Chapter Sixty-Seven

Start from the beginning
                                    

Arizole.

"W-what.." hindi ko na natapos ang sasabihin ko. I don't really know what to say. That longing I felt everyday came back, all those memories; happiness and sorrows, they all kept rushing back.

Binalik ko ang tingin ko sa lalaki pero nawala na siya. Nasaan na—

And then I felt a hand touched my cheek in front of me. Na para bang bigla nalang siyang lumitaw sa harapan ko just to caress my face. I can see his eyes hidden behind his mask dahil ilang centimeters lang ang layo ng mga mukha namin. I can't even step back. His golden-brown eyes, his soft touch, and his scent....sino ba siya? Why do I feel like my heart's about to burst?

Both of his hands reached my ears. I felt that sudden energy being transferred to me. It felt really comfortable na hindi ako samay dito. Tinapik ko ang mga kamay niya at lumakad palayo sa kaniya. He was about to reach again, but he formed his hands into fists na para bang nagive-up nalang siya.

"Who the hell are you?!" I asked. My voice unusually raised.

"Not yet." Bulong niya. "Not yet. You shouldn't know me yet." Ang lalim ng boses niya but it was weak. Wait, paano ako makakarinig? Did he just heal my ears? Bakit niya naman gagawin yun?

"Philip. Dheilta. Get them." Sabi niya which puzzled me.

But then I suddenly felt someone behind me kaya mabilis akong tumalikod at tumalon paitaas upang maiwasan ang paparating na weapon. Patuloy ang pagtapon niya sa akin ng atake ng helberd niya hanggang sa napaatras ako sa may lamesa. I immediately jumped over the table upang maiwasan ang weapon niya. The table broke down nang matamaan niya ito.

 The table broke down nang matamaan niya ito

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Still, that weapon is big. Nakakatakot ito kumpara sa mga ordinaryong weapons katulad ng mga daggers, swords, etc. I don't want to go up that thing. Tiyak na mahihiwa ang parte ng katawan ko kung matatamaan ako niyan.

Naka-hood ang attacker ko kaya hindi ko siya makita. Pero nang binaba niya ito, nalaman ko kaagad na babae siya. She has a long black pony-tail hair, a rosy red lips and big jet-black eyes. Kung titignan mo ay parang ang hina niyang babae but to carry such a large weapon made me think otherwise.

"Dheilta. Sinong may sabi sa'yo na pwede mong kunin ang hood mo?" Tanong ng isa pang lalaki which I will guess is Philip.

"Ang init kaya! At hindi ako makakakita ng maayos. Iyan tuloy hindi ko natamaan."

"We are to capture them. Not kill them." Wait, them? Alam ba nila na nandito si Harlington?

"Whatever. Hey Boss, alin ba sa kanila ang dapat kung unahin?" That Dheilta asked sa tao sa likuran niya. Boss? Siya ba ang leader ng blacks? O siya lang ang isa sa mga masusunod?

"The other one will be troublesome." He said. So I was right. They knew Harlington is here.

Tumawa lang ang babae at tsaka pinaikot ang helberd niya around her body. Hanggang sa nilapag niya ito sa lupa. Tapos ay bigla nalang siyang tumakbo papunta sa akin. Inilagan ko ang sipa niya at may nakahintay namang paparating na atake gamit ang weapon niya when I turned around. I leaped backwards again hanggang sa pader na ang sa likuran ko. The area is still too dark to see everything, kaya hindi ko alam kung saan ako pupunta. I didn't even notice there was a wall here.

Magnus Academy: The Cursed BloodWhere stories live. Discover now