္နက္ဖြာဖြာမ်ားသည္ ေမးနဲ႕ နွာေခါင္းဖ်ားကို
ကလူက်ီစယ္ေနျကသည္။
တစစ သူ႕ကိုတုိးကာဖက္တုိင္း ရင္ဘတ္ကိုပြတ္ကာခၽြဲေနေသာ အႏွီသတၱ၀ါေကာင္အား ဖယ္ရွားပစ္သင္႕သည္ကို
တာရာသိေသာ္ျငား မဖယ္ရွားမိ။
ရုတ္တရက္ ရင္ဘတ္ေပၚက်ေရာက္လာေသာ နူးညံ႕ေသာ အထိအေတြ႕ေျကာင္႕ အသိျပန္၀င္လာသည္။
အနမ္းဖြဖြ
ရင္ခြင္ထဲမွသူ႕ကိုဆြဲကာဖယ္ေတာ႕ ခါးကိုဖက္ကာ မ်က္ႏွာေမာ႕ျကည္႕လာသည္။
အျပံဳးတစ္ခုက ထံုးစံမပ်က္ သူ႕မ်က္ႏွာတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားဆဲ။
"ႏုိးျပီလား ဦး"
တာရာရင္ခြင္ထဲ၀င္ခ်င္၍ ေအာက္ကိုေလွ်ာထားေသာသူ႕ေျခေထာက္က ျခံဳေစာင္အျပင္ထြက္ေနသည္။
ပူရွိန္းနံ႕သင္းေသာ သြားတုိက္ေဆးနံ႕
"မ်က္ႏွာသစ္ျပီးျပီေပါ႕"
"ဟုတ္သားႏိုးျပီး မနက္စာျပင္ျပီးမွ ဦးနဲ႕ျပန္အိပ္ေနတာ"
"ငါနဲ႕ အိပ္တာျကီး မေျပာစမ္းနဲ႕"
တာရာထူပူကာ ကုန္းေအာ္ေတာ႕ အႏွီသတၱ၀ါက ရယ္က်ဲက်ဲ
"ဦးက ညက အတူအိပ္မွာဆုိ အတူေရခ်ိဳး အု အု"
သူ႕ပါးစပ္ကုိ လက္၀ါးျဖင္႕ပိတ္အုပ္လုိက္ကာ မာန္မဲလုိက္သည္။
"မင္းေနာ္"
"ဟီး ဦးကစိတ္ဆုိးလဲ လွတာဘဲ"
တာရာမ်က္ႏွာကိုတည္ပစ္လုိက္သည္။
"ဦးက လွတယ္ေပါ႕ ဟုတ္လား မင္းက လူျကီးကို လွတယ္ေျပာတယ္ေပါ႕ ဟုတ္လား လာစမ္း လူဆုိးေကာင္"
