Only I know how it really is || Yoonmin ✔

12. He has feelings

《Jimin》

Właśnie powiedziałem Yoongiemu co nieco o swojej rodzinie, sam się zdziwiłem, bo nikomu dotychczas o tym nie mówiłem. No dobra nie licząc Kihyuna, ale to inna sprawa.

Zgodziłem się u niego zostać tylko dlatego, że rodzice wracają dzisiaj później i wolałbym nie spędzać czasu z moim bratem.

Zachowanie Yooniego było trochę dziwne, zaczął się bardziej martwić i na dodatek mnie skomplementował. Walnął się w głowę czy jak? Co prawda podobało mi się to i nawet zacząłem się do niego bardziej przekonywać, ale nadal z tyłu głowy miałem to, że może po prostu chce mnie zdobyć dla zakładu czy coś w tym guście.

- Może obejrzymy jakiś film? - zapytałem nieśmiało.

- Okej, czemu nie? - uśmiechnął się do mnie. - Chcesz zobaczyć jakiś konkretny?

- Możemy obejrzeć "Dla Ciebie wszystko" bardzo lubię ten film - dramat o miłości, na którym nie raz płakałem jak głupi, chciałbym zobaczyć jak on się będzie zachowywać podczas oglądania tego filmu.

- Nigdy go nie widziałem, brzmi fajnie.

Wstał i poszedł po laptopa, położył go na stole i po chwili znalazł film na internecie. Usiedliśmy na kanapie trochę blisko siebie, tak, że stykaliśmy się kolanami. Jakoś specjalnie mi to nie przeszkadzało, a nawet cieszyłem się z jednej strony, że jest obok mnie.

- Wygodnie Ci? - zapytał.

- Jest dobrze. To co, oglądamy?

- Okej już włączam.

Siedzieliśmy i w skupieniu oglądaliśmy film, no dobra tylko on go oglądał. Ja wolałem mu się przyglądać, był taki pochłonięty, nawet nie zauważył, że jakoś bardzo nie zważałem na to czy mnie przyłapie.

Jedyną rzeczą jaką chciałem zrobić w tym momencie, to przytulić się do niego i powiedzieć ile dla mnie znaczy... A może nawet dać buziaka?
Zarumieniłem się na tą myśl. Przecież to się nigdy nie zdarzy, każdy głupi o tym wie.

Po dłuższym czasie poczułem jak delikatnie się do mnie przysuwa. Nie zareagowałem na to, ale miałem wrażenie jakby chciał mnie objąć.

Film dobiegał do końca, obróciłem się w stronę Yooniego i zobaczyłem łzy na jego policzkach.

- Naprawdę płaczesz? - zapytałem zdziwiony.

- Tak, jak bardzo Cię to dziwi? - zaśmiał się.

- Bardzo i przepraszam, że to powiem, ale nie spodziewałem się tego po tobie.

- Ja też nie.

- Jesteś uroczy - spojrzał na mnie i zaniemówił. - To znaczy się...

Przyciągnął mnie do uścisku, schował głowę w zagłębieniu mojej szyi i westchnął.

- Prze-przepraszam - powiedział łamiacym się głosem. - Ja nie chciałem taki być, ja nie chce nikogo już krzywdzić, ale nie potrafię - w ciszy słuchałem jego słów i tego jak coraz bardziej zaczynał płakać.

- Już spokojnie, przecież nie mam Ci nic za złe - starałem się brzmieć w miarę spokojnie, nawet jeśli łzy cisnęły mi się do oczu.

- To wszystko przez mojego ojca, gdyby nas nie zostawił i nie poszedł do swojego chłopaka to bym taki nie był - przytulił mnie mocniej, tak jakbym miał go zaraz zostawić i uciec.

Nie ma się o co martwić, ja go na pewno nie zostawię. Nie teraz kiedy mi o tym powiedział. Pomogę mu nawet jeśli miał by mnie znienawidzić.

~~~

A tutaj co teraz? 🤔🤔
Love yuu 💗