The Girls Revenge (Book ll) COMPLETED

Chapter 1: Another Chance?

A/n

Bawat Characters po, ipapakita ko na sa inyo kug sino sila. May mga pangalan po na nakalagay sa picture nila. Pakitingnan nalang po.

Yung nasa taas po nayan, ayan po si Grent Mendoza, at ang nasa Picture po ay si Kim Seokjin ng BTS💜

Iah point of view

Hanggang ngayon nag hahabol pa din ako sa taong kinakalimutan na ako.

Hindi ko alam kung bakit...ganon koba talaga siya hindi kayang mawala?

Ayoko na!

'Iah may mahal na nga siyang iba! Ang tanga mo! Kinakalimutan ka na niya! Kaya kalimutan mo na siya! Wag ka ng mag pakatanga! '

Ilang linggo nalang at nalalapit na yung kaarawan ko. Nakahanda na ang lahat. Kumpleto na lahat.

Siya nalang talaga ang kulang...

Siya lang naman gusto ko sa kaarawan nayon eh. Siya lang...

Alam ko naman na madaming iba diyan eh, pero madami nga sila. Pero nagiisa lang talaga siya dito...♥

Sa Kaarawan ko nayon aasa pa din ako na dadating siya, kahit na pumunta lang siya masaya nako. Kahit ayon lang.

Siya lang makakapag pasaya sakin...siya lang talaga.

Kinuha ko yung phone ko at tinext ko siya.

To: Drake

Magkita tayo, sa park. Please.

Ilang minuto palang nag reply na siya. Kinakabahan ako na baka ayaw niya.

From: Drake

K.

Napapekeng tawa nalang ako ng makita ko yung reply niya. Dati hindi siya nag rereply ng ganito sakin. Dati parang minu-minuto nag lo-long sweet message siya lagi sakin. Ngayon 'k?' Nakakapanibago pa din hanggang ngayon.

Si Riann kaya? Siya na kaya ngayon nakakatanggap ng Lsm galing kay Drake. Ano kaya yung Call sign nila? Ano kaya ginagawa nila ngayon? Masaya kaya sila lagi?

I opened my Twitter Account. I see Drake post a picture with Riann. Ang saya nilang tingnan, ang ganda ng ngiti nilang pareho. Namuo na naman yung luha sa mata ko.

'Paano mo Drake nagagawang sumaya habang may isang tao na nasasaktan dahil sayo? '

Bumalik ka lang Drake, kahit wag ka ng mag explain kung bakit mo nagawa sakin ito. Bumalik ka lang promise, hindi nako mag tatanong pa, basta bumalik ka lang...

-----------------------

" Baby?" Pinunasan ko kagad yung luha sa mata ko at nag kunwaring busy sa kinakalutkot ko.

" Yes Mom?" Ngumiti ako sa kanya ng makita kong nakatayo siya sa pintuan ng kwarto ko. Nakangiti din siya sakin na parang nag aalala. Ito na naman eh.

" Ayan, yang ngiti mo, 'fake'." Ngumiti siya sakin.

" No Mom, Totoong ngiti ko yung nakita mo kanina--"

" Iah, don't lie. Kilala ko na ang ngiti mo, at alam ko ang peke at hindi." Natahimik nalang ako at hindi nakapag salita. Ganon ba talaga ako kahalata?

" Mom, sorry kung apektado kayo dahil sakin. Tuwing nakikita ko kayo, malungkot din kayo. Sorry Mommy, kasi dagdag problema ako sa inyo ni Daddy" Humihikbing sabi ko kay Mommy. Nakakainis na yung sarili ko. Hindi ko kagad napansin na namomoroblema din pala sila sakin.