Wild Insticts : Η Εκδίκηση (2)

Που είσαι γαμωτο;

Όλα ήταν όμως αρκετά θολά. Δεν καταλάβαινε αν επρόκειτο για όνειρο, για οφθαλμαπάτη η πραγματικότητα.

"Θα έρθω ξανά το βράδυ!" Είπε ο Μαξ και τον κλώτσησε δυνατά.

Ο άμεσος επόμενος ήχος ήταν η σιδερένια πόρτα που έκλεισε...

2 ώρες αργότερα

Ξαπλωμένη πλέον στο δικό της κρεβατι, ένα κρεβάτι που την γέμιζε αναμνήσεις κοιτούσε την Εμιλυ να κλειδώνει τα παράθυρα.

"Είσαι τρελή..." μονολόγησε και η Εμιλυ χαμογέλασε. Δεν είχε τολμήσει να πει τίποτα στην Καταλινα για τον Μαξ. Δεν ήθελε να επηρεάσει κι άλλο το κεφάλι της. Είχε ήδη αρκετά προβλήματα.

"Που να δεις πως θα κλείδωσω την πόρτα! Μόνο εγώ θα έχω πρόσβαση Καταλινα! Δεν εμπιστεύομαι ούτε την σκιά μου πλέον..."

"Δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω...."ξάφνου σταμάτησε έπνιξε το κλάμα της και σκούπισε το δάκρυ που τόλμησε να πέσει. "Αν έχει πάθει κάτι θα τους σκοτώσω όλους με τα ίδια μου τα χέρια!!!" Συμπλήρωσε επιθετικά αυτή τη φορά και προσπάθησε να σηκωθεί.

"Μην σηκώνεσαι γαμωτο!!! Ο Γιατρός είπε να μείνεις ξαπλωμένη!"

"Άσε το γιατρό! Γαμωτο Εμιλυ!!! Πώς φτάσαμε πάλι σε τέτοια κατάσταση; Δεν αντέχω άλλο!! Δεν αντέχω τις σκευωρίες. Δεν αντέχω τα πισώπλατα μαχαιρώματα. Δεν αντέχω άλλη απώλεια το καταλαβαίνεις; " Η Εμιλυ πλησίασε και κάθισε δίπλα της

"Νομίζω πως οι ορμόνες σου σου δημιουργούν Διπολικές τάσεις...Πρέπει να το κοιτάξουμε αυτό!" Απάντησε χαριτολογώντας και η Καταλινα ξεφυσηξε

"Απλά...Μέσα σε λίγες μέρες έκανα τόσες πολλές πληροφορίες. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να μείνω απραγη . Πόσο εύκολο είναι μια μέρα να νομίζεις πως ο άνθρωπος σου σε εγκατέλειψε και την άλλη να μαθαίνεις πως τον κρατάνε κάπου φυλακισμένο και πως μπορεί να κινδυνεύει; Μετά με λες διπολική; "

"Εχεις δίκιο ... Έλα, θα σε βάλω να ξαπλώσεις. Θα σου φέρω ότι χρειάζεσαι και σε λίγες ώρες θα είμαι πίσω. Κοιμήσου. Το έχεις ανάγκη..."

"Βαρέθηκα να κοιμάμαι! Θέλω να βρω τον άντρα μου !!!"

"Αυτό άφησε το σε μένα...Μακάρι να ήσουν καλά και πίστεψε με θα έβαζα εγώ η ίδια το όπλο στο χέρι σου. Τώρα όμως προέχει η υγεία των παιδιών σας  Καταλινα. Μόνο αυτό σκέψου "

"Το ξέρω..." Αποκρίθηκε χαμηλόφωνα και έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω  .

"Λοιπόν, όπως είπαμε. Αν ακούσεις η αν δεις έστω κάτι πάρε με τηλέφωνο αμέσως  ! Έχω ασφαλίσει κάθε πιθανή είσοδο.  Θα κλείδωσω φεύγοντας και την δική σου πόρτα. Θα αφήσω ένα δεύτερο ζευγάρι κλειδιά δίπλα από το κρεβάτι"

"Μου τα είπες χίλιες φορές Εμιλυ. Θεκω να προσέχεις εντάξει; δεν έχω ιδέα τι πας να κάνεις και το ότι δεν μου λες ξεκάθαρα με γεμίζει φόβο"

"Θα προσέχω... "

Την φίλησε στο μέτωπο και έφυγε. Η πόρτα κλείδωσε και λίγα λεπτά αργότερα ήταν ήδη μέσα στο αυτοκίνητο.

Πήρε το κινητό στα χέρια και το τοποθέτησε στην ειδική βάση. Κάλεσε τον Μαξ και ενέπνευσε βαθειά

"Που είσαι;" Ρώτησε αμέσως μόλις το σήκωσε

"Τι έπαθες ρε μωρό μου ;"

" Μόλις άφησα την Καταλινα σπίτι και έχω να σε δω τόσες μέρες!μου έχεις λείψει γαμωτο !" Είπε και αηδιασε

"Σπίτι ειμαι μάτια μου "Τον άκουσε να λέει και έσφιξε τα χέρια της .

"Έρχομαι..." Είπε και έκλεισε... Γκαζωσε το αμάξι. Σήμερα θα τον ακολουθούσε ότι και να γινόταν...

Σας φιλώ...

Βγήκε μικρό το κεφάλαιο και με το ζόρι το έβαλα παιδιά. Συνήθως γράφω διπλάσια αλλά δεν έχω χρόνο. Λοιπόν.  Υπάρχει ήδη το τρίτο βιβλιο πίσω και πιστέψτε με δεν θα έχει σχέση με το 2ο αυτό βιβλίο.  Σαν ανάπτυξη εννοώ... Ήθελα να δώσω λίγο βάθος διαφορετικό αλλά δεν μπορώ.  Υπάρχουν στιγμές που βλέπω να κεφάλαια κακογραμμένα, πρόχειρα και βιαστικά.  Αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω..... Ίσως ποτέ δεν θα μάθω τι έπαθα με την Καταλινα όταν τελείωσα το πρώτο της βιβλιο και σταμάτησε το μυαλό μου.  Πάντως το τρίτο μέρος δεν θα έχει σχέση με το 2ο. Θα είναι πιο φρέσκο και πιο νεανικό....Θα δείξει. Σας ευχαριστώ που καταλαβαίνετε!!!

Φιλιά σε όλους!!