Magnus Academy: The Cursed Blood

Chapter Twenty-One

The Finals' Battle

"Tapos ka na ba?" She looked at me in dusbelief. "Well then, don't mind me kung ako naman ha?"

I snapped my fingers and suddenly, may mga bala nang nakapalibot sa kaniya. Like no more then five hundred bullets. Wala siyang pupuntahang iba dahil mas mabilis ang mga bala kong to sa kung ano mang klaseng teleportation or speed. At kahit haharangan niya ito, makakaya niya bang harangin ang five hundred na bala?

"Cursed you Number Seven." Galit ma saad ni Eren Smith at dahil pagod na ako at gusto ko nang matulog, I snapped my fingers again at may isang bala ang tumama sa paa niya. Napasigaw naman siya sa sakit.

"Surrender if you want to live."

"Tss. Ginagaya mo ba ang style ni Andrea? Torture the opponent to make them surrender?!"

"Nah. The rules didn't say na kailangan kang mag surrender kung hindi ko na kaya. So even if you say that now, lulusot at lulusot parin yang mga bala sa katawan mo."

Papalabasin niya na sana ang weapon niya pero isa isa kong pinakawalan ang mga bala ko aa kaniya. I looked away habang niligo siya sa sarili niyang dugo. But she'll live. Hindi yan mamamatay. She underestimated me. To think she she thought she can beat me without even using her weapon is insane. Kaya ko siyang patayin sa isang iglap lang. That's how powerful I am. I wonder, kine-question niya parin ba ang pagiging rank seven ko?

Dahil gusto ko na talagang matapos ang lahat ng ito, I created another set of bullets. But in this case, dalawang daang bala na that surrounded thw whole maze. I closed my eyes and through my bullets, makikita ko ang nakikita nila. Ang limang natitira hindi parin tapos at ang layo layo nila sa isa't isa. Opening my eyes, I clapped two times at umulan ng bala.

After a minute of two, tumunog narin sa wakas ang buzzer. That means natapos narin sa wakas. Before I knew it, nakabalik na ako sa arena. And no more then forthy minutes palang ang nakatira simula nung pumasok kaming lahat. That took a lot of time. Next timw sisiguraduhin ko na tatapusin ko na takaga ang kaaway sa isang iglap.

Looking at the big screen, lahat silang lima naliligo sa sarili nilang dugo. May mga medical staffs na ang pumunta sa kanila para magamot na sila. Hindi ko naman sila tinamaan ng grabe eh. Gumawa lang ako ng maraming bala para matanot sila pero actually dalawa o tatlong bala lang ang tumama sa kanila. And sadly, no one realises that.

I saw Andrea let out a smile habang nakaringin sa akin. Ewan ko ba pero gusto niya talaga akong manalo para makalaban niya si Keila. May ano ba kay Keila at bakit gusto niyang kalabanin ito? It makes me awfully curious na gusto ko rin makita silang naglalabanan. I nwver saw once Keila used her weapon or hwr fight, but her abiltiy isn't that poweful at obvious namang mas malakas sa kaniya si Andrea, pero bakit obsess ang babaeng ito sa multong yan?

"And the winner is Iyana Klein! Eliminated all six players in no more than few minutes. As expected from our Rank Seven!" Sbai ni Mr. Grim.

Pero dahil may mga sugat pa ako, hindi ko na binigyan ng atensyon ang mga kumakaway sa akin. At umalis na agad ako sa arena. Sa tabi nakita ko na nandoon si Andrea, leaning over the wall. She looked at me smirking. Ano na naman ang kailangan nito?

"Impressive." Wika niya na nakapikit parin ang mga nata.

"Of course, I'm the Number Seven."