Wild Insticts : Η Εκδίκηση (2)

ένα παρελθόν....

"Όλα απο καπου ξεκινανε και κάπου πρέπει να τελειώσουν... "

1 μήνα πριν

"Μαμά... κρυώνω. Πονάει η κοιλιά μου και πειναω πολύ... " ειπε ο μικρός Λιαμ  και εκείνη δάκρυσε... Δεν μπορούσε να του προσφέρει σχεδόν τίποτα πλέον ...  Μετά από πόσα  χρόνια αναγκάστηκε ξανά να βγει στη βιζιτα  με το χειρότερο τρόπo... κατάφερε μέχρι τα δυο να μεγαλώσει τον γιο της όμορφα αλλά όλα είχαν αλλάξει πλέον... Έβλεπε το τριών ετών παιδί της να της ζηταει φαγητό και σκόρπουσε η ψυχή της στην άβυσσο...

"Κάτι θα κάνει η μαμά αγάπη μου ... Θα Σε αφήσω λίγο στην κυρία Φεργκιουσον και θα επιστρέψω.. σου υπόσχομαι να σου φέρω φαγητό... Μόνο σε παρακαλώ μην κλαις ..." κοίταξε το παιδί της που είχε διπλωθει  και σπαράξε η καρδιά της... Θα έβγαινε ξανά, ακόμα ένα βράδυ να πουλήσει το κορμί της για λίγα δολάρια... τόσα όσα χρειαζόταν για να το ταΐσει... το κρύο στο σπίτι ήταν αρκετό, για φως είχανε διάσπαρτα κεριά να καίνε και να δίνουν και λίγη από την ζεστασιά τους ...

Ο μικρός ρούφηξε την μύτη του . Πότε δεν του άρεσε να πήγαινε στην γριά εκείνη κυρία αλλά ήξερε πως η μαμά θα του φέρει να φάει... Πώς παλεύει... Μπορεί να ηταν μόλις τριών αλλά από μικρό ζούσε σε ένα σκληρό κόσμο.  Η γειτονιά που μενανε ήταν βρώμικη και οι άνθρωποι που κατοικούσαν σε αυτήν βάναυσοι και τιποτενιοι...

"Σ'αγαπάω μανούλα..." της ψιθύρισε κι εκείνη πάτησε τα κλάματα... Έπιασε έναν κότσο τα κατακόκκινα σαν φλόγα μαλλιά της και τον τράβηξε στην αγκαλιά της....

"Όλα θα φτιάξουν... κάτι θα σκεφτεί η μαμά μωράκι μου ... κάτι θα σκεφτεί... " απάντησε σκεπτική και άφησε το μυαλό της να ταξιδεψει σε ένα και μόνο πράγμα... Στον άνθρωπο που της στέρησε την οικονομική στήριξη που εισέπραττε τα τελευταία χρόνια.... Μιλούσε συνεχώς στον γιο της για εκείνον, του είπε τα πάντα για την μεταξύ τους σχέση όταν άρχισε να καταλαβαίνει  άλλα η απορία του για το τι απέγινε  εκεινος ο ανθρωπος δεν μπορούσε ακόμα να απαντηθεί... Δεν γινόταν να γεμίσει το μυαλουδάκι του παιδιού της με δηλητήριο... Όχι ακόμα...

Τον σήκωσε και τον κοίταξε, η χιλιοφορεμενη μπλούζα κάτω από το φως το κεριών φαινόταν τρομακτική... μικρές τράπουλες υπήρχαν πάνω της και μπορούσε να διακρίνει από μέσα τους το γυμνό του δέρμα... Μπορεί τα χρήματα να μην τους χάριζαν πολλά αλλά ήταν αρκετά για να μπορεί να τον ταΐζει και να έχει ρεύμα... ζεστασιά και προστασία... πλέον πάλευε τον τελευταίο χρόνο να ανταπεξέλθει ... Χρωστούσε παντού και ο μικρός από την κατάσταση που επικρατούσε σπίτι ήταν συνεχώς άρρωστος... τσακισμενη, διαλυμένη και με την αγάπη της μάνας που  ξεπερνούσε τον σωματικό πόνο που ένιωθε και την αηδία που της προκαλούσαν οι άντρες , έβγαινε τα βράδια παρακαλώντας το Θεό να τελειώσει...