Wild Insticts : Η Εκδίκηση (2)

Ο Πληροφοριοδότης

«Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται... ακόμα να το καταλάβεις;»

Με σιγανές κινήσεις ακούμπησε τα χέρια του κάτω και προσπάθησε να σηκωθεί. Ο λαιμός του στο σημείο που ο Νταμιεν εισχώρησε το υγρό πονούσε τρομερά άλλα ο Ίαν έβαλε όση δύναμη είχε και σήκωσε το κεφάλι. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ήταν δυο πόδια που στέκονταν μπροστά του.

«Καλά ξυπνητούρια αδερφέ...» Η φωνή που άκουσε τον τρόμαξε. Ήταν μια φωνή που τα τελευταία χρόνια άκουγε καθημερινά. Μια φωνή που εμπιστευόταν με κλειστά τα μάτια. Πότε του δεν πίστεψε πως ο άνθρωπος που έβαζε μέσα στο σπίτι του θα τον πρόδιδε και το κυριότερο δεν μπορούσε να σκεφτεί ούτε τον λόγο. Η σκέψη πως η Εμιλυ ήταν μέσα σε όλα αυτά πέρασε και έφυγε.

«Δεν θα πεις κάτι;» Ρώτησε ο Μαξ και ο Ίαν γέλασε

«Να εύχεσαι να μην σταθώ πότε στα πόδια μου..» Είπε και ανακάθισε. Ήταν αδύνατο να σηκωθεί.

«Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!» Απάντησε ο Μαξ και ευθύς αμέσως του έδωσε μια δυνατή κλωτσιά στο στομάχι. Ο Ίαν διπλώθηκε.

«Ήρθε η ώρα να πληρώσεις. Να πληρώσεις που έβαλες μια γκόμενα πάνω από το αίμα σου Ίαν. Θα αναρωτιέσαι που κολλάω εγώ... Λοιπόν, είναι μεγάλη ιστορία. Δούλευα για τον Γουες αρκετό καιρό. Με έστειλε στο πλάι του Νταμιεν για να τον προσέχω. Νομίζω παίρνεις μια ιδέα σωστά;» ο Ίαν δεν απάντησε και ο Μαξ τον κλώτσησε ξανά «Σωστά ρε γαμημένε;» Είπε και μόλις τον είδε να φτύνει αίμα απομακρύνθηκε ικανοποιημένος.

«Πίστεψες πως θα έμενες ατιμώρητος; Θα σου λύσω όμως όλες τις απορίες επειδή είμαι καλός άνθρωπος. Εφοδίαζα συχνά την Ντενις με φαγητό και ρούχα. Έχει έναν μικρό γιο ξέρεις. Αποτέλεσμα της δουλειάς της. Όπως καταλαβαίνεις ήταν πουτάνα. Ο αδερφός σου όμως πάντα της είχε αδυναμία. Ακόμα κι αν το παιδί της δεν ήταν δικό του. Όταν με έστειλε στον Νταμιεν όλα τα είχαμε υπό έλεγχο. Ώσπου εσύ κι εκείνη η πόρνη που έχεις για γυναίκα να τα διαλύσετε όλα! Ο Γουες πότε δεν μου φέρθηκε σκάρτα. Μόλις έμαθα τον θάνατο του πρόσφερα μόνος μου τις υπηρεσίες μου στον Νταμιεν. Ο μόνος τρόπος να πλησιάσω ήταν η Εμιλυ... Τα υπόλοιπα τα ξέρεις»

Μιλούσε και το μίσος χυνόταν σαν χείμαρρος από τα χείλη του. Ξάφνου η πόρτα άνοιξε. Ο Νταμιεν μπήκε μέσα και ευχαριστημένος από το θέαμα πήγε στον Ίαν και γονάτισε μπροστά του.

«Βλέπω σου κράτησε καλή παρέα το φιλαράκι σου...» Σχολίασε και πιάνοντας τον Ίαν από το μαλλί σήκωσε το κεφάλι του.