Our Sun Below The Horizon

A NIGHT you went away

Chapter 5

I can't sleep thinking about being a friend to Alex. I couldn't forget those white teeth and pink sweet lips of him smiling at me. It keeps me alive this late night. I switched position so many times just to let myself sleep but it ends up on nothing.

I stand up and go to the kitchen para magtimpla ng gatas. I sat there for a while until I finish. Then I go upstairs expecting I could sleep now.

I look at the window. Lumapit ako dito para magpahangin nalang muna saglit. I looked at Alex's room and I was surprised he was still up and he was looking at me. He waved his hand and I waved back. Tumalikod siya saglit at may kinuha sa mesa niya. A paper and a marker. I think I know what's going on here. He wrote something at nong natapos na hinawakan niya ito at pinakita sa akin.

"CAN'T SLEEP?"

I smiled at nodded. He wrote another at pinakita ulit niya sa akin.

"Could we chat? @speed55 on Twitter."

I left the window then get my phone, sit down and search @speed55. Then I checked first his Twitter account before I DM him.

__________________________
To @speed55
"Hi! It's me Kathy!"

__________________________
To @itsmekathy18
Hello Kathy. Looks like you can't sleep?😰

__________________________
To @sharkspeed55
Paano mo nasabi?😮

__________________________
To @itsmekathy18
I guess. Haha😎

__________________________
To @sharkspeed55
Haha.😄😄😄

___________________________
To @itsmekathy18
Hahaha😄😄😅. Ano magtatawanan nalang tayo buong magdamag?

____________________________
To @sharkspeed55
Pwedi rin. 😏.

____________________________
To @itsmekathy18
About sa sinabi ko na gusto kong maging kaibigan ka. Totoo yun.

____________________________
To @sharkspeed55
Well I am glad to be and willing to be your friend from now on.

____________________________
To @itsmekathy18
Really. YESSS...

____________________________
To @sharkspeed55
Uhmmm. So now what?

1 minutes later
...

5 minutes later
....

30 minutes later
....

Hindi na siya nagreply. I've waited a few minutes pero wala. Hindi ko na rin namalayan nakatulog na rin ako kakahintay ng reply niya.

After a few days hindi ko na nakita pa si Alex. I always checked him from my window. Nothing. There is no sign of Alexander King. Hindi na rin niya nareply pa yung huling chat ko. I asked kung nasaan ba siya, umalis ba siya? What happened?

I go downstairs and there I saw Ate Linda mopping the floor. Umupo ako sa couch and I pick a magazine. I switched between pages and pages.

"Kathy bakit parang malungkot ka at parang mukha aburido?" Tanong ni Ate Linda

"Po? Hindi ah. I'm fine" and I show ate Linda my best smile.

"Sus, alam ko na kung bakit ka malungkot?"may halong panunuyang tuno ni Ate Linda.

"Po? Walang dahilan para malungkot ako Ate Linda? sagot ko naman sabay kunwari ay nagbabasa kahit na tila gusto ko ring marinig kung ano ang tinutukoy niya.

"Naku Kathy" umupo si Ate Linda sa tabi ko at humarap sa akin. "Aba ay akala mo ba ay di ko napapansin?" Seryosong tanong nito.

"Napapansin po ang alin?" nagtataka ko namang tanong sa kanya.

"Na panay ang dungaw mo sa bintana doon sa kapitbahay nating binata. Huwag mo nang itanggi dahil minsan ko nang kayong nahuli na naguusap diba?"

Nabigla ako sa sinabi ni Ate Linda "Kaibigan lang po kami" depensa ko naman. "Gusto niya pong makipagkaibigan kaya tinanggap ko naman. Nagaalala na nga po ako dahil di ko na siya nakikita."

"Ay nakung bata ka. Hindi niya ba nasabi sa iyo?" Sabi ni Ate Linda sa mataas at eksaherasang tono.

"Nasabi po ang alin?" pagtatanong ko naman.

"Na umalis na sila. Dahil nakaraan mga madaling araw na ata eh nagising ako at nakita ko silang mag iina na bitbit ang kanilang mga gamit at isinakay sa sasakyan. Hula ko ay nag away ang Nanay at Tatay niya. Ayun at pinaharurot ang sasakyan, yun ang huling kita ko sa kaniya".

Binitawan ko na ang magazine at tumingin kay Ate Linda kung nagsasabi ito nang totoo. "Ate Linda naman eh! Bakit ngayon niyo lang to sinabi sa akin?"painis na sabi ko.

Hindi ko alam pero parang biglang nalungkot yung puso ko sa sinabi ni Ate Linda. Ang tagal kong sumisilip sa kanila eh wala na pala talaga siya.

"Aba ay di ka naman nagtatanong...Oh siya sige na at magluluto na ako ng pananghalian natin." Tumayo na si Ate Linda at tinungo ang kusina.

Nalungkot talaga ako sa sinabi ni Ate Linda. Umalis na nga kaya si Alex. Akala ko pa naman ay gusto niyang makipagkaibigan yun pala aalis din agad.

...

Lumipas pa ang ilang mga araw at di ko na nga nakita ang palangiting mukha ni Alex. Bago pa lang ako magkakaroon ng kaibigan pag nagkataon tapos aalis din pala agad.
Aaminin ko na kahit papaano ay naghihintay din naman ako na baka bumalik din siya. Kahit na di ko alam kung babalik pa talaga siya.

Lagi akong tumitingin sa bintana sa tuwing may bumubusinang sasakyan pero kung hindi delivery boy eh mga kainuman ng tatay ni Alex. Ilang gabi ding hindi ako umalis ng bahay dahil umaasa akong baka bumalik si Alex at makakwentuhan ko ulit siya. Kahit na ilang araw ko lang yung nakausap parang nasanay na rin akong nakikita siya.

Pero sa tagal kong naghihintay wala talagang dumating na Alex. Siguro nga ay di na talaga siya babalik kaya't mabuti pang bumalik na ako sa dati kong gawi at kalimutan ang saglit na panahon nakilala ko siya.
I just really hate myself for wasting my time thinking about him.