Wild Insticts : Η Εκδίκηση (2)

Ατέρμονος θάνατος

"Είναι γλυκός...Μερικές φορές δεν αφηνει κανέναν πίσω αν αφήσει όμως...Αν αφήσει ποτέ πια δεν θα είσαι ασφαλής ..."

"Μαμά! Μαμα κάποιος χτυπάει την πόρτα!" Ο μικρος Λιαμ έτρεξε στο δωμάτιο και άρχισε να σκουνταει τη μαμά του .

"Τι έγινε μικρό μου ;"

"Κάποιος χτυπάει έντονα τη πόρτα μαμα και φοβάμαι..."Η Ντενις κοίταξε το ρολόι. Έδειχνε 6 το πρωί...

"Σςςς, η μαμα είναι  εδώ και φοβάσαι; Πήγαινε στο μέρος που σου έδειξα και πάω να δω ποιος είναι εντάξει;"

"Εντάξει μαμα ... Μην αργήσεις σε παρακαλώ..."

"Δεν θα αργήσω ψυχή μου ..."

Ο μικρός έτρεξε προς τη κουζίνα και μπήκε μέσα στο μεγάλο ντουλάπι που του είχε δείξει η Ντενίς. Εκείνη πήγε ως την πόρτα και κοίταξε από το ματακι. Ξεφυσηξε και άνοιξε

"Τι θέλεις εδώ;"

"Ο Ντάμιεν είπε να σε πάω σε εκείνον..."

"Για ποιο λόγο; Έχω την εντύπωση πως  τελειώσαμε σωστα; "

"Τα λεφτά σου δεν τα θες ;"

"Είπε πως θα τα βάλει στη τράπεζα , με κοροϊδεύεις;"

"Αλλαγή σχεδίων Ντενις.  Θα στα δώσει στο χέρι . Παμε;"

"Έχω το παιδί μαζί... Δεν μπορώ να το αφήσω μόνο του..."

"Παρτο μαζί !τελείωνε μόνο γιατί η υπομονή μου εξαντλείται "

"Δωσε μου 1 λεπτό και κατεβαίνουμε "

"Μην με κάνεις να περιμένω πολύ!"

"ΔΎΟ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΧΡΌΝΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΜΑΞ !!! ΔΥΟ ΧΡΌΝΙΑ! ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΙ ΈΡΧΟΜΑΙ!"

Εστρεξε το άγριο βλέμμα του πάνω της και γέλασε

"Βαρέθηκα να περιμένω! Εχεις 1 λεπτό!" Είπε και έφυγε. Η Ντενις έκλεισε την πόρτα

"Λιαμ ;Λιαμ μικρό μου έλα έξω..." το μωρό ακούγοντας την άνοιξε το ντουλάπι και βγήκε

"Μαμά γιατί φωνάζεις;"

"Τίποτα παιδί μου... Έλα να σε ντυσω,θα πάμε μια βόλτα και θα έρθουμε πίσω γρήγορα...Μετά η μαμα θα σου τραγουδήσει και θα κοιμηθούμε αγκαλιά εντάξει;"

"Δεν θέλω να βγούμε μαμα ... Φοβάμαι το σκοτάδι!!"

"Η μαμά θα σου δίνει πάντα φως Λιαμ ...Έλα σε παρακαλώ, μην φοβάσαι, σε λιγάκι θα ξημερώσει... "