•Hermosa •

■ desparate■

Μελίνας POV

Περπατάω μέχρι το αυτοκίνητο και μπαίνω μέσα αφήνω το σώμα μου να πέσει πάνω στο τιμόνι και να κλαιω με λυγμούς ξανα , πως θα τον κάνω να θυμηθεί; γιατί να μην μπορεί να μην είμαστε ευτυχισμένοι για μια φορά στην ζωή μας;;

Σηκώνω το σώμα μου και παίρνω βαθιές ανάσες ,πρέπει να γυρίσω πίσω να πάρω δύναμη από την κόρη μου κοιτάζω τον ρολόι είναι 12 το βράδυ κατευθείαν κοιτάω το κινητό μου και βλέπω 10 αναπάντητες από όλους. Ακόμα και ο Τζούλιο με πήρε, βαζω μπρος και κατευθύνομαι σπίτι, δεν θα τους πω για τον Χαβιέρ ακομα ,πρέπει να το διαχειριστώ μόνη μου ολο αυτο.

Αφού φτάνω ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον χουλιο , Τζούλιο να με περιμένουν και να καπνίζουν τι στο διάολο κάνουν λες και είμαι παιδί .

" που ήσουν Μελίνα;;" λέει θυμωμένα ο χουλιο.

" να μην σε νοιάζει και αν θες να μάθεις είχα πάει μια βόλτα να καθαρίσω το μυαλό μου " του λεω με ειρωνικό ύφος και βλέπω να με πλησιάζει ο Τζούλιο και να με παίρνει μια αναπάντεχη αγκαλιά .

" Μελίνα κάθε μέρα θα σου ζητάω συγνωμη γι αυτό αλλα θελω να είσαι δίπλα μας ,ξέρω ότι δεν είναι εύκολο αυτο που περνάς και για μένα ήταν οταν έχασα την γυναίκα μου αλλα πρέπει να είμαστε μαζί να κάνουμε να θυμηθεί ο Χαβιέρ" μου λεει και ξέρω είναι ειλικρινής το βλέμμα του τα λέει όλα πριν καν μιλήσει.

Παίρνω μια ανάσα και προσπαθώ να κρατήσω τα δάκρια μου και πριν πω ότι έγινε με τον Χαβιέρ το κρατάω μέσα μου .

" μπαμπά, συγνωμη όπως σου μίλησα πριν ήμουν απαράδεκτη αλλα ειμαι πολυ πληγωμένη, ξέρω δεν φταις εσύ έμμεσα αλλα με σκοτώνει ότι με ξέχασε και δεν μπορω να μιλήσω ότι έχει μια κόρη που τον περιμένει και μια οικογένεια γιατί τον έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους, οπότε όσο ζω θα κάνω να θυμηθεί " του είπα και μπήκα πιο βαθιά στην αγκαλιά του και εκείνος μου χαϊδεύει τα μαλλιά .

" Όλα θα πάνε καλά, θα θυμηθεί και θα είμαστε μια χαρά " έλεγε ψιθυριστά.

" θα πάω να ξεκουραστώ ειμαι εξαντλημένη " λεω και ακούω από πισω μου τον χουλιο

" Η αγάπη σας είναι δυνατή θα σε θυμηθεί μην αμφιβάλλεις για εκείνον ποτέ και ας μας μισεί τωρα " λέει και τον κοιτάω μακαρι να συμφωνούσα η να διαφωνούσα αλλα δεν ήξερα τι να πω. Φεύγω και πηγαίνω στο δωμάτιο μου .

Ευτυχώς η Μελίτη ειναι με τον αδελφό μου και αφήνω το κλάμα να με κυριεύσει και πέφτω στο πάτωμα ,πόσο μου έλειψες Χαβιέρ μακαρι να μπορούσα να σου δείξω τι έχασες ολο αυτόν τον καιρό. Ας είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω αλλα θα σκοτώσω με τα ίδια μου τ χέρια και ας πέθαινα μετά, θα ήμουν ήσυχη .