Wild Insticts : Η Εκδίκηση (2)

Που είσαι γαμωτο;

"Ψάχνεις...ψάχνεις αλλά πέφτεις στο κενό!"

1 εβδομάδα αργότερα

Αναστατωμένη έκοβε βόλτες μέσα στο δωμάτιο και η Καταλινα ξεφυσηξε .

"Τόσες μέρες! Τόσες μέρες και ακόμα δεν κατάφερα να βρω κάτι η άχρηστη... " κοίταξε την Καταλινα η οποία απέσυρε το βλέμμα της από την Εμιλυ και χάζευε έξω από το παράθυρο.
"Θα τον βρω κορίτσι μου. Τίποτα δεν θα αφήσω να συμβεί..."

"Σκέφτηκα πολύ άσχημα πράγματα πριν μου πεις την αλήθεια...Πόνεσα όσο ποτέ άλλοτε. Ήμουν έτοιμη να βάλω τέλος στην ζωή των παιδιών μου αλλά και στη δική μου Εμ ... Εύχομαι να μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου και να τον βρω ! Εύχομαι να μπορούσα να αρπάξω στα χέρια μου τα όπλα του και να πολεμήσω εγώ για εκείνον αυτή τη φορά. Δεν μπορώ να σκέφτομαι άλλο. Δεν μπορώ...Πνίγομαι..."

Είχε περάσει μια εβδομάδα. Μετά την συνάντηση της με τον Ντάμιεν η Εμιλυ δεν το κούνησε λεπτό από το νοσοκομείο. Μιλουσε με τον Μαξ μόνο στο τηλέφωνο και αυτό λίγο γιατι της έλεγε ότι τρέχει με το κλαμπ.  Πλέον όμως όλα θα άλλαζαν. Η Καταλινα έπαιρνε εξιτήριο σε δύο ώρες και κάνεις δεν θα μπορούσε να μπει εμπόδιο στην Εμιλυ και το στόχο.

"Κάνε λίγο υπομονή...Μόνο λίγο. Μόλις σε αφήσω ασφαλή στο σπίτι και ξέρω πως δεν θα σε πλησιάσει κάνεις θεώρησε πως όλα θα τελειώσουν...Θεώρησε πως ο Ίαν ια γυρίσει πίσω..." Βαθειά μέσα της είχε τον φοβο πως θα αργήσει. Τον φόβο πως όταν καταφέρει να τον βρει θα είναι αργά. Προσπαθούσε όμως να σκέφτεται θετικά. Αν όχι για την ίδια για τα μωρά τους. Δεν μπορούσε να μεταφέρει τις ανησυχίες της στην Καταλινα. Ναι μεν τα μωρά ειχαν βγει εκτός κινδύνου για την ώρα αλλά οι τέσσερις πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι.

"Ξεκουρασου. Θα πάω να κανονίσω τα χαρτιά και θα έρθω να σε πάρω σε λίγη ώρα..." είπε απαλά και βγήκε από το δωμάτιο..

Την ίδια στιγμή

Έπιασε την κοιλιά του και έσφιξε τα μάτια. Κόντεψε να πνιγεί από το ίδιο του το αιμα. Ο Μαξ δεν έπαιζε αλλά ούτε και ο Ντάμιεν. Πάντα με δική του εντολή, χωρίς να λερώσει ο ίδιος τα χέρια του φρόντιζε έτσι ώστε  ο Ίαν να έχει την χειρότερη μεταχείριση. Το σώμα του είχε γεμίσει πληγές αλλά τα χείλη του κρατούσαν ακόμα την πληροφορία μέσα τους.

Προσπάθησε να δει μέσα από τα πρησμένα του μάτια αλλά δεν έβλεπε σχεδόν τίποτα. Ήταν ακόμα στο ίδιο μέρος. Λίγες ώρες πριν, μέσα στην παραζάλη του άκουσε ένα μικρό αγόρι να του μιλάει. Δεν ήταν σίγουρος αν έβλεπε όνειρο η όχι. Εισέπραττε μίσος, κακια. Λόγια που ένα μικρό παιδί δεν υφίσταται να λέει.