ÜNLÜ

BÖLÜM: 11 ♧ 2.DEFİLE

♧ Düzenlendi/2019.

♧ Lana Del Rey- Doin' Time

Doruk'un vedalaşmadan İngiltere'ye gitmesinin ardından iki hafta geçmişti. Esra'nın söylediğine göre bu akşam yapılacak defilede podyuma çıkacaktı. İki hafta önce aradığından beri bir daha aramamıştı ve bende iletişime geçmemiştim o zamandan beri ama bugün Akın aracılığıyla ona çiçek göndermiştim. Her şeye rağmen yaptığı işlerde başarılı olmasını çok istiyordum. Baskıcı bir aileye sahip olmanın ne demek olduğunu en iyi ben bilirdim. Bu yüzden onun başarısız olup ailesiyle bu konu hakkında karşı karşıya kalmasını istemezdim.

Telefonuma gelen bildirimle elimdeki kitabı yanıma bırakıp masanın üstünde duran telefonu alıp, gelen bildirime baktım. Doruk'a gönderdiğim çiçekleri çekip altına kalp koyup sosyal medyada paylaştığı fotoğrafta beni etiketlemişti. Gittiği süre zarfında herhangi bir paylaşımda bulunmazken benim gönderdiğim çiçekleri paylaşması doğrusunu söylemek gerekirse hoşuma gitmişti. Ama bunu insanların gözündeki itibarımız için yaptığını düşününce yüzümdeki gülümseme yavaş yavaş soldu. Son zamanlarda Doruk'la olan ilişkim hakkında farklı düşüncelere kapılıyordum ve buna engel olamıyordum.

Telefonun ekranındaki çiçeklerle bakışmama bir son verdim. Yanlış anlaşılmaması için fotoğrafı beğenip bende altına yorum olarak kalp bıraktım. Zaten birkaç kez dışarı çıktığımda yöneltilen soruların arasında en çok sorulan soru neden Doruk'la birlikte İngiltere'ye gitmediğim olmuştu. İş görüşmeleri yüzünden diyerek geçiştirmiştim bende. Yalan da sayılmazdı açıkçası sonuçta yarın son toplantıyla birlikte imzaları atacaktık. Her konuda dört gün önce yapılan toplantıda anlaşmıştık ve çekimlerde en kısa sürede başlayacağı için daha fazla uzatmanın bir anlamı olmadığını söylemişlerdi.

Elimdeki telefonu bırakıp odama çıkıp kısa bir duş aldım. Ve ardından hazırlanıp dışarı çıktım. Selim'in restaurantının önüne arabayı park edip içeri geçtim. Köşedeki boş masalardan birine oturdum ve salata siparişimi verip Doruk'un etiketlendiği görsellerden defileyi takip etmeye başladım. Henüz başlamamıştı arkadaşlarıyla bir şeyler atıştırıyordu izlediğim kadarıyla.

Doruk'un ısrarıyla gittiğim Ada Hanım'la bu hafta üçüncü görüşmemizi yapmıştık. İlk başta ne kadar istemesem de Ada Hanım ailem hakkında konuşmamı istiyordu ve bu hafta ki görüşmemizde biraz bahsetmiştik. Ailemden hiç tanımadığım birine bahsetmek biraz garip hissettirmişti konuşurken ama zaman geçtikçe alışabilirdim bu duruma. Zaten Ada Hanım bu konuda beni çok fazla zorlamıyordu, sanırım korkutmak istemiyordu beni.

Zaman ilerledikçe defileyle ilgili görseller gelmeye başlıyordu. Tam yeni bir videoyu izleyeceğim sırada telefonun ekranında Esra'nın ismi belirince yanaklarımı şişirerek aramayı yanıtladım.

"Efendim Esra?"

"Çiçek göndermişsin Doruk'a?"

"Evet, gönderdim."

"Yani Doruk döndüğünde aranız iyi olacak demek mi bu?"

"Esra mantıklı ol lütfen Doruk'la aramız kötü olamaz. İçerisinde olduğumuz durumu ne çabuk unuttun sen."

"Yani tüm o çiçekler gösteriş olsun diye miydi?"

"Esra, destek olmak amacıyla gönderdim o çiçekleri altında başka bir şey arama lütfen."

"Peki peki dediğin gibi olsun bakalım."

"Sen ne için aramıştın? Bunu sormak için değildir herhalde?"