39: Envy and Danger

153 7 0
                                    


I stared at the glass of water in front of me— getting envious of how calm the water is; wishing that I could be as calm as it is.

Humugot ako ng malalim na hininga. I rotated my seat-- facing the glass wall of my office and seeing the whole view of city; the cars passing by and people crossing the street.

It was strangely calming. The busy traffic somehow looks serene.

Pero hinigit ako sa realidad nang marinig ko ang katok sa pinto. I rotated back my swivel chair. Hinintay kong bumukas ang pinto at niluwa nun si Trift, hawak ang dalawang paper bag.

He smiled at me.

It's been 4 days since my messed up berserk, at simula nun ay palagi nang pumupunta dito si Trift na may dalang paper bag. Puro pagkain at kung ano anong energy drink. Hindi rin mawawala ang messages nya na sampung minutos lang ang pagitan.


"You're slowly turning in to my mom. What should I call you? " I teased. Mabilis na umikot sa ere ang mata nya at pinatong ang paper bag sa aking desk.


"Wasn't it also a husband's duty to take care of his wife? "

"Dream on. " mahina akong tumawa. He pouted his lips like a kid, but i just ignored it. "May balita kaba kila mama? " I asked. It was almost like a whisper.


Until now hindi parin ako komportable na pinag uusapan sila. But there's an urge inside my chest-- making me want to see them.


"Papunta sila sa Batangas ngayon, and it was strange because they requested that no reapers were allowed on their trip. " Trift said before sitting on the swivel chair in front of me.

Parehas kaming natahimik. And that silence gives me chills.


Wala sa sarili akong napatayo.


"Anong oras sila umalis? " tanong ko. Tanging ang mga salitang 'gusto ko sila makita' ang tumatakbo sa isip ko.


"5 a.m. Bakit? Anong problema? " natatarantang tanong ni Trift, kagaya ko ay nakatayo na rin sya.



"I have a bad feeling about this... " I felt my chest tightening. Isang beses na rin kaming umalis nang hindi nagpasama sa reapers at sa isang beses na yun, halos hindi na kami nakauwi ng buhay.



My hands started to tremble just by remembering that night. Mabilis kong binuksan ang bag ko at hinanap ang susi ng aking sasakyan, pero sa sobrang pagkataranta ay nalaglag ito sa sahig at natapon lahat ng laman ng bag ko.


The mirror inside my bag fell on the floor, at tila nag slow-mo sa mga mata ko ang pagkabasag nun. Mas lalong sumikip ang dibdib ko.

"Calm down, Ibara. Pupuntahan natin sila, okay? " I felt Trift's arms wrapped around me. "We'll use my car then I'll call Javi to follow us. Don't panic, please? "

Tumango ako kahit ramdam ko na ang mas paninikip ng dibdib ko. Trift helped me walk outside my office, dahil pakiramdam ko anumang oras ay mawawalan ako ng balanse.



I almost pass out when we're inside the elevator.

"Please, Trift... tell me that they're okay. " mahigpit ang hawak ko sa mga kamay nya habang nasa parking lot kami.


Tears started to escape from my eyes as I look up at him, gripping his hands tighter.



"They will be fine, Ibara. They even manage to fought against the mafia before. " Trift softly said. Magaan ang ngiting binigay nya sa'kin at mabilis na hinalikan ang aking noo.


I sigh, feeling a little better now.




Pero nang binuksan nya ang pinto ng sasakyan para sakin at nang tahakin na namin ang kalsada, nagsimula nanamang umakyat ang kaba sa dibdib ko.





His Filthy Secrets ➵ 𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄𝐃Where stories live. Discover now