Wrong bus right choice ~a BTS story~

💖19💖

[We weten niks, alleen maar dat ze in gevaar is en dat ik er niks aan kan doen.]

POV: Yoongi
Veel heb ik niet geslapen, ik denk te veel aan Maya. Langzaam rolt er nog een traan over mijn wang... Maya. ‘Yoong?’ Klinkt de bange stem van Jimin. Ik strompel recht van mijn bed en slof naar de deur. Ik open de deur en Jimin kijkt verward op. ‘Hey..? Alles in orde met je?’ Vraagt hij bezorgd als hij met me de kamer binnenkomt. Ik zucht en haal mijn schouders op. ‘Je hebt amper geslapen of niet soms?’ Vraagt hij me als we beiden neerzitten op het bed. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder rusten. ‘Maya.’ Mompel ik en weer vallen de tranen. ‘We krijgen haar wel terug en alles gaat in orde zijn.’ Stelt hij me gerust en ik knik. ‘Maar voor nu moet je je even vermannen en ervoor gaan. Laat ARMY niet zien dat er iets is, anders komt ze misschien in nog meer problemen.’ Zegt hij en wrijft over mijn rug. Ik zucht weer en knik uiteindelijk. ‘Weten Namjoon en Jin al wat ze gaan doen? Gaan we het geld geven? De politie inschakelen?’ Vraag ik hen en zet me recht, mijn tranen wegvegend. ‘Met de hulp van de manager gaan we zorgen voor nep geld, het zal er realistisch uitzien. Er zal ons niks gebeuren want de politie zal worden ingeschakeld.’ Legt hij uit en ik knik. ‘Ik geef niks om mijn veiligheid als Maya niet veilig is, het maakt me niet uit als ik gewond raakt. Maya moet veilig zijn.’ Antwoord ik en hij knikt. ‘Maak je nu maar klaar, anders zal je nog een kwade Jin op je dak hebben ook.’ Zegt hij al lachend en verlaat mijn kamer. Snel maak ik me klaar en stap de kamer van Jin en Namjoon binnen. ‘Goed, iedereen is er? Naar het busje dan maar.’ Zegt Namjoon als hij me ziet en zo stappen we de hotelkamer al uit. We rijden naar de concertzaal en het is maar een stille rit. Niemand zegt iets en door de stilte val ik in slaap. Ik open mijn ogen weer langzaam als ik iemand me door elkaar voel schudden. ‘Yoongi, we zijn er.’ Zegt Taehyung en ik knik en stap ook uit. Het busje rijdt door en we stappen naar binnen.  We oefenen alles meerdere keren en moeten dan naar haar en make-up.

POV: Hoseok
Ik wil helemaal niet optreden nu, begrijp me niet verkeerd, ik hou van ARMY en wil het hun gunnen maar ik kan het gewoon niet aan. ‘Alles ok daar?’ Vraagt Jin me bezorgd ik laat mijn hoofd even hangen maar kijk daarna terug op met een glimlach. ‘Ja, alles in orde met me.’ Glimlach ik naar hem. ‘Als het soms niet gaat mag je die glimlach eens van je gezicht laten. Je weet dat wij niet oordelen.’ Zegt hij en ik zucht en meteen verdraait mijn gezicht. ‘Ik weet het, maar we moeten doorgaan nu. We kunnen toch niks anders doen momenteel.’ Zucht ik en knik erna. ‘Laten we ons voorbereiden op het concert. Haar en make-up al klaar?’ Vraagt hij me en ik knik. ‘Dus je bent helemaal klaar voor vanavond.’ Zegt hij met een glimlach. ‘Mentaal niet.’ Mompel ik en hij fronst. ‘Ik begrijp het, het is maar één concert. We moeten dit doen.’ Zegt hij en ik knik. Dan grabbelt hij plots snel in zijn achterzak. ‘Naar de anderen, snel.’ Zegt hij en we sprinten naar de kamer waar we hopen ze allemaal aan te treffen. En we hebben geluk. ‘Jongens zwijgen, Namjoon filmen.’ Zegt Jin. Ze knikken en Namjoon houdt zijn gsm klaar en knikt. ‘Wel, hallo daar jongens. Klaar voor het concert.’ Hoor ik Jenny zeggen. ‘Als het enkel is om dat te vragen kan je beter afleggen.’ Sist Yoongi. Ze lacht enkel. ‘Goed, goed, straight to the point dan maar. Morgen, om 13:00 stipt. Zijn jullie er niet dan gaat ze eraan. Is er politie bij? Dan gaat ze eraan. Is er te weinig geld? Dan gaat ze eraan. Wordt er gefilmd of wat dan ook van bewijst gemaakt?-‘ Lijst ze op en wordt onderbroken. ‘Dan gaat ze eraan. We snappen het.’ Zucht Yoongi. ‘Nog eens gedag zeggen?’ Vraagt ze dan, even is er gefrutsel en dan horen we een deur opengaan. ‘Zeg eens dag dag.’ Hoor ik haar erna zeggen, ik hoor net zoals gisteren een snelle ademhaling. ‘Oeps vergeten.’ Horen we erna. Een scheurend gevoel en een kleine pijnkreet is erna te horen. ‘Wel, spreek dan.’ Zegt ze erna en slaat dan hard. ‘Sorry. Sorry voor alles.’ Mompelt Maya haar stem door de gsm. ‘Je kan hier niks aan doen.’ Zeg ik en begin stil te snikken. Taehyung grijpt me in een knuffel. ‘Dit is niet jouw fout.’ Zegt Yoongi erna, die in de omhelzing van Jimin zit. ‘Maya, niet opgeven.’ Zegt Namjoon. ‘Geen sorry zeggen, dat hoeft niet.’ Zegt Jin. ‘Bla bla bla, genoeg gepraat. Jullie weten niet eens waarom dat wicht sorry zegt. Maar goed, see you soon.’ Zegt ze nog vooraleer ze aflegt. ‘Stuur dat door naar bang pd.’ Beveelt Jin aan Namjoon, erna steken ze beiden hun gsm weg. ‘Jongens we kunnen dit ok? We zijn samen en we zijn er voor elkaar. Morgen halen we Maya terug maar voor nu moeten we ons focussen op het concert.’ Moedigt Namjoon ons aan en we gaan al richting het podium.

POV: Maya
*nadat ze na de rit in het busje wakker werd*
Ik open mijn ogen moeilijk met een vreselijke hoofdpijn. Het is hier donker waardoor ik niet veel zie, gelukkig moet je het niet zien om te weten dat je vastzit aan een stoel. Ik probeer wat rond te kijken maar zie eigenlijk niet veel in de kamer staan. Na een tijdje gaat de deur open en zie ik de jongen van eerder staan. Hij steekt het licht in de kamer aan en komt dichter naar me toe. ‘We ontmoeten elkaar weer.’ Glimlacht hij. ‘Niet vrijwillig.’ Kaats ik terug. ‘Gaat mevrouwtje pissig doen. Vergeet niet in wat voor situatie ze momenteel zit.’ Lacht hij. ‘Wat ga je eraan doen hè?!’ Roep ik naar hem terug, wat als ik er over nadenk, geen goede beslissing is. Hij heft zijn hand op en verkoopt me een klap. Een rode plek begint te vormen in de vorm van zijn hand op mijn wang.  Ik kijk bang van hem weg. ‘Dat is wat ik eraan ga doen.’ Zegt hij kalm, net iets te kalm. ‘Dus, ga je normaal doen?’ Vraagt hij rustig en ik knik, hem nog steeds niet aankijkend. Wat dus ook geen goed idee is. ‘Kijk me aan als ik tegen je praat!’ Roept hij als hij me nu op mijn andere wang slaagt. Tranen vormen zich in mijn ogen. Als deze keer een vuist tegen mijn oog vliegt verlaten de tranen mijn ogen. ‘Dus, kijk me dan ook aan!’ Roept hij weer. Ik slik en draai langzaam mijn hoofd naar hem toe. ‘Beter.’ Grijnst hij. Hij verdwijnt even uit de kamer en komt dan terug met een stoel dat hij achter hem aan sleept. Hij plaats de stoel met de stoelleuning naar mij en leunt met zijn buik tegen de leuning terwijl zijn armen erop liggen. ‘Dus, vertel op. Hoseok? Yoongi? Wie is het nou?’ Vraagt hij me koud. ‘W-wat bedoel je?’ Vraag ik stotterend. Weer slaat hij me. ‘Dat is niet het antwoord dat ik verwachte.’ Zegt hij rustig. ‘Ze-ze zijn bei-beiden super ma-maar ik weet niet wa-wat er t-tussen ons is.’ Fluister ik langzaam. ‘Goed, goed, dus. Straks gaan we met hen bellen en jij gaat beide namen zeggen. Maar waag het om iemand van de anderen te roepen of iets over mij of iets anders hier te vertellen. Als je dat doet, zal het wat meer dan enkel klappen zijn dat je krijgt.’ Zegt hij strijkt mijn gezicht langzaam lat zijn wijsvinger. ‘O-ok.’ Stamel ik dan uit en hij grijpt mijn keel vast. ‘Ik vroeg geen antwoord schoonheid. Je had moeten zwijgen deze keer.’ Grijnst hij. Ik slik en hij laat me los en verlaat de kamer. De tranen stromen over mijn wangen en dat doen ze nog steeds als hij weer bezig komt met een meisje. Als ze dichter komen herken ik haar meteen.

Jenny?!

‘Bluffen? Nooit, hier spreek haar zelf.’ Zegt ze, ze zet zich neer op de stoel voor me met een gsm in haar handen. Ze brengt de telefoon dichter tegen me toe en trekt haar wenkbrauw op. ‘Spreek dan!’ Roept Jenny, de jongeman komt dichter en en heft zijn hand op om me te slaan. Ik adem sneller maar hij worstelen gehouden door Jenny, hij doet tekens om te praten dus doe ik het maar. ‘Y-Yoongi? H-Hoseok?’ Fluistert mijn gebroken stem. ‘Maya?! Maya, ben je ok?!’ Roept Hoseok door de telefoon, zacht rolt er weer een traan over mijn wang. ‘I-ik, ik ben bang.’ Fluister ik onzeker of ik dit wel mag zeggen van hen en begint weer te snikken. ‘Het komt goed, we halen je terug bij ons.’ Probeert Yoongi me gerust te stellen. ‘We gaan je gewoon weer in onze armen hebben.’ Zegt Hoseok, ik kijk naar Jenny die grijnzend naar de jongen kijkt. Ze knikt naar hem en hij knikt terug en zie dat ze beiden genieten. ‘Genoeg sentimentaliteit. Naar het punt van de onderhandeling.’ Zegt Jenny en staat op om de kamer weer uit te wandelen. De jongen slaat de deur dicht en komt weer dichter bij me. ‘Wel schoonheid, wat dacht je van wat slaap?’ Vraagt hij en heft een wenkbrauw op. Ik knik aarzelend. Hij maakt mijn armen vrij van de stoelleuningen en bindt ze erna nog ruwer vast aan elkaar. Daarna maakt hij mijn voeten los van de poten en trekt me recht. Hij legt zijn arm over mijn schouders heen en begeleid me naar een andere kamer. Ik neem de omgeving goed in me op totdat hij een kamerdeur opentrekt en me erin duwt. Het kijk eerder op een gevangenis met het kleine raampje in de deur als kijkluikje en het smalle raam in de muur. Er staat een oud bed en een afgedankte wc. ‘Slaaplekker princes.’ Zegt hij voordat hij iets voor het kijkluik schuift en het stil is. Ik zet me neer en barst in tranen uit, ik leg me neer en huil mezelf uiteindelijk in slaap.

[Heyy, nieuw deeltje. Sorry dat het zo lang geleden is maar we hebben weinig tijd. School steekt ons tegen. Hopelijk was het een leuk deeltje. Kusjes weirdy_01 en ik💖😘😘]