Wrong bus right choice ~a BTS story~

💖21💖

POV: Yoongi

'Dus, Park Inn hotel? Is het ver?' Vraagt Taehyung, ik haal mijn schouders op. 'Ik zal het eens googelen.' Zegt Jin en ontgrendeld zijn gsm weer. 'Ongeveer een kwartiertje van hier.' Mompelt hij uiteindelijk. 'Goed, dus we hebben genoeg tijd.' Zeg ik en begin te ijsberen door de kamer. 'Waarom wilt ze nu per se ons twee?' Stel ik luidop in vraag. 'Jullie zijn het dichtste met Maya verbonden.' Zegt Jungkook. 'Waar is Namjoon nu?! Ik zou zijn hulp best kunnen gebruiken nu.' Roep ik gefrustreerd. 'Kalmeer nu to-' 'Waarom zou ik moeten kalmeren?! Je hebt haar toch zelf gehoord?! Ze kan wel dood zijn nu! Wie houden we nog voor de gek nu?! We hebben haar nog meer in gevaar gebracht, in plaats van een plaats te achterhalen of haar te proberen redden, hebben we net een dom concert gegeven. Het enige wat we hieruit hebben gehaald zijn weer domme stereotiepe posts over ons!' Roep ik kwaad naar Taehyung die zei dat ik moest kalmeren. 'Yoongi genoeg, je ademt in en uit en loopt met mij mee naar een andere kamer.' Zegt Jin rustig, hij legt zijn arm over mijn schouder en begeleid me zo de kamer uit. We stappen de gang door en stappen een ruimte binnen met een enkele spiegel en een zetel in. 'Wat is dit?' Vraag ik hem, hij grinnikt. 'Mijn kleedkamer als ik zou willen, omdat ik de oudste was en erop heb aangedrongen heb ik ze gekregen. Hier kan ik even ontsnappen van jullie.' Lacht hij maar al snel verdraaid die naar een serieuze blik. 'Yoongi, kijk. Ik begrijp dat je het moeilijk hebt maar roepen tegen de maknæ's is geen oplossing. Je moet rustig proberen blijven, want alleen zo zullen we er haar uit kunnen halen.' Zegt hij kalm, ik kijk van hem weg als ik de tranen probeer tegen te houden. Ik heb alles alleen maar erger gemaakt. 'Yoongi, het is ok om te huilen. Dat weet je toch?' Vraagt hij rustig. Ik knik en kijk hem nog steeds niet aan. 'Het is normaal als je het soms niet weet wat je moet doen. Maar je mag nooit vergeten dat je hier niet alleen bent, ik ben hier voor jou. We zijn allemaal hier voor jou, ik ben altijd maar een kamerdeur of een sms'je van jou verwijderd. Je kan altijd bij me terecht, met wat dan ook.' Zegt hij en dat is de moment dat ik helemaal breek en een luide snik mijn mond verlaat. Ik kijk hem aan met waterige ogen en hij opent zijn armen, net zoals ik doe, en we geven elkaar een bro-hug. Ik huil op zijn schouder en het doet deugt om te weten dat hij er voor me is. Hij geeft me een veilig gevoel, het gevoel dat ik er weer tegenaan kan. Ik laat los van de knuffel en kijk hem aan, ik glimlach naar hem en hij lacht. 'Hou die glimlach maar op je gezicht, dat zal het eerste zijn dat Maya wilt zien. Niet die tranige rode ogen.' Lacht hij en ik lach ook. 'Goed, laten we terug gaan naar de anderen.' Stelt hij voor en ik knik. Als we terug binnenkomen bij de anderen zie ik dat Tae zijn ogen rood zien, ik zucht eens ik doorheb dat dit mijn schuld is. Taehyung kijkt op van zijn handen en zet zich recht van de zetel waarop hij zat. Even maakt hij oogcontact met me maar kijkt dan alweer weg. 'Kom hier.' Zeg ik en open mijn armen voor hem, hij stormt op me af en ik geef hem een stevige knuffel. 'Het was niet mijn bedoeling om tegen je te roepen, ik ben gewoon wat overstuur ok?' Zeg ik in een poging hem gerust te stellen, hij knikt en laat me los. 'Dus...' Begint Jimin die ook al in de kamer staat. 'Heb je de video gezien? En jij Namjoon?' Beiden knikken ze. 'Gezien en doorgestuurd.' Zegt hij en ik knik. 'Goed, nu moeten we een derde kiezen. Ze zei Hoseok, mezelf en nog een derde naar keuze.' Zeg ik en de anderen knikken. 'Bij Jimin voelt ze zich het meeste op haar gemak.' Begint Hoseok en ik knik, Jimin glimlacht zachtjes bij de gedachte. 'Taehyung kan haar het snelste opvrolijken om één of andere reden.' Gaat hij verder en Taehyung springt blij op. 'Namjoon is slim genoeg om misschien het juistst te kunnen handelen en het beste op haar mogelijke vragen te antwoorden?' Denkt Hoseok verder luidop, weer knik ik omdat ik het met hem eens ben en Namjoon laat zijn kuiltjes zien. 'Jungkook is sterk genoeg om haar te dragen en haar het minst pijn te doen daarbij als ze dan al ernstig gewond is.' Zegt hij en Jungkook wordt roder. 'Maar, als ze gewond is zou Jin er moeten zijn om meteen al te helpen, voordat de hulpdiensten er zullen zijn. Want als we ze inlichten ervoor en ze zijn er nog voor we haar daar weghalen, dan heeft ze misschien nog iets achter de hand.' Eindigt Hoseok zijn gedachtentrein. 'Iedereen is nodig maar we zullen toch moeten kijken wie het minst geschikt is, niks persoonlijks allemaal btw.' Zeg ik en kijk hen allen aan. 'Persoonlijk denk ik dat Jimin en Taehyung het minste kunnen doen, ik wil Jungkook niet in gevaar brengen en denk dat Namjoon en Jin het beste kunnen helpen.' Concludeer ik ze knikken allen behalve Jungkook. 'Ik kan mezelf verdedigen! Maya is degene die in gevaar is, het maakt me niet uit of ik gewond geraak of niet, ik moet haar helpen.' Zegt Jungkook, Jin legt zijn hand op zijn schouder om hem te kalmeren. 'Dat is wat we proberen doen, maar we kunnen jou niet ook in gevaar brengen.' Zegt hij en Jungkook zucht, hij laat zijn hoofd hangen en knikt. 'Ik zal met jullie meegaan.' Zegt Namjoon. 'Nee, ik wil jou ook niet in gevaar brengen. Daarbij, ik ben ouder.' Gaat Jin in tegen Namjoon. 'Ik wil even goed dat jij niet in gevaar bent, of Hoseok en Yoongi, maar we moeten gaan. Als leider vind ik dat ik moet gaan, alsjeblieft blijf bij de maknæ's. Ze hebben je evengoed nodig.' Zegt Namjoon, Jin zucht en knikt uiteindelijk. 'Goed, maar wees voorzichtig. Jullie alle drie.' Zegt hij streng en we knikken. 'Waar is het geld dat we haar gaan geven? En hoe kan het zijn dat we al aan dat geld komen?' Vraag ik hen, Namjoon glimlacht geruststellend. 'Onze manager heeft geregeld met de bank. Als ze de tweede geldstapel opent springt er blauwe verf in haar gezicht en op het geld waardoor het onbruikbaar wordt voor haar. Daarbij, als dat gebeurt gaat er een tracker af en staat er een team klaar haar op te pakken. De bank is op de hoogte dus kunnen we het geld weer bruikbaar maken voor ons.' Legt hij uit, ik knik en zucht. 'Laten we dat geld nu maar oppikken en Maya terughalen.' Zegt Hoseok en ik knik. We stappen in de auto en vertrekken naar het hotel van onze manager, we halen het geld op en stappen weer in de auto. We rijden richting het Park Inn hotel en als we aankomen hebben we nog vijf minuten, we sprinten het hotel binnen. 'Wacht! Wat vragen we aan de balie? We hebben helemaal geen kamernummer!' Realiseer ik me. 'Laat mij het woord voeren.' Zegt Namjoon. We knikken beiden en hij stapt naar de balie. 'Goedemiddag waarmee kan ik u helpen?' Vraagt de vrouw vriendelijk. 'Is hier een kamer op de naam van Lee Maya?' Vraagt hij, waarom zou de kamer nu op Maya haar naam staan? 'Het spijt me meneer, maar er is geen kamer gereserveerd op die naam.' Het meisje glimlacht vriendelijk en eerlijk, het werkt me op de zenuwen. 'Misschien op de naam Kim Jennie?' Vraagt Namjoon, het meisje tikt wat in en schud haar hoofd weer. 'De voornaam Jennie, achternaam Jung of Min?' Vraag ik, langzaam aan mijn geduld verliezend. Het meisje slikt en kijkt maar schud weer, aarzelend dit keer, haar hoofd. 'STAAT ER EEN JENNIE OP DIE DOMME COMPUTER VAN JE OF NIET?!' Roep ik gefrustreerd. Ze knikt met een bange gelaatsuitdrukking. 'Een Park Jennie, is het dat?' Vraagt ze aarzelend. 'Kamernummer.' Antwoord ik simpel. 'Meneer dat kan ik u niet ge-' 'KAMERNUMMER?' Vraag ik opnieuw, dit keer mijn stem heffend naar haar. '109 meneer.' Antwoord ze in een bijna fluistertoon. Ik glimlach en buig naar haar. 'Hartelijk bedankt.' En geef haar een gummy smile. Verward glimlacht ze terug. Ik stap naar de lift en en stap in, met Hoseok en Namjoon achter me. 'Was dat nu nodig, het meisje deed enkel haar werk.' Mompelt Hoseok. Ik haal mijn schouders op. 'Mijn manier van aanpak was tenminste effectief.' Antwoord ik simpelweg. Als we op het eerste verdiep aankomen, begin ik de spanning al te voelen. We stappen voor de deur van kamer 109 en even hou ik mijn adem in. 'Klaar?' Vraag ik aan Hoseok die bleker wordt. Hij knikt aarzelend. Ik kijk Namjoon zijn richting uit en hij geeft me een steunende knik. Het alarm van mijn gsm dat afgaat geeft aan dat het tijd is, timing is everything. Ik zet het alarm af en gelukkig heeft Namjoon gedacht aan een pasje voor de deur, waarmee ik de deur ontgrendel en de deurknop naar beneden duw. De hotelkamer is proper, buiten de verfrommelde lakens op het bed. Het enige wat in de kamer te vinden is is de bureau die middenin de kamer geplaatst is met een laptop op en een kaartje ernaast. 'Speel het filmpje.' Staat erop geschreven, Namjoon klikt een paar keer op de computer en een filmpje begint te spelen. Het is Maya dat een paar slagen in haar gezicht krijgt, ik bal mijn vuisten en kijk weg. 'Zet het geld neer en vertrek, binnen vijf minuten kan je weer binnenkomen. Stel me niet op de proef.' Klinkt Jennie haar stem erna en dan eindigt het filmpje. 'Wat nu?' Vraagt Hoseok. 'Luisteren, we hebben geen andere keuze.' Zucht ik, ik laat de sportzak met het geld in op het bed vallen en we stappen met ons drie de kamer uit. We wachten aan het eind van de gang en zien na een paar minuten twee mannen de kamer buiten stappen, ze kijken onze richting uit en de ene knikt richting de kamer. 'Precies 5 minuten zijn voorbij.' Zegt Namjoon, Hoseok sprint voorbij me de kamer in. Ik loop hem achterna en zie hem een briefje van het bed optillen. Hij leest het en zijn ogen worden groter, hij draait zijn hoofd zonder een woord te zeggen naar de badkamer. Hij laat het papiertje vallen en opent de deur langzaam. Daar zien we alle drie Maya zitten, als je het zo kan noemen. Ze leunt tegen de badrand en beweegt niet, ze heeft een jutten zak over haar hoofd en haar handen en voeten zijn samengebonden. Hoseok stapt dichter naar haar toe en draait zich al meteen om met rode wangen. 'Ze heeft enkel nog ondergoed aan.' Zegt hij en slikt nerveus. 'Als ze iets met haar gedaan hebben, zal het hun beste dag niet zijn.' Grom ik en kniel naast haar neer. 'Hoseok, verman je en help me. Doe jij haar voeten los.' Beveel ik hem. 'En Namjoon, stop met te staan gapen en bel de ambulance, ze is buiten bewustzijn. Beter dat we haar naar het ziekenhuis brengen.' Namjoon schud wakker uit zijn fantasiewereld en verlaat de badkamer om te beginnen rondbellen.

'Yoongi, hoe kan het zijn dat je zo chill bent in deze situatie?' Vraagt Hoseok, ik lach bitter. 'Ik ben alles behalve chill nu, maar Maya heeft ons nodig dus we moeten ons hoofd erbij houden nu.' Antwoord ik hem als ik de jutten zak van haar hoofd verwijder na de knoop ervan te hebben los geprutst. Ik kijk naar haar gezicht en zie de blauwe plekken, wat me nu ook extra opvalt in de zuigzoen in haar nek. 'Hoseok... kijk.' Zucht ik, zijn blik dwaalt naar haar nek en zijn ogen worden waterig. 'En dit is allemaal onze fout.' Zucht hij, ik knik en krijg eindelijk haar handen los. Ik trek mijn trui over mijn hoofd en probeer zo voorzichtig mogelijk die haar aan te doen. Haar armen zo levenloos als die van een pop, de voor mij oversized oranje hoodie, is voor haar nog zo groot. Ze ziet er zo schattig uit, Hoseok tilt haar voorzichtig op en brengt haar naar de slaapkamer waar Namjoon net aflegt. 'Ze zijn er bijna, als we kunnen mogen we haar naar beneden brengen zodat ze meteen mee kan met de ambulance. 'Zet de kap op, dan zien ze haar gezicht minder, en hier.' Zeg ik en grabbel de dekens van het bed en leg ze over Maya haar lichaam. Hoseok probeert zijn hoofd op de berg lakens te leggen en knikt. 'Kom we gaan.' Zegt hij en doet tekens om de deur te openen. Ik open hem en we stappen naar de lift. Eens in de lift realiseer ik me dat we haar terug hebben, en ik ben niet van plan haar snel los te laten nu.

Yeet