ÜNLÜ

BÖLÜM: 16 ♧ GERÇEK Mİ ROL MÜ?

♧ Düzenlendi/2020.

♧ Lady Antebellum - Need You Now.

Kabinde yaşananlardan sonra Doruk'la daha fazla alışveriş yapmadan eve geçmeye karar verdik. Arabada bir tur daha Doruk'un kabinde yaşananlar hakkında konuşmasını dinlemek istemediğimden rastgele bir müzik açtıktan sonra ikimizde sessizliğe gömüldük.

Eve geldiğimizin ilk dakikalarında Doruk acıktığını söyleyip yanımdan ayrıldıktan sonra mutfağa gitti. Fakat buzdolabındaki malzemelerin büyük çoğunluğunun bozulduğunu görmesiyle büyük bir hüsrana uğrayarak alışveriş yapmak için evden ayrıldı.

Bende evde Doruk'ta yokken bugün yaşananları etraflıca düşünmek için kıyafetlerimden kurtulduğum gibi bedenimi soğuk suyun altına attım. Banyodaki işlerimi bitirdikten sonra da yeni aldığım kararları uygulamaya sokmak için telefonumu bulup Ada Hanım'ı aradım. Her geçen saniye daha çok gerilmeme sebep olurken evin içinde bir aşağı bir yukarı yürüyordum.

Ada Hanım telefonu açmayınca yatağa oturup derin bir nefes aldım. Sakinleşmem gerekiyordu. Telefonu elinde olmayabilirdi, çalışan bir insandı sonuçta. Belki de bir hastası vardı yanında. Biraz daha zaman geçtikten sonra aramaya karar verip yastığıma sarılarak zihnimi boşaltmak için tavanı izlemeye başladım. Aradan on dakika kadar geçtiğinden emin olduktan sonra telefonumu tekrar elime alıp ikinci kez Ada Hanım'ı aradım. Doruk gelmeden bu işi bugün bitirmem gerekiyordu. Bir kere daha bu cesareti kendimde bulabileceğimden emin olamıyordum çünkü.

"Ada Hanım, ben tedavi olmak istiyorum. En kısa zamanda."

"Merhaba Burcu. Terapilere devam ediyoruz zaten, herhangi bir değişiklik yok bu konuda."

"Onu kast etmedim Ada Hanım. Ben hastalığım hakkında tedavi görmek istiyorum. Nereden başlamam gerektiğini bilmediğim için sizi aramanın daha doğru olacağını düşündüm. Önerebileceğiniz bir doktor var mı acaba? Ya da ne yapmam gerektiğini siz biliyor musunuz?"

"Şöyle yapalım yarın sabah ofisime gel. Önce yüz yüze bir konuşalım ve ardından da seni bir arkadaşıma yönlendireyim olur mu?"

"Teşekkürler Ada Hanım."

"Kendine dikkat et Burcu."

Kendimi yatağa atarken telefonu da yanıma attım. Bunu yaptığım için hem içim rahatlamıştı hem de bütün bedenimi bir endişe sarmıştı. Şimdi ne olacaktı hiçbir fikrim yoktu. Daha önce tedavi olmanın bu aşamasına hiç geçmemiştim. Bu yüzden gergin olmamın normal olduğunu düşünebilirdim. Buna hakkım vardı sanırım.

Dahası gergin olmam için bir sürü yeni neden daha vardı. Tedavi dışında kısa bir süre içinde işlerim yoğunlaşacaktı kendimi o ağır temponun arasında tedaviye hazırlamam gerekiyordu. Ve daha da önemlisi Doruk'la birlikte olmuştuk. Bu konu hakkında ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. Doruk'un bu konu hakkında ne düşündüğünü bilmeye ihtiyacım vardı ama herhangi bir şey söylemiyordu. Sadece her zamankinden daha fazla yakın davranıyordu ve davranışları gerçekten de gururumu okşuyordu. Ama gerçek düşüncelerini bilmeye ihtiyacım vardı. Yaşadıklarımızı bir hata olarak görmesini istemiyordum. Ben kesinlikle öyle görmüyordum. Her geçen saniye ona karşı olan hislerim katlanarak artıyordu. Ve ben bunu engellemek istemiyordum.

Camdan dışarıyı izlerken belime dolanan kollarla yattığım yerden zıpladım. Doruk gülerek bedenimi daha çok kendine çekerken başını boyun girintime yasladı.

"Ne yapıyorsun burada tek başına?"

"Düşünüyorum."

"Peki."