Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
──────⊹⊱✫⊰⊹──────
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
— Naprawdę cieszę się, że mogliśmy tak na siebie wpaść, wiesz?
Paplanina Jungwoo doprowadzała go momentami do szału.
Nie zamykała mu się buzia, a uśmiech nie schodził z jego twarzy.
Na samą myśl robiło mu się nie dobrze.
Nienawidził szczęśliwych, wiecznie optymistycznych ludzi.
Ich szczęście bolało go najmocniej, zwłaszcza, gdy sam nie mógł nim być.
— Super, ja też mam takie zdanie Jungwoo — Odpowiedział ze spokojem, mając wzrok utkwiony w jego koledze, który nie odzywał się ani czasu, będąc zajętym patrzeniem się na blat stolika.
Gdy Kim zorientował się na kogo tak patrzy, odchrząknął i uderzył swojego towarzysza lekko łokciem w bok.
— Przedstaw się im Haechan, nie bądź nieśmiały
Wspomniany chłopak podniósł swój wzrok i patrząc pewnym wzrokiem w kierunku Lee, zaczął się przedstawiać.
— Jestem Donghyuck, ale dla znajomych Haechan, miło mi poznać
Akcentując ostatnie słowo, podał rękę Markowi rękę, niby przypadkiem ściskając jego palce odrobinę zbyt mocno.
Jego pierwsze wrażenie odnośnie wysokiego chłopaka było nie do końca pozytywne i na obecną chwilę nie mógł powiedzieć nic pozytywnego o Lee.
Wydawał mu się zbyt pewny siebie i arogancki, patrząc na każdego z pogardą, bądź co gorsza uważając, że ci, którzy nie chcą być dla niego mili, nie zasługują na jego uwagę.
Słyszał również o tym, jak nastolatek potraktował jego przyjaciela, łamiąc mu serce i skazując na długi okres płakania z powodu złamanego serca.
