•Hermosa •

▪hope▪

Μελίνας POV

Τρέχω με όση δύναμη μπορω να δω αν είναι καλά ο χουλιο , δεν θα αντέξω να χάσω και εκείνον , όχι.

Βγαίνω έξω και βλέπω παντού καπνούς και έναν χουλιο να κείτεται στο έδαφος γαμωτο.

Πηγαίνω κοντά του και του μιλάω
" χουλιο με ακους" του λεω και εκείνος για καλη μας τύχη ανοίγει τα μάτια.

" Μελίνα είμαι καλά" λέει ξεψυχα και τον βοηθάω να σηκώθει από το έδαφος

" Όχι δεν είσαι ασε με να σε βοηθήσω να περπατήσεις " του λεω και νιώθω παράλληλα κάποιος να μας παρακολουθεί, αλλά και ένα περίεργο σκίρτημα Αφού και το μωρό κλώτσησε. Κοιταω δεξιά και αριστερά αλλα δεν βλέπω κανέναν.

" Μελίνα " πάει να πει και ξαφνικά χάνει τις αισθήσεις του .γαμωτο

" μπαμπά βοήθεια " φωνάζω και τρέχουν και αυτοί να δουν τι γίνεται, ο Τζούλιο έχει χάσει το χρώμα του, δεν θα το άντεχε και άλλη μια απώλεια.

Τον πηγαίνουμε μέσα στην κρεβατοκάμαρα του και περιμένουμε να έρθει ο γιατρός , λογικό να έχουν οικογενειακό γιατρό με τόσο που γίνονται.

Έρχεται η μικαελα έντρομη μες τα κλάματα.

" εί ει ηρέμησε " της λέω και εκείνη με κοιτάει με τα κατά κόκκινα μάτια της σαν να νιώθει ένοχη για όλο αυτό.

" Δεν γίνεται αν πάθει κάτι, αν τον χάσω δεν θα αντέξω " λέει και την παίρνω μια αγκάλια.