ÜNLÜ

BÖLÜM: 20 ♧ TANIŞMA.

♧ Düzenlendi/2020.

♧ Aviva- Princesses Don't Cry.

"Ortada bebek falan yok anne. Olsa da seni ilgilendirmez. Ne kariyerim, ne yapacağım evlilik ne de bebek. Bu konuları kapatalım lütfen. Bütün yemeği berbat ediyoruz sayende."

"Yok ama değil mi? Yok dedi. Oh."

Annem suyundan büyük bir alırken Doruk'un ailesi şaşkınlıklarını üstlerinden atabilmiş değillerdi. Seçkin Bey ve Defne Hanım araya girip girmemek konusunda ikilem yaşarken Doruk onlara fırsat bırakmadan konuşmaya başladı.

"Nevra Hanım, benden yaşça büyüksünüz aynı zamanda da Burcu'nun annesisiniz. Size saygım sonsuz fakat Burcu'yu rahatsız edecek konuşmalar yapıp benimde yanınızda sessizce duracağımı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Bir daha asla Burcu'yu üzecek, rahatsız edecek bir konu hakkında ne kızınızla konuşun ne de başka insanların yanında konuşun. Bugün ikinci kez sizi uyarmak zorunda kalıyorum ama bir üçüncü kez bunu tekrarlamam haberiniz olsun."

Doruk hiçbir şey olmamış gibi kaldığı yerden yemeğine devam ederken annem elinden bırakamadığı bardağından büyük bir yudum daha alıp Doruk'a kısa bir bakış attı. Doruk işte bu noktada annemin dikkatini çekmişti. Öylesine bulduğum biri değildi. Beni önemsiyor ve benimle ilgili ona karşı gelebilen biriydi. Ki bu daha önce hiç olmamış bir şeydi.

Konu daha fazla uzamamıştı ancak yemeğin geri kalanını derin bir sessizlik içinde geçirdik. Ortamda annem yüzünden oluşan bir gerginlik vardı fakat herkes bunu görmezden geliyordu, gecenin geri kalanında olacağı gibi.

Masanın toplanmasına yardım ederken elimdeki tabaklarla birlikte Defne Hanım'ın peşinden mutfağa doğru ilerliyordum.

"Defne Hanım bu arada doğru düzgün teşekkür edemedim. Çorba enfesti, ellerinize sağlık."

"İstediğin her zaman yaparım Burcu, afiyet olsun."

Defne Hanım gülerek elimdeki tabakları tezgâha bırakırken mutfakta çok fazla oyalanmamam gerektiğini kendime hatırlattım. Annem ve Doruk baş başa bahçede oturuyorlardı ve yemekteki atışmalarından sonra ikisini yalnız bırakmanın çok da mantıklı olmadığını kavrayabilmiştim.

"Defne Hanım ayrıca yemekte yaşananlardan ötürü de özür dilerim. Bütün akşamı mahvettik."

"Saçmalama Burcu. Biz bir aileyiz artık. Hiçbir şeyi mahvetmedin ve o masada özür dilemesi gereken son kişi bile değilsin. Takma kafana bunları, her ailede olabilecek şeyler."

"Evet, ama siz yemek için o kadar hazırlık yapmışsınız ve annemi de tanımak istiyordunuz ama işte o böyle biri. Ne zaman durması gerektiğini bilmez."

"Annenle aranıza giremem tabii ki de ama sana şunu söyleyebilirim Burcu, sakın bir başkasının senin üzerinde bir gücü olduğunu düşünmesine izin verme. Buna benim çocuğumda dahil. Özellikle de erkeklere izin verme. Bu zamana kadar kadınlara sahip olduklarını, bizlerden üstün olduklarını düşünerek yaşam hakkımızı dahi elimizden alabileceklerini düşündüler ama yanılıyorlar. Böyle düşünmeyen kadın, erkek herkes yanılıyor. Hepimiz eşit haklara sahibiz, bu dünyada kimse kimseden üstün değil. Bunu sakın unutma."

Defne Hanım yüzünden eksik etmediği gülümsemesiyle bedenimi kollarının arasında sıkı sıkıya sararken bende gülümsedim. Anneme karşı bana destek olan çok güzel bir aile vardı yanımda iyi ki de varlardı.

"Defne, kızımı sıkıştırmayı bıraksana."

Seçkin Bey elindeki kirli tabakları tezgâha bırakıp Defne Hanım'ın kolları arasından ayrılmamı sağladı.